Gupsy & Flicka
Our horses from Ukraine
Use the hashtags #ZVMGupsy & #ZVMFlicka on Social Media to see all their updates!
*Dutch only!
Op 4 December werd Gupsy gevonden bij de familie van een slager, in Oost-Oekraïene. Hij was ooit als (waarschijnlijk springgefokte) hengst geschonken aan een burgemeester, maar wat er met die familie sinds de oorlog is gebeurd is onduidelijk. De merries van deze familie hadden een ander onderkomen gevonden, maar niemand wilde een hengst waardoor Gupsy bij een slager belandde zodat hij en zijn gezin konden eten.
Anzhelika is degene die hem vond en nam contact op met Vera, de eigenaresse van Love This Horse (mijn werkplek in Amerika) in de hoop dat zij hem kon redden. Vera kocht Gupsy zodat de slager en zijn familie zich ook konden redden en nam vervolgens contact op met mij, in de hoop dat ik zsm een goed thuis voor hem kon vinden.
Na anderhalve dag rondbellen, mailen en vragen stelde Vera voor dat ik Gupsy zelf overnam, omdat ze gezien zijn toestand hem het meest aan mij toevertrouwde en hem zo ver mogelijk van Oekraïene vandaan wilde hebben. Wij woonden toen nog in Duitsland en hadden "toevallig" de maand ervoor besloten om terug te verhuizen naar Gelderland, naar mijn ouderlijk huis waar land, stallen en faciliteiten bij horen.
Omdat Gupsy's transport al gepland stond voor eind December en ik pas in Februari ruimte had voor hem op mijn stal in Gelderland, kon hij gelukkig die periode overbruggen bij collega Cassandra ter Brugge, in Drenthe. Een welkome oplossing, waardoor Gupsy's reis naar Nederland in gang gezet werd, een proces dat meer dan een maand duurde. Een erg spannende en vooral onzekere tijd vanwege raketaanvallen in de gebieden waar Gupsy stond en door vervoerd werd, waardoor er nergens stroom was en dus ook geen bereik. Omdat het thuis van zijn originele familie gebombardeerd is zijn Gupsy's officiële papieren verloren gegaan. Er zijn maar weinig bruikbare gebouwen in Oekraïene, waardoor het tevens een paar dagen duurde voordat er een plek gevonden was waar ze een nieuw paspoort konden uitgeven. Op 17 December vertrok hij dan eindelijk aan zijn reis naar Nederland, zo'n 2400 kilometer.
Op 4 December werd Gupsy gevonden bij de familie van een slager, in Oost-Oekraïene. Hij was ooit als (waarschijnlijk springgefokte) hengst geschonken aan een burgemeester, maar wat er met die familie sinds de oorlog is gebeurd is onduidelijk. De merries van deze familie hadden een ander onderkomen gevonden, maar niemand wilde een hengst waardoor Gupsy bij een slager belandde zodat hij en zijn gezin konden eten.
Anzhelika is degene die hem vond en nam contact op met Vera, de eigenaresse van Love This Horse (mijn werkplek in Amerika) in de hoop dat zij hem kon redden. Vera kocht Gupsy zodat de slager en zijn familie zich ook konden redden en nam vervolgens contact op met mij, in de hoop dat ik zsm een goed thuis voor hem kon vinden.
Na anderhalve dag rondbellen, mailen en vragen stelde Vera voor dat ik Gupsy zelf overnam, omdat ze gezien zijn toestand hem het meest aan mij toevertrouwde en hem zo ver mogelijk van Oekraïene vandaan wilde hebben. Wij woonden toen nog in Duitsland en hadden "toevallig" de maand ervoor besloten om terug te verhuizen naar Gelderland, naar mijn ouderlijk huis waar land, stallen en faciliteiten bij horen.
Omdat Gupsy's transport al gepland stond voor eind December en ik pas in Februari ruimte had voor hem op mijn stal in Gelderland, kon hij gelukkig die periode overbruggen bij collega Cassandra ter Brugge, in Drenthe. Een welkome oplossing, waardoor Gupsy's reis naar Nederland in gang gezet werd, een proces dat meer dan een maand duurde. Een erg spannende en vooral onzekere tijd vanwege raketaanvallen in de gebieden waar Gupsy stond en door vervoerd werd, waardoor er nergens stroom was en dus ook geen bereik. Omdat het thuis van zijn originele familie gebombardeerd is zijn Gupsy's officiële papieren verloren gegaan. Er zijn maar weinig bruikbare gebouwen in Oekraïene, waardoor het tevens een paar dagen duurde voordat er een plek gevonden was waar ze een nieuw paspoort konden uitgeven. Op 17 December vertrok hij dan eindelijk aan zijn reis naar Nederland, zo'n 2400 kilometer.
