[How To] Freestyle Rijden #4: (zelf)vertrouwen verbeteren
Ik ben ZO verliefd op deze foto!! Ik hoef niet uit te leggen waarom denk ik.. Laten we het hebben over het avontuur dat JP en ik vorige week beleefden, tijdens onze tweede keer in de rijbak zonder hoofdstel!
Deze keer besloot ik haar te halen zonder halster, maar met de neck rein. Zowel JP als Luther waren heel geïnteresseerd in wat ik kwam doen, JP liep weer los naast me mee (eindelijk een goede foto hiervan!).
Hier lopen we samen naar de poetsplaats, onderweg was JP druk aan het kauwen en likken en kijk hoe laag haar hoofd is, hoe zacht haar ogen zijn en haar oren staan nog steeds ontspannen naar achteren, waar ik net voor deze foto haar aan het kriebelen was.
Allemaal positieve signalen, ze liet me zien dat ze kalm en benaderbaar is, in plaats van een nerveuze Bambi. Terwijl ik haar poets, laat ik haar vrij rondlopen. Soms maak ik haar vast aan de balk bij de poetsplaats en soms mag ze binnen het vierkant van haar rij stallen rondscharrelen en wat gras eten. Ze WEET wat ik van haar wil en wat we gaan doen, dus af en toe speel ik een beetje met hoe goed ze dit begrijpt, afhankelijk van invloedsfactoren zoals het weer, andere paarden, andere mensen, andere objecten, etc.
Allemaal positieve signalen, ze liet me zien dat ze kalm en benaderbaar is, in plaats van een nerveuze Bambi. Terwijl ik haar poets, laat ik haar vrij rondlopen. Soms maak ik haar vast aan de balk bij de poetsplaats en soms mag ze binnen het vierkant van haar rij stallen rondscharrelen en wat gras eten. Ze WEET wat ik van haar wil en wat we gaan doen, dus af en toe speel ik een beetje met hoe goed ze dit begrijpt, afhankelijk van invloedsfactoren zoals het weer, andere paarden, andere mensen, andere objecten, etc.
Dit is haar "poets/opzadel gebied", een vierkante ruimte tussen de poetsplaats en haar stal. Als ze vrij rondloopt terwijl ik onze spullen haal, mag ze alleen hier rondlopen (of mij komen opzoeken in de zadelkamer).
Let op hoe de neck rein naar beneden is gezakt en nu op haar nek, achter haar oren rust. In de eerste Freestyle Rijden blog heb ik uitgelegd waarom het belangrijk is voor het paard om hiermee te experimenteren, dus hierboven een foto van JP, rustig aan het grazen en scharrelen zonder geïrriteerd/afgeleid te zijn door de neck rein.
Let op hoe de neck rein naar beneden is gezakt en nu op haar nek, achter haar oren rust. In de eerste Freestyle Rijden blog heb ik uitgelegd waarom het belangrijk is voor het paard om hiermee te experimenteren, dus hierboven een foto van JP, rustig aan het grazen en scharrelen zonder geïrriteerd/afgeleid te zijn door de neck rein.
Samen naar de round pen of rijbak lopen was eerder nogal een "dingetje". Ze vond het moeilijk haar vriendjes achter te laten en probeerde onderweg naar de round pen met zoveel mogelijk andere paarden ruzie te maken of terug te lopen.
Soms is er even niemand op de rescue, dan mag ze los mee lopen en wandelen we samen rond. Na een simpele grondwerk sessie in vrijheid (zorgen dat ik haar alle kanten op kan laten bewegen) gingen we weer terug naar wat ontspannend werk en energy work.
Soms is er even niemand op de rescue, dan mag ze los mee lopen en wandelen we samen rond. Na een simpele grondwerk sessie in vrijheid (zorgen dat ik haar alle kanten op kan laten bewegen) gingen we weer terug naar wat ontspannend werk en energy work.
Voordat ik opstap vraag ik elk paard om hun hoofd naar mij te draaien. Eenmaal in het zadel en met beide voeten in de beugels, laat ik de teugels los en relaxen we even voor we ons klaarmaken voor de volgende stap (flexen van de hals).
JP liep tot een paar maanden geleden altijd weg bij het opstappen, het was een haast onmogelijke taak haar telkens tot rust te brengen. Nu - zonder bit - heeft ze nog niet 1 keer geprobeerd weg te lopen. Ze biedt nu zelf haar hoofd aan tijdens het opstappen, ik hoef de teugels niet meer aan te raken!
