Heb jij de afgelopen Lentestorm ook goed doorstaan? En hoe zit het met jouw paard? De wind en regen maakt het voor een paard een stuk moeilijker om zintuiglijk dingen waar te nemen. Door de lang aanhoudende storm kunnen paarden in een staat van 'hypervigilance' verkeren; ze staan dan eigenlijk constant 'aan' en scannen de omgeving extra oplettend. Hierdoor vervallen ze uit hun slaapritme, kunnen hun eetgewoontes veranderen en krijgen ze niet genoeg REM-slaap. 𝘏𝘺𝘱𝘦𝘳𝘷𝘪𝘨𝘪𝘭𝘢𝘯𝘤𝘦: '𝘵𝘩𝘦 𝘦𝘭𝘦𝘷𝘢𝘵𝘦𝘥 𝘴𝘵𝘢𝘵𝘦 𝘰𝘧 𝘤𝘰𝘯𝘴𝘵𝘢𝘯𝘵𝘭𝘺 𝘢𝘴𝘴𝘦𝘴𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘱𝘰𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘢𝘭 𝘵𝘩𝘳𝘦𝘢𝘵𝘴 𝘢𝘳𝘰𝘶𝘯𝘥 𝘺𝘰𝘶' Paarden die tijdens zulke weersomstandigheden op een open vlakte leven, zijn doorgaans eerder hersteld van zo'n hevige storm dan de paarden die bijvoorbeeld gestald staan. Op een open vlakte heeft een paard namelijk 1 groot voordeel: er is veel meer zicht op gevaar dan in een afgesloten paddock of stal. Deze kuddes houden in de nacht vaak een 'wisseling van de wacht' waar twee of meer paarden de wacht houden en de rest met hun billen in de wind (soms zelfs liggend, er tussenin!) kunnen slapen. Op die manier blijft er enige regelmaat in hun leefpatronen. Paarden die gestald staan in een kleinere omgeving, kunnen ook constant geprikkeld worden of afgeleid raken door geluiden of bewegingen van plastic zeilen, wapperende dingen, andere paarden die schrikken, dingen die omvallen, etc. Het gevolg is vaak een paard dat erg moe, prikkelbaar of nog steeds erg nerveus/'fris' is. Dus: is jouw paard ineens een beetje 'anders' na zo'n storm? Geef hem vooral zo veel mogelijk rust! Begin je training met iets makkelijks en leuks als je ziet dat je paard zijn oude regelmaat weer heeft gevonden en verwacht niet direct teveel. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl
0 Comments
Communicatie is de belangrijkste vaardigheid van paarden; het snel en goed kunnen opmerken van potentieel gevaar én dit doorspelen naar de kudde kan voor een wild paard het verschil tussen leven en dood betekenen. Het gedomesticeerde paard heeft geleerd om zijn oren voor nog iets anders te gebruiken: namelijk het kunnen horen en opvolgen van aanwijzingen van de mens. Oren spelen dus een belangrijke rol voor paarden in het proces van Communiceren en zijn over miljoenen jaren heen gefinetuned tot perfecte instrumenten. Het gedrag van een paard is het resultaat van wat (en hoe) het zenuwstelsel informatie verwerkt en daarmee het paardenlichaam aanstuurt. Het sensorisch systeem pikt externe, zoals zintuigelijke, prikkels op maar ook interne informatie zoals lichaamstemperatuur wordt meegenomen, verwerkt en doorgegeven aan spieren die hier vervolgens op twee manieren op kunnen reageren (als reflex of voluntary respons). 》Wat info over (de werking van) het paardenoor op een rijtje: Het paard gebruikt zijn oren voor 2 dingen: 1. Zintuiglijke waarneming (horen) 2 Uiten van Gemoedstoestand (blij, boos, pijn) Het paardenoor kan 180 graden vrij bewegen. Er zijn 16 oorschelpspieren nodig om deze bewegingen te kunnen maken (wij mensen hebben er maar 3!) Het paard gebruikt zijn oren om zijn gemoedstoestand aan te geven en om te communiceren Wanneer een paard zijn oren bijdraait of plotseling spitst om een geluid beter te kunnen horen, heet dit de "Pryer reflex". Een spier reflex die het paard dient om geluid en de bron snel te kunnen pinpointen Wind, regen of geluid van een drukke weg kan het voor een paard moeilijker maken om zich bewust te zijn van geluiden om zich heen. Maar soms leert een paard dat het geluid van een auto, voertijd betekent of wordt het paard bij slecht weer binnen gezet met wat lekkers. Op welke geluiden een paard wel/niet of positief/negatief reageert is dus afhankelijk van o.a. genen en welke anticipatie of motivatie erachter schuilgaat. Tot slot: niet ieder paard vindt het logischerwijs fijn als mensen aan zijn hoofd zitten: zo is het namelijk ontzettend moeilijk om nog goed aanspraak te maken op zintuigen als zicht en gehoor. Er wordt in zo'n geval al snel gesproken van "Kopschuwheid" terwijl het in de meeste gevallen gaat om niet voldoende vertrouwen tussen paard en mens. Geduldig observeren waar het tempo van dit paard ligt en je hier vervolgens aan houden, zal het probleem vaak al doen verdwijnen. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist " Follow the Horse, not the Method" www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Wist je dat luchtzuigen, slokdarmverstoppingen en zelfs bokken niet altijd een fysieke oorzaak hoeft te hebben? Deze en andere (gedrags)problemen kunnen het resultaat zijn van blokkades in niet de fysieke, maar emotionele laag. Een paard dat bijvoorbeeld bijna altijd op stal staat en gaat kribbebijten of luchtzuigen, doet dit niet alleen uit verveling maar ook uit pure frustratie. Uiteindelijk wordt de stal geassocieerd met deze negatieve emoties en wordt de kans om bijvoorbeeld goed uit te rusten (REM slaap) steeds kleiner. Ze raken steeds prikkelbaarder en zelfs onvoorspelbaar. Geheel misplaatst worden dit soort paarden vervolgens gelabeld als "vals" of "dominant". Net als mensen zijn paarden gewoontedieren, en geven ze voorkeur aan een levensstijl die voor hen bevorderlijk is. Als wij als mens leren