Op 12 Januari kwam Gupsy veilig aan bij de grens van Polen, waar hij een nacht mocht bijkomen terwijl hij gekeurd werd en zijn papieren in orde gemaakt. Op 13 Januari vertrok hij dan eindelijk naar Drenthe, waar hij de dag erna veilig aankwam.
Hij was behoorlijk mager en bleek flinke rotstraal te hebben, gewrichtsproblemen en rugproblemen die zelfs neurologisch leken. Door alle aanslag op zijn gesteldheid denk ik zelf aan beginnende PPID, waar hij daarom ook preventief voor behandeld wordt met o.a. adaptogenen zoals Cordyceps. De rotstraal blijft steeds langer weg en om zijn gewrichten soepel te houden krijgt hij supplementen die we afhankelijk van het seizoen veranderen in dosering of samenstelling.
In Februari was mijn stal in Gelderland klaar en haalden we Gupsy naar huis. Hier hebben we het eerste jaar gewerkt aan hem fysiek sterker en dikker maken, zodat hij ook gecastreerd kon worden, maar ook aan zijn sociale vaardigheden. Mijn vermoeden is dat hij altijd alleen gestaan heeft, groomen met een ander paard begreep hij ook niet en heb ik hem (met behulp van Flicka) gelukkig kunnen leren. Met name het opjagen van andere ruinen en claimen/dekken van merries is na meer dan een jaar veel en vaak werken gelukkig zo goed als opgelost.
Gupsy is ("als het goed is") beleerd onder het zadel, dit hebben we een aantal keren opgepakt maar door fysieke terugvallen beperken we ons met name tot grondwerkoefeningen. De hoop is dat Gupsy straks sterk en fit genoeg is om mee te gaan op buitenritten, tot die tijd blijf ik Gupsy's behoeftes volgen naar een steeds mooiere toekomst.
Hij was behoorlijk mager en bleek flinke rotstraal te hebben, gewrichtsproblemen en rugproblemen die zelfs neurologisch leken. Door alle aanslag op zijn gesteldheid denk ik zelf aan beginnende PPID, waar hij daarom ook preventief voor behandeld wordt met o.a. adaptogenen zoals Cordyceps. De rotstraal blijft steeds langer weg en om zijn gewrichten soepel te houden krijgt hij supplementen die we afhankelijk van het seizoen veranderen in dosering of samenstelling.
In Februari was mijn stal in Gelderland klaar en haalden we Gupsy naar huis. Hier hebben we het eerste jaar gewerkt aan hem fysiek sterker en dikker maken, zodat hij ook gecastreerd kon worden, maar ook aan zijn sociale vaardigheden. Mijn vermoeden is dat hij altijd alleen gestaan heeft, groomen met een ander paard begreep hij ook niet en heb ik hem (met behulp van Flicka) gelukkig kunnen leren. Met name het opjagen van andere ruinen en claimen/dekken van merries is na meer dan een jaar veel en vaak werken gelukkig zo goed als opgelost.
Gupsy is ("als het goed is") beleerd onder het zadel, dit hebben we een aantal keren opgepakt maar door fysieke terugvallen beperken we ons met name tot grondwerkoefeningen. De hoop is dat Gupsy straks sterk en fit genoeg is om mee te gaan op buitenritten, tot die tijd blijf ik Gupsy's behoeftes volgen naar een steeds mooiere toekomst.
Edit
The story of how Flicka suddenly came into our lives:
Although we were definitely not looking for a third horse, we couldn't say no to giving her a safe haven. Gupsy was rescued last year by Love This Horse and fostered/adopted by us, but we rescued Flicka privately/on our own after we were contacted by Anzhelika. She is the one who also initially found Gupsy, contacted Love This Horse and transported him through dangerous war zones in Ukraine.