We liepen samen door de rond pen, achteruit, weer wegdraven. Ze bood zelfs een stap-galop transitie aan, wat best hard werken is dus ik beloonde haar voor haar enthousiasme en inzet. We sloten af met sneller en langzamer gaan in galop, haar favoriete gang!
JP liep tot een paar maanden geleden altijd weg bij het opstappen, het was een haast onmogelijke taak haar telkens tot rust te brengen. Nu - zonder bit - heeft ze nog niet 1 keer geprobeerd weg te lopen. Ze biedt nu zelf haar hoofd aan tijdens het opstappen, ik hoef de teugels niet meer aan te raken!
We liepen samen door de rond pen, achteruit, weer wegdraven. Ze bood zelfs een stap-galop transitie aan, wat best hard werken is dus ik beloonde haar voor haar enthousiasme en inzet. We sloten af met sneller en langzamer gaan in galop, haar favoriete gang!
In de foto hierboven zie je hoe zacht haar hele energie en houding is, zo gaaf!
Met deze "vibe" vervolgden we onze weg naar de rijbak, waar de eigenaar van de rescue bezig was met een ander paard. Hij vroeg of het niet afleidend was, maar aangezien de laatste sessies zo goed gaan en ik vertrouwen heb ik onze nieuw gelegde basis dacht ik "waarom niet?". Tot zover gaat alles ontzettend goed, onze energie was op het moment goed dus ik zag geen reden om deze plotselinge uitdaging uit de weg te moeten gaan.
Met deze "vibe" vervolgden we onze weg naar de rijbak, waar de eigenaar van de rescue bezig was met een ander paard. Hij vroeg of het niet afleidend was, maar aangezien de laatste sessies zo goed gaan en ik vertrouwen heb ik onze nieuw gelegde basis dacht ik "waarom niet?". Tot zover gaat alles ontzettend goed, onze energie was op het moment goed dus ik zag geen reden om deze plotselinge uitdaging uit de weg te moeten gaan.
JP is dus GEEN fan van andere paarden, dus dit was voor ons beiden een uitstekende test:
Uiteraard bleven de teugels eerst nog aan het halster, ik voerde een "gesprek" met JP en zorgde ervoor dat ik eerst kon vastleggen dat ze begrijpt dat de ene helft van de bak van ons is, en de andere kant van het andere duo. De eigenaar van de rescue - die met een rescue paard aan het werk was - was aan het werk met een stick met een plastic stuk aan het eind. Hij bewoog ermee heen en weer, in alle richtingen, op de grond of op de tonnen, om zijn paard te desensibiliseren.
Ik stuurde JP net langs het duo toen hij opnieuw met de stick zwaaide, dus ze schrok even enorm en draaide zich vervolgens om, om te zien waar dat vandaan kwam. Precies op dat moment bewoog het gekke ding weer, en was ze klaar om ervoor weg te draven. In plaats daarvan gingen we in gesprek met elkaar, waardoor ze zich drie belangrijke dingen herinnerde:
We bleven in een klein vierkant stappen (in een vierkant heb je telkens vier momenten om de achterhand van je paard te "disconnecten", in tegenstelling tot een volte waar je alleen kunt ingrijpen als het eigenlijk al te laat is). Thema van ons gesprek was "het is niet voor jou, het is niet voor jou, etc." Ik bleef haar rijden alsof het andere paard er niet was, onze bubbel werd heel compact waardoor alles daarbuiten even geneutraliseerd leek. Ik was onder de indruk van hoe snel ze weer rustig werd, alsof ze dacht "Ohja...!". We stapten rustig uit ons vierkantje en stapten verder door ons gedeelte van de bak.
- kan ik haar ervan overtuigen om bij me te blijven, in plaats van ruzie te gaan zoeken met het andere paard?
- kan ik onze vibe/energie laag genoeg houden zodat ze makkelijk kan schakelen tussen linker- en rechterhersenhelft maar hoog genoeg om haar gemotiveerd te houden en in een state of mind waarin ze kan leren en verwerken?
Uiteraard bleven de teugels eerst nog aan het halster, ik voerde een "gesprek" met JP en zorgde ervoor dat ik eerst kon vastleggen dat ze begrijpt dat de ene helft van de bak van ons is, en de andere kant van het andere duo. De eigenaar van de rescue - die met een rescue paard aan het werk was - was aan het werk met een stick met een plastic stuk aan het eind. Hij bewoog ermee heen en weer, in alle richtingen, op de grond of op de tonnen, om zijn paard te desensibiliseren.
