"Horse Tripping"

In Nederland een vrij onbekende term (gelukkig), maar in Amerika word ik er regelmatig mee geconfronteerd via getraumatiseerde paarden die via de opvang binnenkomen.

Horse Tripping is een illegale "sport" die veelal populair is bij "Charro's", oftewel ruwe, Mexicaanse paardenmensen. 
​

In de afgelopen drie jaar in Amerika heb ik een paar keer met paarden die dit horrortafereel hebben overleefd mogen werken. Mensen die mijn posts zagen vroegen zich af wat horse tripping is, of gingen het zelf opzoeken waarna ze enorm geschrokken waren. 
Vandaar mijn keuze om via deze weg wat meer informatie te geven over deze onmenselijke praktijken, die we in Nederland (gelukkig) helemaal niet kennen.

Over Horse Tripping

Tijdens een horse tripping rodeo worden paarden èèn voor èèn apart gezet in een soort kleine stal. Bij het startsein gaat deze open en wordt het paard eruit gejaagd, tot het in volle galop door de arena rent.

Aan weerszijden van de arena staan Charro's met touwen, die ze als lasso om (èèn van) de benen van het paard proberen te krijgen om ze vervolgens onderuit te trekken. Arabische paarden zijn populair vanwege hun extreme beweging en expressie, wat voor meer punten zorgt tijdens de "sport".

Waarschijnlijk is het overbodig erbij te vermelden, maar veel paarden overleven dit niet. De kans dat ze er zonder fysieke of mentale schade uitkomen is eigenlijk niet aanwezig. 
​
Gelukkig worden er ook veel paarden op tijd gered (soms via een kill-pen of veiling) en komen ze terecht bij een opvang waar ze indien nodig jaren de tijd krijgen om tot zichzelf te komen, voor ze aan hun rehabilitatie beginnen.

Ik werkte 2 dagen aaneengesloten met hem in zijn stal en op de tweede dag - na in totaal ca. 3.5 uur - kon ik zijn halster om doen. 
Wegens gebrek aan een breakaway halter gebruikte ik een nylon halter, zonder de gesp volledig te sluiten in het geval hij vast komt te zitten. 

Uiteindelijk kwam zijn breakaway touwhalster aan en kon hij die omhouden, dit keer kostte het maar een halfuurtje om die om te krijgen! Ik werkte een paar keer per week met hem om hem klaar te maken voor de korte trip naar zijn nieuwe stal, waar hij ongeveer een maand later veilig aankwam. ​

Bekijk in het filmpje hieronder hoe ik werk met Freedom

Hopelijk heeft dit verhaal iets meer inzicht gegeven in wat paarden door kunnen maken in hun leven. Ik vind het fantastisch om te werken bij een opvang waar dit soort paarden ook een kans krijgen en uiteindelijk net zo veel kans hebben op een nieuwe toekomst als de rest. 


Liefs, Zoë

2020 is een bijzonder jaar tot nu toe. In januari begon ik met mijn nieuwe baan bij Love This Horse Equine Rescue, de grootste Arabische rescue van Amerika. Eind februari tot begin maart was ik even in Nederland en op de avond nadat ik thuis was gekomen stelde president Trump de travel-ban tussen Amerika en Europa in
vanwege het cororonavirus.

In april zag ik op de rescue al dingen veranderen; De non-profit draait dankzij donaties, giften en maandelijkse sponsoren zodat er funds zijn voor hooi, de dierenarts, hoefsmid, etc. Voor de opvang zelf (even) lastige en onzekere tijden dus. Maar voor paardeneigenaren geldt hetzelfde.

In april en mei kwamen er verschillende paarden terug. Hun eigenaars (die het paard eerder van de opvang geadopteerd hadden) konden even geen paard betalen, hun eigen huishouden was al lastig genoeg nu ze geen werk hadden. Ontzettend verdrietig, want sommige paarden waren al jaren bij hun nieuwe thuis en werden nu dus teruggebracht.

Omdat een paardenopvang onder essentiële beroepen valt in onze staat mag ik gewoon blijven werken. Gelukkig maar, want in mei werden de hoofdtrainer en zijn twee helpers ontslagen en had ik plots als hoofdtrainer alle paarden onder mijn hoede. Het doel was om gewoon door te blijven trainen met de paarden die bijna klaar voor adoptie zijn. Alle jonge en “trauma” paarden moesten maar even wachten. Het was een hele uitdaging om niet alleen de paarden klaar te krijgen, maar ook om op een veilige manier om te gaan met adoptiedagen.