ons bewust te zijn van wat wij positief kunnen bijdragen en wat we beter niet kunnen doen, verbeteren we niet alleen de fysieke en emotionele gezondheid van het paard maar versterken we ook onze band en daarmee onze prestaties. Leven in een voor het paard positieve omgeving waar het al zijn instincten en zintuigen ten volle kan benutten, zal het paard helpen uiteindelijk in staat te zijn om negatieve of stressvolle emoties af te laten vloeien en terug te keren naar hun "pure" staat. Paarden die getraumatiseerd zijn hebben vaak zo veel opgeslagen stress dat een Integrated Energy Therapy behandeling ze kan helpen los te laten. Paarden die bijvoorbeeld veel en vaak bokken hebben veelal overvolle cellulaire geheugengebieden (zoals op hun kroep), waar ze opgeslagen stress die ze emotioneel niet kwijt kunnen, fysiek proberen van zich af te schudden. 🌟Wil je meer weten over Energy Therapy? Lees "Natural Horsemanship & Energy Therapy" of geef je op voor een IET & ET Trainingsweekend en word zelf een practitioner! 🌟Of boek een behandeling voor jouw paard! Stuur me een email met wat ik voor je kan doen en dan neem ik direct contact met je op. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Wat is Natural Horsemanship? "Natural Horsemanship is doen wat het beste is voor je paard, in plaats van doen wat het beste is voor jou." Mijn visie en passieAls jong meisje raakte ik geïnspireerd door "oude meesters" als Ray Hunt, Mark Rashid, Buck Brannaman, Monty Roberts. Hun manier van niet "werken" maar een connectie maken met hun paarden voelde zo puur en oprecht, ik kreeg regelmatig kippenvel. Ik dacht: 'Dit wil ik ook leren, dit wil ik kunnen!' Nu - meer dan 10 jaar later - heb ik mijn passie gevonden. Paarden zijn te puur en te spiritueel om ze zo uit de wei te plukken, op hun rug te klimmen en ze eindeloos te vragen dingen voor ons te doen zonder ooit iets voor hen te doen. Dingen als partnerschap, comfort, respect en vertrouwen en een geschikte omgeving voor een paard om in te leven. Empathie. Op de een of andere manier heeft de mens in de loop der jaren (onbewust) geleerd om ons empathisch vermogen te onderdrukken, of te negeren. We vergeten soms te geven om een ander, dan onszelf. Wanneer we kinderen krijgen realiseren we ons dit echter wel, we zetten zo nodig ons hele leven op pauze, enkel en alleen uit liefde voor ons nageslacht. Maar waarom is het dan zo anders met dieren? Met paarden? Terug naar jou; als jij denkt aan de dromen die je hebt voor jou en je paard en alle plannen die je gemaakt hebt, doelen die je gesteld hebt, hoe lang duurt het dan voor je toekomt aan de dingen die er écht toe doen? Ik heb het dus niet over de lessen die je volgt, het tuig dat je gebruikt of je splinternieuwe outfit en bijbehorende trailer. Het gaat om het daadwerkelijk zorg dragen voor je paard, ervoor zorgen dat hij gewillig én in staat is om de dingen te doen die jij van hem vraagt. Niet bang voor de consequenties als hij faalt, maar zoekend naar het juiste antwoord onder jouw begeleiding - ook als dingen uit de hand dreigen te lopen. Als echte partners. Wonen en werken met getraumatiseerde paarden In de loop der jaren - terwijl ik werkte met allerlei verschillende soorten paarden in zowel Nederland als Amerika - heb ik verschillende theorieën kunnen testen over partnerschap als het hoofdingrediënt in mijn trainingen/sessies met getraumatiseerde paarden. Al deze paarden hadden verschillende achtergronden; renpaarden, springpaarden, reining paarden, warmbloeden, koudbloeden, volbloeden, jong/oud etc. Allemaal met vaak één ding in gemeen; een gecompliceerde en hartverscheurende geschiedenis, dat ze of boos op - of bang voor mensen heeft gemaakt. Alleen fysieke training en zorg is dus niet genoeg voor dit soort paarden. Ondersteuning en begeleiding in de emotionele en spirituele laag is van even groot belang. Net als mensen en andere dieren, hebben paarden verschillende energievelden. Mensen hebben er vier (fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel), paarden hebben er drie: fysiek, emotioneel en spiritueel. Elke laag heeft een cellulair geheugen, waarin allerlei vormen van impressies worden opgeslagen gedurende ons leven. De fysieke laag is het fysieke lijf, met het cellulair geheugen van wonden, trauma en ziekten. De emotionele laag bestaat net buiten het fysieke lijf en draagt gevoelens, emoties en emotioneel trauma. De Spirituele laag is de laag die zich het verst van de fysieke laag bevindt, bij mensen is dit de laag die onze karmische lessen en trauma van vorige levens draagt. Aangezien paarden niets met zich meebrengen uit vorige levens, representeert de Spirituele laag in paarden de Ziel zelf, het geschenk van het paard aan de wereld. Dit is het paard in zijn hoogste en meest pure vorm. Zoals je kunt zien hebben paarden geen mentale laag. Waarom is dat? Paarden zijn niet in staat om negatieve/beperkende gedachten of gevoelens over zichzelf te hebben. Ze koesteren geen wrok, ze vergeven en laten het gaan. Maar. Paarden zijn wel degelijk in staat om gevoelens als schuld of angst bij zich te dragen, gevoelens die door het paard zijn overgenomen van de mens die hij heeft 'gediend'. Wat betekent dat wanneer je een nieuw paard koopt, hij of zij mogelijk blokkades heeft in de