'Dit paard is het niet waard'; Over de financiële en emotionele waarde van een paard met een verleden'Veel eigenaars weten waar ze naar op zoek zijn als ze naar een paard gaan kijken. Dingen als budget, leeftijd, scholing en niveau zijn 3 dingen die iemand vaak al standaard voor zichzelf vooraf bepaalt. Maar ook aan andere zaken wordt gedacht, zoals ras, kleur, geslacht en of dit specifieke paard een verleden heeft, zoals een trauma of verwaarlozing. Is het laatste geval van toepassing, dan zakt het paard voor de meeste mensen direct in waarde. 'Het is immers niets meer waard'.. Bekijk hieronder foto's van het verhaal van Snowman, gekocht door Harry DeLeyer (een Nederlander die voor zijn werk met paarden in de US ging werken) toen het paard al in de slachttrailer stond, voor $ 80,-. In de jaren 50 werd Snowman bekend dankzij de vele prijzen (300!) die hij in de wacht wist te slepen als Showjumping Horse. Op Netflix staat overigens de Documentaire.   Het verleden van een paard zegt dus niks over zijn toekomst, het succes wat met zo'n paard te behalen valt is grotendeels afhankelijk van de mens! Van onze begeleiding en vaardigheid om aan de fysieke, mentale en emotionele behoeften van het dier te voldoen. Om zaken als paniek, angst en stress niet alleen tijdig te kunnen opmerken, maar ook bewust te kunnen verminderen. Falen wij, dan faalt het paard. De vraag is dus niet of zo'n paard de prijs wel waard is, maar of wij ons bekwaam genoeg voelen om dit bedrag, deze tijd èn moeite te investeren. Of je bekwaam genoeg bent om niet de littekens en geschiedenis van dit paard te zien, maar wat daar aan persoonlijke en stille kracht onder schuilt, klaar om aangeraakt en geheeld te worden. Kun jij verder kijken dan de muurtjes van een getraumatiseerd paard?  De reis (werken aan wat je gaandeweg tegenkomt) is dus belangrijker dan je eindbestemming (wat/hoe jij het uiteindelijk wil). Hoe meer aandacht we besteden aan wat we onderweg tegenkomen bij onze paarden, hoe meer en langer we van het uiteindelijke uitzicht kunnen genieten. Samen en altijd met ondersteuning van een ijzersterke basis, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en dus Partnerschap.
Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl
0 Comments
In Nederland een vrij onbekende term (gelukkig), maar in Amerika word ik er regelmatig mee geconfronteerd via getraumatiseerde paarden die via de opvang binnenkomen. Horse Tripping is een illegale "sport" die veelal populair is bij "Charro's", oftewel ruwe, Mexicaanse paardenmensen. In Amerika maken we onderscheid tussen zogenoemde "Vaquero's" en "Charro's". Vaquero's zijn van oorsprong Mexicaans of Spaans en werken met vee/cattle horsemanship. Charro's (Mexico) zijn te herkennen aan hun traditionele werk met paarden zoals "dancing horses", vaak gepaard met ruwe trainingsmethoden en voorwerpen. Èèn van hun tradities is horse tripping, dat vaak wordt gedaan tijdens (illegale) rodeo's. In de afgelopen vier jaar in Amerika heb ik een paar keer met paarden die dit horrortafereel hebben overleefd, mogen werken. Mensen die mijn posts zagen vroegen zich af wat horse tripping is, of gingen het zelf opzoeken waarna ze enorm geschrokken waren. Vandaar mijn keuze om via deze weg wat meer informatie te geven over deze onmenselijke praktijken, die we in Nederland (gelukkig) helemaal niet kennen. Tijdens een horse tripping rodeo worden paarden èèn voor èèn apart gezet in een soort kleine stal. Bij het startsein gaat deze open en wordt het paard eruit gejaagd, tot het in volle galop door de arena rent. Aan weerszijden van de arena staan Charro's met touwen, die ze als lasso om (èèn van) de benen van het paard proberen te krijgen om ze vervolgens onderuit te trekken. Arabische paarden zijn populair vanwege hun extreme beweging en expressie, wat voor meer punten zorgt tijdens de "sport". Waarschijnlijk is het overbodig erbij te vermelden, maar veel paarden overleven dit niet. De kans dat ze er zonder fysieke of mentale schade uitkomen is eigenlijk niet aanwezig. Gelukkig worden er ook veel paarden op tijd gered (soms via een kill-pen of veiling) en komen ze terecht bij een opvang waar ze indien nodig jaren de tijd krijgen om tot zichzelf te komen, voor ze aan hun rehabilitatie beginnen. Freedom is zo'n paard, een jonge Arabische ruin die gebruikt is als tripping horse. Freedom heeft twee jaar moeten "decompressen" bij de opvang, verschillende (bekende) trainers hebben tevergeefs geprobeerd met hem te werken, maar hij had meer tijd nodig. Na twee jaar bijkomen is een andere trainer van de opvang met Freedom gaan werken en uiteindelijk kon hij zelfs gewassen en bekapt worden. Toen ik Freedom leerde kennen in Maart 2020 stond hij alweer een jaar stil en had geen halster (meer) om. Hij had inmiddels een adopter (de vrouw die de paarden bekapt!) en zij wilde hem graag meenemen naar zijn nieuwe plek, zo'n halfuur vanaf de opvang. Bekijk in de video hieronder hoe ik Freedom door middel van o.a. Air Petting kan benaderen en uiteindelijk halsteren en klaarmaken voor zijn verhuizing: Hopelijk heeft dit verhaal iets meer inzicht gegeven in wat paarden door kunnen maken in hun leven. Ik vind het fantastisch om te werken bij een opvang waar dit soort paarden ook een kans krijgen en uiteindelijk net zo veel kans hebben op een nieuwe toekomst als de rest.
Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl |
AuthorZoë van Mourik: Equine Trauma Specialist, Behaviorist Archives
November 2022
Categories
All
|
RSS Feed
|
KvK
81860277 BTW NL003612667B82 IBAN NL75KNAB0516741983 |
Email
zoevanmourik@gmail.com Mobile +31 610 608 978 Locatie Gelderland, NLD |
|