Een paar dagen geleden was ik bij een meisje en haar paard, een jonge merrie met al veel traumatische ervaringen achter de rug. Als ze een mens was geweest, zou ze een verloren twintiger zijn geweest met een hoop emotioneel en fysiek trauma en niemand om om hulp te vragen. Toen haar nieuwe, huidige eigenaars fysiek contact probeerden te maken beet ze. Waarschijnlijk doordat ze zich bedreigd voelde, een instinctief gevoel met bijbehorende fysieke impulses die de situatie al snel kunnen laten escaleren.
Tot zo ver heeft deze merrie alleen de negatieve kanten van haar sensitiviteit gekend. Door haar traumatisch verleden is ze verandert in een verlegen maar explosief paard dat op een gegeven moment gewoon niet meer wist hoe ze zichzelf moest kalmeren. De kudde van vijf andere paarden accepteert haar na twee weken nog steeds niet, doordat ze dit bijna panische gedrag ook in hun aanwezigheid blijft vertonen. Rond rennen in de wei, in soms blinde paniek lijkt het wel, rondjes rennen om de rest van de paarden. Ze maakte het zichzelf erg moeilijk om uiteindelijk geaccepteerd te worden en de nieuwe situatie te accepteren, doordat ze alleen nog maar gewend was aan negatieve nieuwe ervaringen, met waarschijnlijk hardhandige en oneerlijke mensen.
Toen ik de round pen in kwam merkte ik de typische signalen op van een jonge, sensitieve merrie die al heel wat ellende heeft gezien. Ze wilde geen contact maken, probeerde mij en alles wat ik deed te ontwijken/ontvluchten en wilde absoluut niet dichtbij zijn. Ook al had ik hier te maken met een paard dat bijt, ik voelde me er prettiger bij eerst te werken aan Vertrouwen. Bij paarden die opdringerig zijn of sneller in je ruimte komen werk ik liever eerst aan Respect.
Ik besloot dat een simpel gesprek met de merrie genoeg zou zijn voor één sessie.
Het moment dat ik haar halster weg haalde, begon ze rondjes om me heen te rennen met haar hoofd hoog in de lucht en weggedraaid van mij. Na een paar minuten lukte het me om haar energie naar beneden, naar mijn trilling te brengen en begon naast haar mee te lopen in rustige rondjes in stap. Zodra haar energie weer begon op te bouwen bewoog ik weg van haar om haar meer ruimte te geven, VOORDAT ze zo veel energie had opgebouwd dat er een release nodig is, zoals wegdraven of weer nerveus worden. Zodra ze weer zakte in haar trilling kwam ik terug en liep ik weer naast haar mee. Al na een paar keer was ze ineens erg geïnteresseerd in mij, omdat ze doorhad dat we een gesprek aan het voeren waren! Iets anders dat ik deed zodra ik haar wilde benaderen was glimlachen.
Door te glimlachen trick je je hersenen om blijdschap te voelen, wat weer leidt tot het vrijkomen van dopamine en seratonine: Twee hormonen die paarden (en honden) gemakkelijk opmerken.
Dr. Isha Gupta - neuroloog @ IGEA Brain and Spine – legt uit;
"een glimlach prikkelt een chemische reactie in het brein, waardoor bepaalde hormonen als dopamine en seratonine worden vrijgegeven. Dopamine versterkt onze gevoelens van blijdschap. Serotonine wordt geassocieerd met gereduceerde stress. Lage waarden van Seratonine wordt geassocieerd met depressie en agressie”.
Deze vrijgave van hormonen is niet alleen door onszelf waarneembaar, een hond kan deze twee hormonen bijvoorbeeld ruiken. Paarden kunnen dit wellicht niet, maar ze kunnen dit wel VOELEN. Wanneer ze dus iemand in hun aanwezigheid opmerken met een kalme maar zelfbewuste energie, zijn ze meer geneigd interesse in jou te tonen dan in iemand met lagere Dopamine/Seratonine waarden.