emotionele of spirituele laag, veroorzaakt door het empathisch overnemen en opslaan van de negatieve gevoelens van de mens. Omdat paarden - zoals de meeste dieren - beter gegrond zijn/een diepere connectie hebben met de Aarde, zijn ze meesters in het overnemen van andermans emoties, om ze vervolgens vrij snel los te laten en het gebied weer in balans te brengen. Maar als aan de behoeften van het paard ZELF niet wordt voldaan - zoals te weinig sociaal contact, verkeerde voeding of zelfs mishandeling/verwaarlozing - wordt het voor het paard steeds moeilijker om al die negatieve energie te "channelen". Uiteindelijk zal dit paard fysiek, emotioneel of spiritueel uit balans raken. Dit soort paarden laten typisch gedrag zien als kribbebijten, weven, luchtzuigen, bijten, op hol slaan, niet uit je ruimte blijven, niet willen meewerken, sloom zijn, steigeren, bokken of zelfs aanvallen. Integrated Energy Therapy Een fijne manier om toe te passen bij het werken met dit soort paarden, is Integrated Energy Therapy (IET). Een prachtige en veilige (aangezien het ook op afstand kan) manier om de energie in hun cellulair geheugen weer te kunnen laten stromen. Ter inzicht een kort stukje uit een van mijn IET studieboeken; "Het cellulair geheugen van het gebied van de keel en longen is waar gevoelens van schaamte over zelf-expressie worden onderdrukt. Het keelgebied is een krachtig gebied bij een paard. Dit wordt weergegeven door een archetypische afbeelding van een paard, in een trotse en vorstelijke houding, zonder besef van trots of opschepperij. Paarden hebben het enorme vermogen om expressief en spontaan te zijn. Ze hebben een wijde keten van expressie." "Energie kan onderdrukt zijn in het keelgebied van het paard, wanneer het besluit 'gedomesticeerd' te worden, leven met en werken voor de mens. Een deel van de energie van het authentieke paard/ziel (wild) zelf wordt dan onderdrukt in het keelgebied. Als het paard de mens niet hoeft te dienen en een vrij leven kan leiden, kan alle energie door het cellulair geheugen van dit gebied stromen en zal de wilde, authentieke ziel van het paard geuit kunnen worden. Typische oorzaken van energie blokkades in het keelgebied; - Gehouden worden in een omgeving waarin het paard zijn authentieke zelf niet of niet genoeg tot uiting kan brengen; - Schaamte, empathisch overgenomen van de mens die het dient." Door het cellulair geheugen van het paard te stimuleren en integreren, zijn we in staat om de juiste energie in te prenten en te herstellen, wat ervoor zorgt dat het paard krachtig en authentiek kan blijven. Voor mij een essentieel onderdeel, bij het werken met paarden. " Follow the Horse, not the Method" Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl When we find an animal, other person or ourselves to be out of balance, we tend to "do more". We try more rules, more experiments, more food/supplements and more training. We try to get the situation back onder control. WE want to be in control, and it's completely normal. Taking a step back (and maybe another) will not only help put things in perspective, it also relieves some pressure off the animal which is important for their next step: dealing with more freedom. When a horse is out of balance physically/emotionally/spiritually it can become very chaotic and challenging very fast. This is also very normal; considering the horse's strong connection with Mother Earth and its representation of strength and freedom: if all this gets out of balance, you will see a lot of power coming out the negative way. Restoring the right balance in a horse is a beautiful but challenging concept. It takes a lot to be the one to guide the horse back to his authentic self, to observe what is too little or too much and to win back their trust. Over the years I got to deal with horses who had seen other professional trainers but were written off as "dangerous". To me it was obvious that they just couldn't handle any more physical and emotional pressure, so I listened. Even when haltering them and getting them out of their stall, I'd always make sure that they were up for it. Thèy needed to make contact first. And if at first we do nothing but just Be Here together, then that's fine with me too. Sometimes that what they need the most; someone who just sits with them and asks nothing but companionship. It means the World to them. Sitting here next to you, doing absolutely nothing, means absolutely everything to me " Follow the Horse, not the Method" Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl In Januari 2019 ontving ik een email van Stephanie, eigenaresse van Freedom Ranch Equestrian Connections in Pearblossom (ca. 40 minuten rijden vanaf Palmdale). Ze heeft een ranch waar ze paarden, geiten, schapen, varkens en honden op een zo natuurlijk mogelijke manier houdt en -in het geval van de honden- ook fokt (deze honden worden uiteindelijk therapie- of drug sniffing honden). Al haar paarden (op dat moment vijf + een aantal mini's) zijn allemaal rescues, waaronder een drachtige Mustang. Ze is aangesloten bij een openbare school en zocht voor studenten een Natural Horsemanship & Riding instructrice, bij haar op de ranch en op een grotere locatie dichterbij Palmdale. Na mijn interview waren we beiden heel