ProSix Bodywrap: Deel 1

Eagle ProSix Equine Bodywrap
​

Testperiode: 01 Juni – 17 Augustus 2024 

---

Waarom de ProSix Bodywrap?

Mijn ervaring met bodywraps

Van 2012 tot eind 2020 heb ik honden opgevangen, gerehabiliteerd en herplaatst. In Amerika waren dit voornamelijk high-risk honden, die vanwege heftige problemen zoals verlatingsangst of bijten, niet in een asiel of bij de opvang konden verblijven. Een van deze honden was Pickles, een jonge pitbull teef die begin 2017 rennend langs de snelweg in Amerika werd gevonden, toen ik daar net naartoe geëmigreerd was. De reu waar ze samen gedumpt en gered was, werd diezelfde nacht in het asiel ingeslapen vanwege aanhoudende paniekaanvallen. Pickles was er ook slecht aan toe, ze was angstig maar lief naar mensen maar had moeite met alle prikkels van het asiel, de opvang en met name andere honden. Ze kon daar niet blijven en moest naar een foster of adoptant om te voorkomen dat ze zou worden ingeslapen. Zo kwam Pickles bij ons terecht, een paar weken na mijn aankomst en begonnen we met haar foster en rehabilitatie-traject.
​

Pickles tussen de Poppy flowers

De opvang (Community Effort Animal Rescue) regelde nagenoeg alles; van dierenartsafspraken tot naar adoptie-evenementen en afspraken gaan en ook voeding en benches werden geregeld. Dat laatste bleek een groot probleem, Pickles’ verlatingsangst was zo heftig dat ze uit gewone benches kon komen. We waren al maanden aan het oefenen toen we enige verbetering zagen en haar een uurtje in haar (ruime) bench thuis lieten, samen met onze eigen 2 honden. Bij thiuiskomst bleek dat ze een gat in het dikke plastic van haar bench had gekauwd, waar ze zichzelf doorheen had gewurmd en wat voor flinke verwondingen had gezorgd (zie foto’s). De bench, het huis en ook Pickles zelf zaten onder het bloed. 

Het gat waar ze zichzelf doorheen gewurmd heeft

Ook de binnenkant van de bench zat onder het bloed

Door de opvang werd er een speciale, enorme bench geregeld van stevig ijzer waar ze niet uit kon breken. Deze bench was naast groter, ook een stuk meer open zodat ze beter om zich heen kon kijken en zich minder opgesloten voelde. Dit bleek gelukkig goed te helpen en na opnieuw maanden oefenen kon ze rustig een paar uur in haar bench alleen thuis zijn.
 
Haar nervositeit rondom andere dingen bleef  ondertussen echter regelmatig opspelen, met name agressie naar andere honden (vanuit angst en zelfbescherming) en niet weten hoe ze met haar hoge levels van energie moest omgaan. Na zulke situaties kon ze thuis ook nog lang van slag zijn en in een hoekje blijven rillen. Ze had inmiddels meerde adoptieafspraken gehad, maar niemand wilde een hond met zulke problemen. Ondertussen bleef ik verder werken aan haar angsten en energielevels, zo gingen we elke dag wandelen en minstens 1 keer per week echt hiken. We leerden haar apporteren en zwemmen, wat ook enorm bleek te helpen en wat we elke dag, meerdere keren per dag deden. Haar agressie verdween steeds meer, maar haar angsten namen het soms nog steeds over waardoor ze zich  wat afsloot. Via de opvang werd er daarom een ThunderJacket geregeld; een soort strakke bodysuit met strategisch geplaatste, elastische banden die zorgen voor een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Tijdens onweer of wanneer er vuurwerk afgestoken werd oefenden we met de ThunderJacket en ook wanneer ze zich even overweldigd voelde en zich terugtrok. Geleidelijk zagen we verschil in haar gedrag, dat steeds stabieler werd en ze begon zich steeds meer met ons te verbinden, door tegen ons aan te kruipen en bij ons te gaan liggen en vragen om rustige aandacht. We gebruikten de ThunderJacket uiteindelijk ook buitenshuis, tijdens bezoekjes aan het park waar we oefenden aan loslopen (wat uiteindelijk perfect ging) en tijdens adoptieafspraken, waar ze potentiële adoptanten en hun dieren ontmoet. 

Met haar ThunderJacket in de auto

Pickles werd uiteindelijk geadopteerd, maar na een paar jaar weer terug bij ons geplaatst en vervolgens opnieuw bij een ander gezin geplaatst. Haar ThunderJacket hebben we met haar meegegeven, omdat het haar nog steeds veel steun bood en ze er inmiddels erg op gesteld was wanneer ze even alleen in haar bench moest blijven. Deze positieve ervaring heb ik na Pickles meegenomen naar andere honden en ook paarden, met bijvoorbeeld behulp van de Tellington Bodywraps. In de woestijn kan het echter flink waaien en was ik vaak achter losgeraakte wraps aan het rennen, wat voor mijn toch al angstige trainingspaarden niet bevorderlijk was. Jaren later in Nederland raakte in aan de praat met collega Cassandra ter Brugge en tijdens een brainstormsessie moest ik denken aan de ThunderJackets en of dit ook voor paarden zou bestaan. Na even online rondspeuren kwam ik terecht bij Eagle ProSix, die zowel Bodywraps voor honden als paarden maken.
​
Ons team bestond op dat moment uit naast mij en Cassandra, uit Ruchama Hofman, die ook enthousiast werd en instemde om gezamenlijk de Bodywrap aan te schaffen en te gaan uitproberen op verschillende soorten eigen en trainingspaarden en paarden van klanten. Eind 2023 kwam het pakket aan en is Cassandra als eerste met de Bodywrap aan de slag gegaan, Ruchama was als tweede aan de beurt en de komende twee/drie maanden mag ik hem gaan gebruiken. 

​
Wil je alle updates, inzichten en toepassingen volgen? Dat kan! Blijf op de hoogte via Social Media, YouTube en houd deze blogpagina in de gaten. In mijn Leeromgeving verschijnen ook nieuwe afleveringen waarin ik werk met de Bodywrap en meer de diepte in ga over het gebruik en alle technieken. 
​

Ga naar de Online Leeromgeving

​Liefs,

Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist | CEO House of Horsemanship | IET Master Instructor | Shamanic Therapist 
​
​www.zoevanmourik.com & www.eagleprosix.com 
of bezoek www.houseofhorsemanship.nl
​