Tot zo ver heeft deze merrie alleen de negatieve kanten van haar sensitiviteit gekend. Door haar traumatisch verleden is ze verandert in een verlegen maar explosief paard dat op een gegeven moment gewoon niet meer wist hoe ze zichzelf moest kalmeren. De kudde van vijf andere paarden accepteert haar na twee weken nog steeds niet, doordat ze dit bijna panische gedrag ook in hun aanwezigheid blijft vertonen. Rond rennen in de wei, in soms blinde paniek lijkt het wel, rondjes rennen om de rest van de paarden. Ze maakte het zichzelf erg moeilijk om uiteindelijk geaccepteerd te worden en de nieuwe situatie te accepteren, doordat ze alleen nog maar gewend was aan negatieve nieuwe ervaringen, met waarschijnlijk hardhandige en oneerlijke mensen.
Toen ik de round pen in kwam merkte ik de typische signalen op van een jonge, sensitieve merrie die al heel wat ellende heeft gezien. Ze wilde geen contact maken, probeerde mij en alles wat ik deed te ontwijken/ontvluchten en wilde absoluut niet dichtbij zijn. Ook al had ik hier te maken met een paard dat bijt, ik voelde me er prettiger bij eerst te werken aan Vertrouwen. Bij paarden die opdringerig zijn of sneller in je ruimte komen werk ik liever eerst aan Respect.
Ik besloot dat een simpel gesprek met de merrie genoeg zou zijn voor één sessie.
Het moment dat ik haar halster weg haalde, begon ze rondjes om me heen te rennen met haar hoofd hoog in de lucht en weggedraaid van mij. Na een paar minuten lukte het me om haar energie naar beneden, naar mijn trilling te brengen en begon naast haar mee te lopen in rustige rondjes in stap. Zodra haar energie weer begon op te bouwen bewoog ik weg van haar om haar meer ruimte te geven, VOORDAT ze zo veel energie had opgebouwd dat er een release nodig is, zoals wegdraven of weer nerveus worden. Zodra ze weer zakte in haar trilling kwam ik terug en liep ik weer naast haar mee. Al na een paar keer was ze ineens erg geïnteresseerd in mij, omdat ze doorhad dat we een gesprek aan het voeren waren! Iets anders dat ik deed zodra ik haar wilde benaderen was glimlachen.
Door te glimlachen trick je je hersenen om blijdschap te voelen, wat weer leidt tot het vrijkomen van dopamine en seratonine: Twee hormonen die paarden (en honden) gemakkelijk opmerken.
Dr. Isha Gupta - neuroloog @ IGEA Brain and Spine – legt uit;
"een glimlach prikkelt een chemische reactie in het brein, waardoor bepaalde hormonen als dopamine en seratonine worden vrijgegeven. Dopamine versterkt onze gevoelens van blijdschap. Serotonine wordt geassocieerd met gereduceerde stress. Lage waarden van Seratonine wordt geassocieerd met depressie en agressie”.
Deze vrijgave van hormonen is niet alleen door onszelf waarneembaar, een hond kan deze twee hormonen bijvoorbeeld ruiken. Paarden kunnen dit wellicht niet, maar ze kunnen dit wel VOELEN. Wanneer ze dus iemand in hun aanwezigheid opmerken met een kalme maar zelfbewuste energie, zijn ze meer geneigd interesse in jou te tonen dan in iemand met lagere Dopamine/Seratonine waarden.
↓*Bekijk een van mijn inspirational video's met Girl
en zie haar reacties op mijn energie*↓
Probeer het zelf eens uit, en zie hoe snel dingen kunnen veranderen tussen jou en een paard dat moeite heeft met contact maken.
Het werkte in elk geval voor deze kleine merrie. Na ongeveer een uur keek ze niet meer boos, rende niet meer weg en ging niet meer de discussie aan. Ze koos om te blijven, naast me te lopen en bood zelfs haar hoofd en nek aan om aangeraakt en gekriebeld te worden. Terwijl ze de hele tijd kalm en happy bleef.
We eindigden direct na dit mooie moment, een mooie les voor vandaag: altijd blijven lachen!
Love, Zoë