enthousiast en mocht ik nadat mijn achtergrondonderzoek compleet was, beginnen. In Februari begon ik met meekijken met haar grondwerk en rijlessen en maakte ik kennis met mijn toekomstige studenten. Een van hen was een meisje met mentale en fysieke beperkingen, dat ondanks haar tegenslagen toch wilde leren paardrijden en op een dag (dat is inmiddels gelukt!) haar eigen paard zou willen. Een heel andere manier van lesgeven, waardoor ik mijn studie HBO Life Coach weer oppakte en kon afronden in de zomer van 2020. Ik wilde graag zo veel mogelijk tools ter beschikking hebben om ook dit soort ruiters te helpen. Gemiddeld 5 keer per week gaf ik les, Stephanie was een aantal keren met mij en haar kinderen op buitenrit geweest zodat ik de omgeving leerde kennen en zelf ook op pad kon met studenten. Ik voelde me al snel helemaal thuis. In de zomer van 2019 wilde het hele gezin graag op vakantie, iets wat eerder niet mogelijk was doordat het lastig is iemand te vinden die op zowel de ranch als alle dieren past. Toen mijn man en ik voorstelde om twee weken op te passen waren ze dolblij en al snel zaten we in the middle of nowhere omringd door allerlei soorten (wilde) dieren. Elke ochtend werden we wakker onder toezicht van hetzelfde schaap, een groep geiten en alle paarden voor de glazen schuifdeuren van de slaapkamer; ONTBIJT!! De ochtendronde deed ik samen met Duitse Herder Pistol, die trouw om mij heen cirkelde en alle dieren op afstand hield zodat ik rustig kon (bij)voeren. Millie het varken was mijn absolute favorite. Er stond destijds ook een pensionpaard op de ranch, die gekocht was door een echtpaar dat ook èèn van Stephanie's paarden had geadopteerd. Dit nieuwe paard was ongezien gekocht en had al een paar mensen gebeten (waaronder zijn nieuwe baasjes). Ik deed een IET sessie met hem en een aantal andere technieken, waardoor ik uiteindelijk dichtbij hem kon zijn en blijven, we elkaar aan konden raken en kriebelen zonder dat ik gebeten werd. Dit herstelde het geloof van de eigenaars in het paard ook een beetje, wat het meer dan waard maakt. Met vijf grote paarden (Eden de Mustang viel af omdat ze hoogdrachtig was) op de ranch konden we elke dag de omgeving verkennen, gewapend met flessen water en pepperspray voor het geval de beer of puma -die in het gebied wonen- in de buurt waren. Eden -hoogdrachtig dus- toonde halverwege de vakantie ineens tekenen dat haar veulen op komst was. We lieten haar met rust maar hielden haar van een afstand in de gaten. 's Middags (op het heetst van de dag) gingen we ca 40 minuten naar binnen om even af te koelen, en toen we terugkwamen (met visite) stond er ineens een hengstveulentje vanuit de round pen tussen de struiken door naar me te kijken! De dochter van Stephanie noemde hem Zoro, ze baalden uiteraard enorm dat ze er niet bij konden zijn maar ik deed mijn best om het imprinting (via de Dr. Miller techniek) goed te laten verlopen. Na deze vakantie begon ik ook Stephanie's dochter les te geven op haar Arabische merrie, waarmee ze graag springwedstrijden wilde rijden en uiteindelijk een scholarship krijgen bij een Equestrian Academy in Los Angeles (die ze uiteindelijk met haar Mustang heeft gekregen!). Na slechts een paar lessen om een aantal problemen -zoals weigeren en tempocontrole verliezen- weg te nemen, kon ze uiteindelijk succesvol deelnemen aan de springwedstrijden voordat de merrie met pensioen ging bij een andere familie. Maar niet voordat de twee (samen met haar moeder en een vriendin + èèn van hun andere paarden) op Horse Youth Camp gingen bij Alycia Burton! Ter voorbereiding op deze gave ervaring gaf ik Theona twee Freestyle Riding lessen, met haar mustang Eden is ze inmiddels aardig gevorderd in rijden met een neckrope. Naast alles wat ze op de ranch al doet gebruikt de familie de dieren ook op filmsets. Stephanie heeft een achtergrond in films en Martial Arts (Stephanie Cheeva, films en games zoals Devil May Cry), haar man in fotografie (o.a. de Oscars) en samen zetten ze -meestal de paarden- in voor fotoshoots, filmopnames, videoclips en meer. Een aantal keren ben ik meegegaan om te helpen als Animal Handler en maakte van dichtbij mee hoe zo'n dag en de voorbereidingen verlopen. In het laatste geval (Februari 2020) moest Mustang Eden last-minute, zo'n 6 dagen voor de opname van een videoclip, leren steigeren in haar eentje op een enorme, lege vlakte. Met Stephanie ging ik mee naar afgelegen plekken waar we Eden (en Zoro natuurlijk) mee konden nemen om los te leren lopen, staan en steigeren. Alles verliep gelukkig goed, ondanks dat ze op het eind van de draaidag besloten de benen te nemen richting huis maar terugkeerden naar de set. Bekijk hieronder de videoclip van Sharon Van Etten waar Eden en Zoro in voorkomen: Naast Animal Actors worden de dieren ook ingezet op feestjes en evenementen; petting zoo, pony rides and cart rides. Scholen gebruikten de locatie van Freedom Ranch graag voor hun schooluitjes, waar kinderen leren over het wol van het Merino schaap, Millie het varken leren kennen, leren over paarden trainen en kijken naar een demonstratie van mij en de eigenaar, met de paarden. Stephanie en haar familie maken zich duidelijk hard voor het welzijn van dieren. Maar ze doneren ook veel van hun geld en tijd aan acties