[How To] Freestyle Rijden #1: Hoe begin je?

---

Ken je dat gevoel? Dat je iets ziet dat zo mooi, gaaf en inspirerend is dat je denkt: Dat wil ik ook!! Maar om de een of andere reden lijkt het altijd buiten bereik. Je begint te twijfelen aan jezelf en besluit vervolgens dat het voor jou niet in de sterren staat. Maar wat als je nieuwsgierigheid en passie het enige is dat je nodig hebt, om precies DAAR te komen waar je maar wil? Toen ik mijn nieuwsgierigheid achtervolgde met niets anders dan passie als brandstof, gebeurde er alleen maar meer mooiere dingen, ontmoette ik de juiste mensen, kwamen de juiste paarden op mijn pad en ervaarde ik steeds meer het gevoel van Vrijheid. Voor mij en voor het paard. 

Dat gezegd hebbende, laten we eens kijken naar de eerste week van onze (JP en mij) Freestyle reis.

Omdat ons niveau van grondwerk/werken in vrijheid/spelen met chi/energy al aardig hoog is, deed ik voorafgaand aan het rijden niets bijzonders. Ik vond een zadel dat paste, aan de kaptoom is ze door het grondwerk al gewend en een paar dagen geleden introduceerde ik deze als rij-halster. Ze maakte de overgang gemakkelijk, al gaf ik haar wat extra tijd om er zeker van te zijn dat zij dit ook comfortabel vindt. 

Ik begon in de round pen, aangezien dat de plek is waar we ons beiden het meest prettig voelen en waar we al veel tijd samen hebben doorgebracht. 

​Poetsen met de kaptoom, in gebruik als halster.

Opnieuw kwamen oude gedragspatronen weer naar boven, in de vorm van zeer ongeduldig zijn. Als JP ongeduldig wordt, of verveelt raakt, verlaat ze meestal het gesprek en doet iets waar ze zelf zin in heeft - zoals wegsprinten of bokken. Uiteraard wilde ik voorkomen dat dit gedrag haar opnieuw compleet overneemt, dus besloot ik de zeilen bij te zetten en meer van haar te vragen (nadat ik zeker wist dat ze ontspannen genoeg was om bij het gesprek te blijven). Terwijl we door de round pen stapten zette ik een paar tools in, om haar te helpen herinneren dat ontspanning fijn is en geduld beloond wordt. 

Dit werkte enorm snel, we oefenden vervolgens aan de grondwerk stemhulpen koppelen aan zithulpen en na twee ritjes van 20 minuten introduceerde ik de neck rope. Toen ik er zeker van was dat ze de One Rein Stop bitloos snapte, reageerde op mijn hulpen en de neck rope accepteerde (en niet tolereerde), gingen we op "Trail Riding Practise". Het terrein van de rescue is aardig groot, er staan bomen en er lopen paadjes langs stallen, stukjes land, wapperende zeilen en balen hooi. Het enige dat ik wilde was dat we een leuke, ontspannen tijd hadden samen. Af en toe liet ik haar een hapje gras pakken (NU kan het nog!!! normaal groeit er niets, maar door de regenval van de afgelopen maanden groeit er nu overal groen gras) waarna we weer rustig door stapten. 

JP was hengstig die dag, dus zoals altijd was ze erg luid en expressief naar andere paarden. Eerder namen haar instincten het volledig over en vergat ze haar ruiter, dat voor gevaarlijke situaties zorgde. Voordat ik rijdend langs de stallen ging, liep ik daarom eerst aan de hand langs de stallen, zodat ik kon testen of ze netjes in gesprek met mij bleef of toegaf aan haar vrouwelijke behoeften. 


Zo zag ons ritje over het terrein eruit:

Toen ik merkte dat JP zelfverzekerd en ontspannen genoeg was én reageerde op mijn aanwijzingen en aanwezigheid, vond ik het tijd om te stoppen. Later die week deden we precies hetzelfde, we draafden uiteindelijk korte stukjes en als beloning kreeg ze aan het eind een uitgebreide wasbeurt. 

Twee of drie dagen later zadelde ik haar op voor een korte basis sessie in de round pen. Alles ging perfect, dus introduceerde ik de neck RING; een wat stugger touw en verstelbaar! Natuurlijk zit die mij vast, dus daar werk ik nog aan! Ik kocht deze neck ring twee jaar geleden, nadat ik een artikel las, geschreven door Linda Tellington-Jones (bekend door haar "TTouch methode"). Ze legde uit dat het een soort zijwieltjes zijn, voor paarden die net iets meer nodig hebben om de overgang van hoofdstel naar neck rope (of helemaal niets) te kunnen maken. Ik vind ze handig als je oefeningen doet die buiging van het paard vereisen. Met een neck rope moet je vaak net iets meer moeite doen dan met een neck rein. In principe kun je alles van de neck rein uiteindelijk 'vertalen' naar de neck rope, met kleinere, lichtere hulpen.


Ik liet JP opgezadeld en al rondlopen met zowel de neck rope als rein. Ik liet haar grazen en - zoals verwacht - schrok ze even toen de neck rein naar beneden tegen haar ogen gleed. We speelden hier een beetje mee en al snel maakte het haar niets uit waar dat gekke ding nu weer hing.

Drie dagen later was het tijd voor onze allereerste rit met ALLEEN de neck rope. Eerst deden we wederom een sessie in de round pen, na wat grondwerk zaten we in dezelfde 'flow' en stapte ik op. Direct voelde ik haar vragen om de volgende stap, benieuwd en enthousiast naar wat de dag ging brengen. Dit gevoel gaf ze me onafgebroken tijdens het rijden, de teugels hingen om haar hals en alle neck rope hulpen snapte ze. 

Ik kon het niet laten, dus ik clipte mijn teugels eraf (in het filmpje zie je HOE) en besloot ervoor te gaan!

We oefenden overgangen en ik besteedde extra aandacht aan de cue 'Whoa!", oftewel; stoppen met bewegen, voordat ik haar besloot mee te nemen naar de rijbak.




*Onze twee sessies in de round pen met de neck rope:

​Vervolg: Onze eerste keer zonder hoofdstel in de rijbak!

​Liefs, Zoë & JP