 Animal Medicine en het begin van mijn 'journey'" Al voordat ik kon lopen of praten was er een duidelijke rode draad in mijn leven. Altijd en overal doken er paarden op, waar ik als baby zonder angst en vastberaden naartoe kroop om dichterbij ze te kunnen zijn. Er was iets magisch, iets geheimzinnigs en iets puurs aan deze enorme en krachtige dieren. Een kracht zo sterk dat ik er stil van werd. Rustig. Ik voelde me thuis. Pas veel later kwam ik in aanraking met 'Animal Medicine'; dierensymboliek vanuit het Sjamanisme. Toen pas begreep ik wat al die paarden om mij heen deden, al bijna 30 jaar lang en welke boodschap ze mij zo graag wilde geven. Alles viel eindelijk op zijn plek.  Ik op ca. 8 jarige leeftijd Onderstaande uitleg over de symboliek van het paard varieert in het geval van een wild, gedomesticeerd, rennend, stilstaand, zwart of wit paard. Het paard symboliseert vrijheid. In Sjamanistische rituelen is het het paard dat reizen naar de Great Spirit voor de Sjamaan mogelijk maakt. Er bestaan talloze legenden over de helderziendheid van paarden en hun vermogen om magie te herkennen en ons op dit gebied te helpen groeien. Als een paard je toe laat op haar rug is geen plaats te ver, in het fysieke en metafysische leven staat het paard daarom symbool voor (veilig) reizen en transporteren, waar je ook maar naartoe wilt. Het paard verschijnt wanneer we behoefte hebben aan ondersteuning op het gebied van persoonlijke groei, passie en een honger naar vrijheid. Het paard daagt ons uit te onderzoeken waar we naar streven, wat onze dromen zijn. Het laat ons de instinctieve en getemde kanten van onze persoonlijkheid zien en nodigt ons uit ze in balans te brengen. Seksualiteit behoort ook tot de representatie van het paard; zowel onze mannelijke als vrouwelijke kant zouden in harmonie naast en met elkaar moeten kunnen bestaan. Ervaar je weerstand op dit gebied, dan is het verstandig te onderzoeken waar deze gevoelens vandaan komen.  Tijd doorbrengen met het paard van de buren (ca. 10 jaar oud) Sterke emoties en (passievolle) verlangens kunnen tevens naar de oppervlakte komen na het in contact zijn geweest met het paard (fysiek of spiritueel). Het is van belang om ook deze gevoelens te onderzoeken, ze te proberen te begrijpen door niet de symptomen maar de oorzaak aan te pakken. Stop niets weg, maar omarm de onzekerheid die je voelt; je bent niet meer alleen. Het paard biedt kracht, doorzettingsvermogen, inzicht en groei. Persoonlijk is het èèn van mijn meest geliefde Power Animals en reden om mijn verantwoordelijkheidsgevoel over paarden altijd na te blijven streven. Dat is wel het minste wat ik kan doen, na alles wat talloze paarden mij in mijn leven gegeven hebben; de juiste inzichten, en een flinke dosis moed en zelfexpressie om te werken aan het leven dat ìk voor ogen had: authentiek, gelukkig en vrij van onderdrukking en geweld. Message from the Horse: Believe in yourself and all that you are, Know that there is something inside you greater than any obstacle. In liefde, Zoë
0 Comments
 Als ik les geef, beginnen we zelden met rijden. We beginnen vaak met grondwerk, kennismaken met lichaamstaal en energie. Hoe communiceren paarden met elkaar? De eerste les van mijn nieuwe client begint vandaag daarom midden in de kudde paarden. Ik vertel over het paard (waar we vandaag mee werken) als individu en als dier; als paard. Mensen willen graag voelen, aanraken en aaien. Zo ook met paarden. Maar voordat een mens in staat is een vreemd paard genegenheid te geven in de vorm van een aai, moet het eerste contact correct worden gemaakt. Om dat goed te kunnen uitvoeren, gaan we weer even terug naar de basis; hoe stellen twee paarden zich aan elkaar voor? Bij mensen is het simpel: we zeggen “Hallo”, gevolgd door onze naam en schudden elkaar de hand.  Paarden hebben een eigen ritueel, waar wij als mens respect voor horen te hebben. De tijd nemen je even voor te stellen aan een paard is voor hen een teken van normen en waarden zoals wij dat als mens ook kennen. Al vanaf behoorlijke afstand peilen paarden elkaars (en onze) energie en gemoedstoestand. Dankzij dit “zintuig” weten ze al aardig veel over wie ze gaan ontmoeten, mannelijk of vrouwelijk, jong of oud en zelfs of je ziek of gezond ben of van nature een leider of volger bent. Bewegen paarden zich dichter naar elkaar toe, dan valt er altijd wel iets op; uitgestrekte of gekromde nekken, een krachtig orenspel en snuivende neuzen. Het lijkt een soort dans, waarbij de enige vorm van fysiek contact via de neus gebeurd. Nu hebben wij een plat gezicht met onze neus in het midden van ons gezicht. In acht genomen dat mensen er voor een paard uitzien als roofdieren (positie van de ogen, oren plat tegen het hoofd, zichtbare tanden als we praten) is het voor hen niet zo’n aantrekkelijk idee om via deze weg contact te leggen. Wat we eigenlijk allemaal automatisch doen is onze hand uitstrekken en aaien. Nu is dit niet per sé fout, er is alleen een manier om het (voor het paard) beleefder te doen. Bij het uitstrekken van onze hand richting de neus van het paard geven we aan dat we “Hallo” komen zeggen. We wachten tot het paard de uitnodiging accepteert en zich in onze richting beweegt om onze hand en onze geur en energie beter te bestuderen. Ik gebruik hierbij niet de binnenkant, maar de buitenkant van mijn hand. Here’s why: De binnenkant – of palm – van onze hand, heeft een dunnere huid, zweetklieren en bevat achtergebleven geuren of sporen van dingen die we hebben vastgepakt of zelfs gegeten. Een scala aan geuren dus, wat verwarrend kan zijn. De achterkant – of rug – van onze hand daarentegen is voor een paard “puur” wat geur betreft. Gezien het feit dat we de buitenkant van onze hand o.a. niet gebruiken om dingen mee vast te pakken, draagt het een meer pure geur van wie wij zijn. Omdat onze vingers van het paard af wijzen als we onze hand op deze manier aanbieden is het voor het paard ook een stuk minder bedreigend dan wanneer we onze hand omdraaien en vingers krommen zodat het een soort kommetje wordt, waar niet elk paard zomaar graag zijn neus in stopt. De achterkant van je hand is dus qua geur en positie veel uitnodigender voor je paard en in sommige gevallen minder bedreigend. Ook het aaien van de hals of flank kan door drukverschil (vingertoppen versus vlakke rug van hand) groot verschil maken als je paard (nog) gevoelig of angstig is voor fysiek contact. Uiteindelijk zal het doorlopen van dit proces van contact maken voor het grootste aantal paarden steeds makkelijker verlopen en na verloop van tijd overbodig zijn. Veel mensen ontwikkelen een eigen ritueel met hun paard, zo’n diepgewortelde relatie met je paard creëren kost veel tijd en werk, maar het leren spreken van de taal van je paard is al een goed begin. Liefs, Zoë  |