tegen Human Trafficking en Slavery. Zo gaat 20% van hun opbrengsten naar een organisatie die actief dit soort praktijken tegengaat. De kennis over het houden van en werken met dieren deelt Freedom Ranch graag, met bijvoorbeeld leerlingen van scholen uit de buurt die langskomen voor een schoolreisje en leren over van alles, van Merino Wool tot kijken naar een demonstratie van Stephanie of mij met de paarden. In totaal hebben we drie keer op deze mooie plek en dieren mogen passen; vakanties om nooit meer te vergeten. Tussen het lesgeven door werkte ik geregeld met de paarden, voornamelijk met Lucky -een Quarter Horse merrie die vermoedelijk mishandeld is en een aantal traumatische ervaringen heeft gehad in trailers, wat resulteerde in flinke verwondingen. Het duurde drie middagen voordat Lucky kalm in de trailer stond. Ook met haar maakte ik dankbaar gebruik van een tincturen van De Groene Os, dit keer de Relax Compositum. Een aantal druppels over wat brokjes ca 15minuten voor de training zorgt ervoor dat Lucky's angsten sneller naar boven komen maar ook makkelijker te zijn af te vloeien met mijn begeleiding. Het geeft ze wat meer emotionele ademruimte. Ik ben ontzettend blij en dankbaar voor alles dat ik heb geleerd en beleefd bij Stephanie en haar familie. Een dankbare change of scene na zo veel leed te hebben gezien hier in Californië. Het voelt soms als een strijd die niet te winnen is, voor elk paard dat gered wordt vind je er vervolgens vaak twee in nog ergere staat. Op deze plek krijgen dieren een echte tweede kans, mogen ze indien nodig jaren bijkomen voordat er gewerkt wordt en het vinden van een geschikt nieuw thuis wordt heel serieus genomen. Het was fijn en heel gaaf om te leren van weer iemand anders, om te zien hoe Stephanie haar heel eigen technieken heeft gevonden en toepast op paarden die zo veelzijdig kunnen worden ingezet. Engelengeduld heeft een heel nieuwe betekenis voor mij, sinds ik Stephanie ken. Maar het maakt het verschil tussen dag en nacht. A massive THANK YOU to the McNeal family!! Fotogalerij: Begin 2017 vertrok ik naar Palmdale, Californië waar ik al snel werk vond bij een rescue vlakbij huis. De eigenaars (een echtpaar met kinderen) waren zo'n 3 jaar geleden begonnen met het opvangen van paarden en werden al snel een officiële rescue waardoor het aantal paarden van 20 naar 40 groeide. 3 tot 4 keer per week werkte ik met de paarden en deed allerlei klusjes (van waters bijvullen tot stallen bouwen). Al snel kwam ik bijna elke dag en kregen zowel mijn man als ik ons eigen paard voor zolang we in Amerika waren. Cody (een Quarter Horse ruin) werd het paard van mijn man, die hij zelf onder begeleiding van een Parelli trainer en instructeur verder trainde tot hij uiteindelijk geadopteerd kon worden. JP werd mijn paard, een Paint × Arab(?) kruising merrie die al vanaf het begin op de rescue stond maar "not rideable" was. Fysiek was ze in orde, maar onder het zadel bleef ze schrikken, sprongen maken en gillen. In de bak was het minder, maar ook dan ging ze uiteindelijk gillend en springend de bak door. Hoe vaak ik wel niet met een huilend hart in haar stal heb gezeten omdat ik niet meer wist wat te doen. Dit was de periode waarin ik Parelli achter me begon te laten (ik volgde nog wel lessen wanneer het kon) en me meer ging verdiepen in het "waarom", de emoties en psyche van het paard. Ik behaalde mijn Integrated Energy Therapy certificaten en begon ook JP te behandelen. Langzaam maar zeker zag ik haar steeds meer veranderen, ook naar andere paarden toe was ze minder "intens". Ze was kalm. In totaal duurde het twee jaar voordat we (ook zonder hoofdstel) in harmonie konden rijden, zelfs buiten èn zonder bit. Helaas voelde ik me niet helemaal op mijn gemak op deze plek en ben ik na lang piekeren toch vertrokken en heb ik eind 2019 afscheid moeten nemen van deze fantastische merrie, die mij de realiteit en kracht van personal development liet zien. Ik trok me haar rariteiten nooit persoonlijk aan, maar werkte aan mijn eigen strengths en weaknesses, net zo lang tot ik in haar ogen waardig was om de leiding over te nemen. Ontzettend humbling. " Follow the Horse, not the Method"
Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl 𝗣𝗮𝗮𝗿𝗱𝗲𝗻𝗴𝗲𝗱𝗿𝗮𝗴 𝘃𝗲𝗿𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲𝗻 We zijn er vast allemaal wel schuldig aan: het vermenselijken van paardengedrag. Hoe werkt dit precies, waarom doen we dit en waarom is dit negatief? Met vermenselijken wordt bedoeld dat we de uiting van bepaalde emoties van het paard verkeerd opvatten. Denk aan het (preventief) opleggen van dekens zodra de herfst is doorgekomen want "hij heeft het koud", terwijl (de meeste, gezonde) paarden zichzelf prima kunnen weren tegen de kou door middel van thermoregulatie; de haren van de (winter)vacht gaan overeind staan en houden op deze manier een laag warmte vast. Dit vermenselijken doen we niet expres, het is een automatisme waarin we ongemak/disbalans herkennen en willen verhelpen. Nog een reden waarom goede intenties alleen niet genoeg zijn: we hebben ook regels nodig en morelen, richtlijnen gebaseerd op Waarom we iets doen en minder gefocust op Hoe we het doen. Vaak denkt men dat vermenselijken geen kwaad kan, we denken immers dat we een paard helpen