Meestal op Zaterdagen komen adopters vanuit het hele land om paarden te bezichtigen, rijden en uiteindelijk adopteren. Vera (de eigenaresse van de rescue) zorgde ervoor dat er altijd hand-sanitizer aanwezig was, het toilet was altijd schoon en tijdens afspraken werd er 2 meter afstand gehouden.

Inmiddels zijn we 2 maanden verder en zijn er al meer dan 50 paarden geadopteerd sinds 1 januari 2020. Er komen al een tijdje geen paarden meer terug en er blijken ook genoeg mensen te zijn die juist doordat ze nu geen werk hebben, ineens tijd hebben voor de aanschaf van een paard. Daarnaast - dankzij het enorme netwerk van de opvang – schonk de ASPCA een vrachtwagen voor hooicubes aan Love This Horse. Niet om zelf te gebruiken (we hadden het zelf niet eens nodig) maar om zelf uit te delen als gift aan paardeneigenaren die het wel goed kunnen gebruiken. Zo haalden Stephanie (Freedom Ranch, waar ik lesgeef) en Salwa (Jeddah Ranch, waar ik clinics geef en trainingspaarden heb) ook twee trucks vol zakken voer op.

Het was een gaaf gezicht, de oprijlaan stond vol met mensen die hun trucks of zelfs trailers hadden meegenomen. Vrienden van Vera (die verderop hun eigen opvang runnen) zorgden ervoor dat de juiste aantallen met een heftruck ingeladen werden zodat niemand hun auto uit hoefde.

Al met al kan ik met zekerheid zeggen dat de afgelopen maanden zo’n enorm succes waren dankzij de “community effort”. Inmiddels zit ik al 4 weken met een gebroken knie thuis, maar op de opvang zijn drie nieuwe trainers begonnen en zelfs mijn man gaat regelmatig mee als klusjesman of zelfs trainer. We zijn inmiddels zo gewend en gehecht geraakt aan het leven en werken hier, we waren al een tijdje op zoek naar onze eigen ranch aangezien we hier tot 2022 zouden blijven.


Helaas gooide het coronavirus ook hier roet in het eten. Ons hele detachement gaat de Amerikaanse luchtbasis binnenkort verlaten... we komen weer terug naar Nederland!
Wanneer we precies vertrekken en waar in Friesland we terecht gaan komen is nog niet bekend, maar dat (en meer) lees je de volgende keer.

​

Being balanced, or aware or practicing mindfulness does not mean being happy all the time. It doesn't mean ignoring the things that make us sad, or feel bad. It means facing them and learning from them. We release what we no longer need.
Healing is not linear. As with everything, we need time and repetition to successfully reach a balanced state of mind where we can fully observe and enjoy life.

In the last few decades, we as humans have taught ourselves to disconnect from that inner peace. Everything revolves around busy schedules, keeping up appearances on Social Media or having a job that's expected of you but that you don't really like.

Bringing back even a small piece of that inner calmness takes lots of time and practice. I like to call it "Mindful Living". To me it means to be aware of all that is happening around you, observe and at the end of the day let go what doesn't serve you. Learn about what you like and dislike, and don't be hard on yourself when you fall back into old patterns. Learn to like and eventually love yourself, even the parts you don't like.

When I open my eyes in the morning, I practice gratitude for everything that I have planned and may encounter during this day.

I begin my morning ritual (routines keep me very grounded and calm) and try to do everything with purpose (make breakfast, brush my teeth).

On my way to the horses I might listen to the radio, sing along (my throat chakra gets shut down easily so I practice opening up my throat a lot in the morning), put on my playlist or an audiobook. Whatever I feel like listening to that particular morning, the point is: I try to listen to myself.

When I start working the horses, I feel calm, relaxed, alert and my mind is open. If I encounter a nervous horse, I will know it before I've even reached their stall. Some breathing work from a distance (by me) alone will almost always help "break the ice" because I've shown the horse that I am aware of his anxiety (nervous, unsure about the future).

When haltering, leading, tying, grooming and saddling the horse I remain in this energetic flow of a positive state of mind. I always look for the right outcome and the right answers and I practice being patient and respectful all the time.

So before I have even really "trained" the horse, a lot has already happened. There's a foundation of trust, respect and mutual fondness just because of the energetic conversations we've had, where I showed the horse that I hear them and will listen to them.