Last month she contacted me, asking if I could take in a mare that's had an abusive past but was rehabilitated by friends who now had to move out of Ukraine and couldn't take her with them. 'Coincidentally' my husband and I just agreed to start looking for a horse for him around March next year, so we agreed that Flicka would join us in March since she seemed like a good fit. Then, last weekend, everything turned into a rollercoaster.
There was a carrier leaving from Ukraine to Poland and from Poland to The Netherlands, so it would make (financial) sense to transport Flicka with this carrier. They would arrive the next Wednesday or Thursday and needed an answer asap. After discussing this at home and with help from my parents, we agreed to take her in now.
Communications were a struggle since none of us speak the same language (thank you Google translate!!) but on Wednesday morning Flicka got her health certificate at the Poland/Germany border and was on our way to us. Of course I got sick (hadn't been for a while so I guess it's just my turn) but still had to prepare for Flicka's arrival ànd the departure of the last boarding horses a day later. Then, just hours before their arrival, I was asked to also prepare a second stall so the other horse that was being transported could stay overnight, before leaving for Amsterdam Airport and ultimately the US the next day. So (still in my pajamas) I went to literally stuff my car with bedding before the store closed, race back to prep the stalls and do our evening rounds. Then, just before midnight, they safely arrived.
It took 2 hours to get everyone settled in, Anzhelika and the carrier herself also stayed for the night. It was heart warming to watch Anzhelika and Gupsy's reunion, she fed the herd carrots while I watched from a distance. It seemed so magical and spiritual to have Anzhelika not only bring Gupsy to us, but also Flicka almost exactly one year later. It was once again the outcome of divine intervention, something unexplainable that we had to act upon.
In the 2 weeks before Flicka's arrival and before even knowing she would arrive so soon, I experienced an insane amount of synchronicities that I couldn't always pinpoint or explain. Now that Flicka is home, I can explain every single one of them and they all make perfect sense. For whatever reason, this was meant to happen. This is important.
This, is our Flicka
Although we were definitely not looking for a third horse, we couldn't say no to giving her a safe haven. Gupsy was rescued last year by Love This Horse and fostered/adopted by us, but we rescued Flicka privately/on our own after we were contacted by Anzhelika. She is the one who also initially found Gupsy, contacted Love This Horse and transported him through dangerous war zones in Ukraine.
Last month she contacted me, asking if I could take in a mare that's had an abusive past but was rehabilitated by friends who now had to move out of Ukraine and couldn't take her with them. 'Coincidentally' my husband and I just agreed to start looking for a horse for him around March next year, so we agreed that Flicka would join us in March since she seemed like a good fit. Then, last weekend, everything turned into a rollercoaster.
There was a carrier leaving from Ukraine to Poland and from Poland to The Netherlands, so it would make (financial) sense to transport Flicka with this carrier. They would arrive the next Wednesday or Thursday and needed an answer asap. After discussing this at home and with help from my parents, we agreed to take her in now.
Communications were a struggle since none of us speak the same language (thank you Google translate!!) but on Wednesday morning Flicka got her health certificate at the Poland/Germany border and was on our way to us. Of course I got sick (hadn't been for a while so I guess it's just my turn) but still had to prepare for Flicka's arrival ànd the departure of the last boarding horses a day later. Then, just hours before their arrival, I was asked to also prepare a second stall so the other horse that was being transported could stay overnight, before leaving for Amsterdam Airport and ultimately the US the next day. So (still in my pajamas) I went to literally stuff my car with bedding before the store closed, race back to prep the stalls and do our evening rounds. Then, just before midnight, they safely arrived.
It took 2 hours to get everyone settled in, Anzhelika and the carrier herself also stayed for the night. It was heart warming to watch Anzhelika and Gupsy's reunion, she fed the herd carrots while I watched from a distance. It seemed so magical and spiritual to have Anzhelika not only bring Gupsy to us, but also Flicka almost exactly one year later. It was once again the outcome of divine intervention, something unexplainable that we had to act upon.
In the 2 weeks before Flicka's arrival and before even knowing she would arrive so soon, I experienced an insane amount of synchronicities that I couldn't always pinpoint or explain. Now that Flicka is home, I can explain every single one of them and they all make perfect sense. For whatever reason, this was meant to happen. This is important.
This, is our Flicka
"The Universe Provides"