en voor ze zorgen. Het grote gevaar hier is, is dat het na verloop van tijd een gewoonte wordt. Het verkeerd opvatten van en omgaan met paardengedrag kan snel gevaarlijk worden: voor je het weet slaat het om en sta je met je handen in het haar omdat je paard "ineens" bijt, bokt, steigert, wegrent, etc. Dit gedrag komt heel zelden echt uit het niets, meestal is het een opeenstapeling van opgekropte emoties wat er toch een keer uit zal moeten, in de vorm van sprintjes trekken, bokken. En ook dat is 100% normaal!! Paarden zijn grote dieren, die -in vergelijking met bijvoorbeeld een hond- nog heel dicht bij de natuur staan. Wanneer zo'n enorme kracht uit balans is kunnen we eigenlijk wel verwachten dat een eventuele disbalans ontzettend chaotisch kan zijnEn toch vinden we het raar, eng of bestempelen het als "gevaarlijk". Leren Observeren in plaats van Kijken is hier het sleutelwoord. Zonder te oordelen of het een naam te geven: breng eens wat meer tijd door met je paard zonder fysiek actief te zijn. Observeer zijn/haar gedrag in de kudde, met vriendjes of in de rij/longeerbak met wat (onbekende) voorwerpen, of observeer je paard in een voor hem/haar bekende en onbekende omgeving en ervaar de verschillen in emoties, energie en manier van omgaan met de situatie. Schrijf op wat je ziet, eventuele vragen die je hebt en dingen die je al geleerd hebt. Beetje bij beetje zul je zien dat je mindset gaat focussen op heel andere dingen, je ziet dingen die je eerder niet zag! Oefening baart kunst en deze hoef je niet perse met je eigen paard te doen: je kunt zo veel leren van zo veel paarden! Energy Healing met Major, die niet wist wat te doen met zijn opgekropte emoties van onderdrukking en schaamte dat hij het zelfs fysiek tot uiting moest brengen. Voor een leek lijkt het op een "vals" paard, terwijl ook dit gedrag compleet normaal is. " Follow the Horse, not the Method" Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Something to think about, one of my favorite pieces about leadership
and what it means to a horse. "Every horse, every member of a herd, asks one question of the leader: Are you in charge or am I? Each horse is looking for someone to lead the herd -even just a herd of two. The horse needs an answer. If you exhibit the four C's (Command, Control, Compassion, Communication), then the horse will accept you as "otancan" - the leader. If not, the horse must assume leadership over you. Otancan is the Lakota word for "leader, the greatest". Once the horse recognizes you as otancan, he has two obligations to fulfill. The first is to follow you. In return for this, the horse expects you to look after him by exhibiting the four Cs. The horse's second duty - one many humans find difficult to accept - is to repeatedly challenge you as otancan. As the trainer, you are not permitted to remain otancan unless you consistently prove you deserve to be. That's the octancan's burden. If you accept becoming otancan, being worthy in the eyes of your horse, you must rise to the challenge by bringing impeccability into your relationship. You develop a partnership with the horse that is free from your personal agenda, your private needs. Instead, you listen and look for the needs of your horse.' Otancan: The Leader ( 'Zen Mind, Zen Horse - Allan J. Hamilton, 2011) Mannelijke energie herintroducerenWerken met een man of met een vrouw kan voor een paard een wereld van verschil uitmaken. Zoals tijdens het 'Paarden Trainen' webinar naar voren kwam, pikken paarden informatie over mensen supersnel op, zelfs met een grote afstand ertussen. Zo weten ze bijvoorbeeld in een split-second of jij een man of een vrouw bent, ziek of gezond en of je van nature een leider of een volger bent. Paarden die bijvoorbeeld getraumatiseerd zijn door extreem/langdurig geweld door mannen, zijn logischerwijs wat wantrouwend als ze plots weer met een man te maken hebben. Tijdens mijn training bereiken paarden op een gegeven moment het punt waarop ze zeker weten dat ze mij kunnen vertrouwen. Ook met andere vrouwelijke trainers of de eigenaresses van LTH/Freedom Ranch/Wild at Heart was interactie niet zo'n probleem. Deze paarden begonnen pas weer spanning op te bouwen zodra er een man in beeld kwam, zoals de dierenarts of hoefsmid. Dit kan dus een vertekend beeld geven van hoe het met bepaalde angsten van het paard is gesteld en hoe ver je in je training bent. Om paarden zo goed mogelijk voor te bereiden op hun 1e bezoek aan de dierenarts of hoefsmid, nodigde ik mijn man (foto) een paar keer uit om actief mee te doen tijdens een trainingssessie. We maken dan vanuit hervonden gevoelens van vertrouwen en onder mijn begeleiding en aanwezigheid, opnieuw contact met mannelijke energie. Lees ook mijn blog 'correct het eerste contact maken' om te zien hoe dit in zijn werk gaat. Stapsgewijs laat ik deze paarden op hun eigen tempo weer wennen aan de aanwezigheid en aanrakingen van mannen. Soms is even snuffelen en dichtbij elkaar durven staan al genoeg; het gaat erom dat het paard de nieuwe, positieve ervaringen uiteindelijk kan afstrepen tegenover oude, nare ervaringen en dit proces onder jouw begeleiding steeds verder uit kan bouwen. Slow and steady wins the race Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Toen in 