Everything that you practice in life will eventually become a skill. The more often you do it, the easier it will become. Not just training or being around your horse, the quality of your own life will increase dramatically as well.

I have worked with a lot of anxious horses, that all benefited greatly from me doing nothing. From me being balanced, being aware, breathing and being patient. It's an inviting energy to a horse, even if they show major behavioral problems like aggression. To them it's a natural state of being, something they are naturally attracted to.

Every horse needs a leader, but to earn that title we have to be able to provide more than just food, shelter and companionship. Horses thrive under the right leadership because there is a foundation (memory) of respect, trust and love. Being anxious about the future is not or no longer necessary, as long as we can remain being mindful.

​Love, Zoë

ℹWist je dat luchtzuigen, slokdarmverstoppingen en zelfs bokken niet altijd een fysieke oorzaak hoeft te hebben?

Deze en andere (gedrags)problemen kunnen het resultaat zijn van blokkades in niet de fysieke, maar emotionele laag. Een paard dat bijvoorbeeld bijna altijd op stal staat en gaat kribbebijten of luchtzuigen, doet dit niet alleen uit verveling maar ook uit pure frustratie. Uiteindelijk wordt de stal geassocieerd met deze negatieve emoties en wordt de kans om bijvoorbeeld goed uit te rusten (REM slaap) steeds kleiner. Ze raken steeds prikkelbaarder en zelfs onvoorspelbaar. Geheel misplaatst worden dit soort paarden vervolgens gelabeld als "vals" of "dominant".

"Every horse, every member of a herd, asks one question of the leader: Are you in charge or am I?

Each horse is looking for someone to lead the herd -even just a herd of two. The horse needs an answer. If you exhibit the four C's (Command, Control, Compassion, Communication), then the horse will accept you as "otancan" - the leader. If not, the horse must assume leadership over you.

Otancan is the Lakota word for "leader, the greatest". Once the horse recognizes you as otancan, he has two obligations to fulfill. The first is to follow you. In return for this, the horse expects you to look after him by exhibiting the four Cs. The horse's second duty - one many humans find difficult to accept - is to repeatedly challenge you as otancan. As the trainer, you are not permitted to remain otancan unless you consistently prove you deserve to be.

That's the octancan's burden. If you accept becoming otancan, being worthy in the eyes of your horse, you must rise to the challenge by bringing impeccability into your relationship. You develop a partnership with the horse that is free from your personal agenda, your private needs. Instead, you listen and look for the needs of your horse.'

​
Otancan: The Leader
( 'Zen Mind, Zen Horse - Allan J. Hamilton, 2011)

Picking up a horse's hind legs correctly can be a bit of a struggle. 

The picture below is a still from a video (click on the picture to watch full video) where I work with a severely abused Arabian gelding. 

As you can see, a light touch from my hand (along with the right energy) is enough for him to lift his feet. No squeezing or pinching required!! 

Experiencing the differences between wild, domestic and abused horses made me realize that more often than not, it is not about WHAT you are doing, but HOW you are doing it.

In the beginning it might not even be about lifting their feet, but about getting them comfortable about you being around them, behind them, touching them. Good experiences will open doors to what you eventually want, but if you rush it, your hard work goes right out the window.

If you'd like to see how I asses a new horse at Love This Horse Rescue (including picking up all 4 feet), watch the video below! At the end I'm doing some bodywork on the horse to get him to relax his end, a simple exercise to ask them to relax, shift their weight and eventually lift their leg.

​Love, Zoe

We had a good scare yesterday, one of the horses got herself stuck on the tie rail which caused a (mild) nosebleed.

Later at home, I kept replaying the incident, trying not to think about what could have happened if I hadn't left my bag at the rescue, hadn't walked into the barn to find it, magically found my scissors just moments before... 

It goes without saying that there's now always a cutter at the grooming spot!

♂️Bringing Male energy into the training of abused/wild/feral horses is SO IMPORTANT 🌟

Many rescue horses have been beaten and abused by men, so when it's time to reintroduce them to a male I like to bring my husband Wouter Collignon 🤠
His energy is perfect for making first contact with horses like Hennessy (picture) and of course Walter 🐴

The World is and has been dominated by harsh & male individuals for so long, which is not a good message for the young boys out there, who think that to become a "Man" it is necessary to be rough & tough.. 💔 What IS necessary is more Love, more Patience and more understanding 🌟
​
💕Good Always Wins 🙌🏽🌹