2004 de speelfilm 'Hildago' (met Viggo Mortensen) uitkwam, was ik direct onder de indruk van de bijzonder mooie Arabische paarden, met name de hengst Al Hattal: De trots van de sjeik en zijn familie. Al Hattal (TC Bey Cedar) deed overigens al zijn stunts in de film zelf. In de film spreekt de sjeik over zijn merries en fokbeleid met enorm respect en beschermt zijn boeken en documentatie dan ook met hand en tand, om de bloedlijnen zuiver te houden. Maar wat houden deze bloedlijnen in en waar komen ze vandaan? In de VS is het vrij gemakkelijk om het DNA + juiste papieren van een paard te achterhalen. Papieren van Al'Khamsa merries bevatten tevens het woord 'Asil' oftewel 'Puur' of authentiek gefokt. Deze stempel bevestigd dat het om een Arabisch paard gaat dat in alle bloedlijnen afstamt van de door de bedouin gefokte Arabieren. Deze bloedlijn begon met een (mythische) groep van 5 paarden; de favoriete paarden van profeet Mohammed, die na een lange reis door de woestijn zijn paarden losliet om water te drinken. Voordat ze het water bereikten blies Mohammed op zijn hoorn om de paarden terug te roepen. Van al zijn paarden keerden slechts 5 merries om en werden daardoor favoriet van de profeet en daarmee legendarische grondleggers van de vijf 'stammen' van het Arabische paard. Moderne paarden die al hun bloedlijnen kunnen herleiden tot gedocumenteerde bedoeïenenstammen, staan gezamenlijk bekend als "Al'Khamsa Arabians". Op de foto's: twee van mijn trainingspaarden, Akkadia en Shelby; Al'Khamsa merries die (ondanks hun papieren) in verkeerde handen terechtkwamen en uiteindelijk op een low-end veiling gered werden door Love This Horse en een nieuw thuis vonden. " Follow the Horse, not the Method"
Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Als ik les geef, beginnen we niet met rijden. We beginnen met het vaststellen van de leiderschapsrol, iets dat door middel van grondwerk gebeurd. Wilde paarden zie je immers ook niet op elkaar rond rijden om te bepalen wie “Alfa” is. Dat doen ze op de grond, door middel van lichaamstaal en energie. Mijn eerste les begint daarom midden in de kudde paarden. Ik vertel over het paard (waar we vandaag mee werken) als individu en als dier; als paard. Mensen willen graag voelen, aanraken en aaien. Zo ook met paarden. Maar voordat een mens in staat is een vreemd paard genegenheid te geven in de vorm van een aai, moet het eerste contact correct worden gemaakt. Om dat goed te kunnen uitvoeren, gaan we weer even terug naar de basis; hoe stellen twee paarden zich aan elkaar voor? Bij mensen is het simpel: we zeggen “Hallo”, gevolgd door onze naam en schudden elkaar de hand. Paarden hebben een eigen ritueel, waar wij als mens respect voor horen te hebben. De tijd nemen je even voor te stellen aan een paard is voor hen een teken van normen en waarden zoals wij dat als mens ook kennen. Al vanaf behoorlijke afstand peilen paarden elkaars (en onze) energie en gemoedstoestand. Dankzij dit “zintuig” weten ze al aardig veel over wie ze gaan ontmoeten, mannelijk of vrouwelijk, jong of oud en zelfs of je ziek of gezond ben of van nature een leider of volger bent. Bewegen paarden zich dichter naar elkaar toe, dan valt er altijd wel iets op; uitgestrekte of gekromde nekken, een krachtig orenspel en snuivende neuzen. Het lijkt een soort dans, waarbij de enige vorm van fysiek contact via de neus gebeurd. Nu hebben wij een plat gezicht met onze neus in het midden van ons gezicht. In acht genomen dat mensen er voor een paard uitzien als roofdieren (positie van de ogen, oren plat tegen het hoofd, zichtbare tanden als we praten) is het voor hen niet zo’n aantrekkelijk idee om via deze weg contact te leggen. Wat we eigenlijk allemaal automatisch doen is onze hand uitstrekken en aaien. Nu is dit niet per sé fout, er is alleen een manier om het (voor het paard) beleefder te doen. Bij het uitstrekken van onze hand richting de neus van het paard geven we aan dat we “Hallo” komen zeggen. We wachten tot het paard de uitnodiging accepteert en zich in onze richting beweegt om onze hand en onze geur en energie beter te bestuderen. Ik gebruik hierbij niet de binnenkant, maar de buitenkant van mijn hand. Here’s why: De binnenkant –palm– van onze hand, heeft een dunnere huid, zweetklieren en bevat achtergebleven geuren of sporen van dingen die we hebben vastgepakt of zelfs gegeten. Een scala aan geuren dus, wat verwarrend kan zijn. De achterkant –rug– van onze hand daarentegen is voor een paard “puur” wat geur betreft. Gezien het feit dat we de buitenkant van onze hand o.a. niet gebruiken om dingen mee vast te pakken, draagt het een meer pure geur van wie wij zijn. Omdat onze vingers van het paard af wijzen als we onze hand op deze manier aanbieden is het voor het paard ook een stuk minder bedreigend dan wanneer we onze hand omdraaien en vingers krommen, zodat het een soort kommetje wordt, waar niet elk paard zomaar/graag zijn neus in stopt. De achterkant van je hand is dus qua geur, positie maar ook energetisch gezien veel uitnodigender voor je paard en in sommige gevallen minder bedreigend. Ook het aaien van de hals of flank kan door drukverschil (vingertoppen versus vlakke rug van de hand) groot verschil maken als je paard (nog) gevoelig of angstig is voor fysiek contact. Uiteindelijk zal het doorlopen van dit proces van contact maken voor het grootste aantal paarden steeds makkelijker verlopen en na verloop van tijd overbodig zijn. Veel mensen ontwikkelen een eigen ritueel met hun paard, zo’n diepgewortelde relatie met je paard creëren kost veel tijd en werk, maar het leren spreken van de taal van je paard is al een goed begin. Bekijk hieronder hoe ik contact maak met Walter, de getraumatiseerde Lusitano ruin: " Follow the Horse, not the Method"
Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Al eeuwenlang hebben paarden en mensen een natuurlijk vastgestelde prooi/roofdier relatie. Met onze ogen dicht bij elkaar geplaatst, oren vlak tegen ons hoofd en zichtbare tanden wanneer we praten, ziet een paard ons instinctief als "roofdier". Het begrijpen van deze diepgewortelde relatie zal je nieuwe inzichten geven, in hoe belangrijk lichaamstaal en energie eigenlijk is. We moeten het paard dus vertellen dat we hem niet op zullen eten. We zijn zijn vriend. Maar de taal van paarden bestaat niet uit woorden, maar uit lichaamstaal en het veranderen/aanpassen van hun en onze vibratie/energie. Natural Horsemanship is je realiseren dat in de wereld van paarden, deze twee dingen van levensbelang zijn. In plaats van woorden, gebruiken we lichaamstaal om ze te vertellen dat we niet de vijand zijn. Het vaststellen van de leiderschapsrol is no joke, en als je er een gewoonte van gemaakt hebt alleen met je paard te werken in de rijbak, round pen of wanneer je anderszins met hem aan het werk bent, zul je vroeg of laat in de problemen komen. Ik ken aardig wat paarden, die kalm en toegankelijk zijn tijdens het rijden maar absoluut geen 'manieren' hebben in en rondom de stal. Andere paarden tonen gedrag als trekken aan het halster, te hard willen tijdens het buitenrijden of er zelfs vandoor gaan, weglopen tijdens het opstappen, etc. Het is alsof ze constant nerveus zijn; logisch want dit paard heeft niet geleerd (of de mens heeft er niet aan gedacht) om de rol van leider vast te stellen. Je paard alleen rijden of trainen - in plaats van eerst werken aan jullie relatie - zal later voor een 'onbeleefd' of zelfs gevaarlijk paard zorgen. Het is aan jou om je paard respectvol te leren omgaan met jullie persoonlijke ruimte Dit soort paarden wordt dus onzeker en bezorgd om zijn veiligheid en dat van zijn kudde (zelfs als het alleen jullie twee is). De leiderschapspositie ligt nu in feite voor het grijpen, een gevaarlijke situatie en niet iets dat je met een quick fix kunt trainen of leren. Het is iets dat je zal moeten verdienen, net als alle andere dingen die de moeite waard zijn! Het begint al wanneer je besluit naar je paard toe te gaan, je maakt je klaar en vertrekt naar stal, waar je je paard uit de stal of wei haalt. Klinkt gek? Dit is waar kennis over deze oer-relatie, lichaamstaal en energie handig is. Een simpel maar bijzonder voorbeeld: Een kennis van mij ving ooit een paard op, maakte haar beter en ging elke ochtend met haar uit rijden. Op sommige dagen was er niets aan de hand en reden ze rustig hun rondje buiten. Op andere dagen sprintte het paard hard weg zodra ze haar baasje zag aankomen, pure angst verscheen in haar ogen en voor de rest van de dag was het onmogelijk om zelfs maar in haar buurt te komen. Long story short: paarden kunnen enorm goed ruiken wat jij (een paar uur daarvoor) hebt gegeten, zoals vlees, wat een trigger kan zijn en het paard instinctief terugstuurt naar de prooi/roofdier relatie. Dit bijzondere probleem is uiteindelijk opgelost doordat de vrouw besloot een vegan dieet te gaan volgen. Interessant, toch? Wat nou als je erg gestresst bent, of boos of verdrietig om iets dat is gebeurd in je omgeving (vrienden/familie). Je besluit dat een buitenritje wel helpt om je hoofd even leeg te maken en met een hoofd vol zorgen en gedachten ga je naar stal. Je paard staat rustig in de wei te grazen, tot hij jou ziet. Soms zonder zelfs maar even op te kijken, rent hij ver bij je vandaan. Komt dit je bekend voor? Men noemt dit wel eens "angst voor het halster", "niet gevangen willen worden", maar in veel gevallen heeft het niets met het paard of je hulpmiddelen te maken, maar met JOU. Niet elk paard gaat graag mee op een buitenrit (laat staan de veiligheid en vertrouwde omgeving van stal verlaten) als de zogenaamde leider nerveus en afgeleid lijkt te zijn, of gewoon onzeker! Hoe zal het paard zich dan voelen? Uiteraard is geen enkel paard hetzelfde, maar zelfs als je een minder sensitief paard hebt zal jullie relatie een sterke basis nodig hebben voordat je paard volledig zal begrijpen dat - ook als jij even niet op je best bent - jij altijd het beste met hem voor hebt en een waardig leider en vriend bent. De enige manier om dat te bereiken, is door jezelf constant uit te dagen en te verbeteren. "De beste relatie die je ooit zult hebben, is die met jezelf." Investeer tijd in die relatie door te leren en te groeien, zodat als de tijd komt en jij klaar bent om de leiderschapsrol in te nemen, je paard alleen maar kan instemmen. 'Volg het Paard, niet de Methode'
- Zoë van Mourik, Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl |
Details
AuthorZoë van Mourik: Equine Trauma Specialist, Behaviorist Archives
April 2024
Categories
All
|