Ik stuurde JP net langs het duo toen hij opnieuw met de stick zwaaide, dus ze schrok even enorm en draaide zich vervolgens om, om te zien waar dat vandaan kwam. Precies op dat moment bewoog het gekke ding weer, en was ze klaar om ervoor weg te draven. In plaats daarvan gingen we in gesprek met elkaar, waardoor ze zich drie belangrijke dingen herinnerde:
- als je ooit het gevoel hebt dat er iets mis is, kom je naar mij
- als je ooit het gevoel hebt dat je in gevaar bent, kom je naar mij
- niet alle energie frequencies zijn voor jou (JP is heel gevoelig, als een soort radio die constant frequenties zoekt en oppikt, inclusief bijbehorende energie als de bron dichtbij genoeg is
We bleven in een klein vierkant stappen (in een vierkant heb je telkens vier momenten om de achterhand van je paard te "disconnecten", in tegenstelling tot een volte waar je alleen kunt ingrijpen als het eigenlijk al te laat is). Thema van ons gesprek was "het is niet voor jou, het is niet voor jou, etc." Ik bleef haar rijden alsof het andere paard er niet was, onze bubbel werd heel compact waardoor alles daarbuiten even geneutraliseerd leek. Ik was onder de indruk van hoe snel ze weer rustig werd, alsof ze dacht "Ohja...!". We stapten rustig uit ons vierkantje en stapten verder door ons gedeelte van de bak.
Wat een blij meisje! Met de teugels nog steeds aan het halster besloot ik eerst alle gangen te "testen" in beide richtingen, ondertussen vroeg ik regelmatig om te stoppen en achteruit te gaan.
Ze deed alles met een happy vibe en een heel gefocust (op de camera) gezicht.
Ze deed alles met een happy vibe en een heel gefocust (op de camera) gezicht.
Foto hierboven: Draaien naar de binnenkant, om binnen ons gedeelte te blijven
De teugels zijn WEG! De foto hierboven is een goed voorbeeld van hoe ik soms overdrijf in mijn lichaam en cues als ik een paard iets nieuws vraag in freestyle, het paard kopieert uiteindelijk mijn body language!
Draven zonder teugels en ze heeft alweer de camera gespot!!
Helaas geen foto van het moment zelf, maar vlak voordat deze foto genomen werd ging het bijna even helemaal mis.
Ik vroeg om galop en dat ging perfect. Tot ik haar sneller voelde gaan (ik dacht recht op het andere paard af) dus ik vroeg DIRECT om een Neck Rein Stop, of hoe je het wil noemen. Het grappige is dat ze direct reageerde!! Onze eerste echte keer dat we de noodrem in freestyle hebben moeten gebruiken en het ging perfect. Op de foto hierboven zie je de stofwolken van de snelle stop en draai die ze maakte, waardoor ik bijna uit het zadel vloog. Dat verwachtte ik niet!
Het was een ongelooflijk goed gevoel om te weten dat de rem nog steeds werkt, ik besloot daarom het halster helemaal af te doen en lekker rond te galopperen:
Ik vroeg om galop en dat ging perfect. Tot ik haar sneller voelde gaan (ik dacht recht op het andere paard af) dus ik vroeg DIRECT om een Neck Rein Stop, of hoe je het wil noemen. Het grappige is dat ze direct reageerde!! Onze eerste echte keer dat we de noodrem in freestyle hebben moeten gebruiken en het ging perfect. Op de foto hierboven zie je de stofwolken van de snelle stop en draai die ze maakte, waardoor ik bijna uit het zadel vloog. Dat verwachtte ik niet!
Het was een ongelooflijk goed gevoel om te weten dat de rem nog steeds werkt, ik besloot daarom het halster helemaal af te doen en lekker rond te galopperen:
Uiteraard ben ik zo trots op haar, het was een enorme reis van mishandeld/verwaarloosd/rescue paard naar een gebalanceerd, relaxed en happy horse! Al is de reis nog lang niet klaar!
Ik realiseer me heel goed dat er nog een heleboel te winnen strijden voor ons liggen, dus verwacht alsjeblieft niet alleen nog maar mooie verhalen vanaf nu. Duimen mag, natuurlijk 😁 Maar de weg naar succes/heling/je doelen bereiken en dromen waarmaken gaat nooit lineair. Het is een weg die je besluit te bewandelen, samen te creëren terwijl je uitvindt wat het beste bij jou past.
Tegenslagen en terugvallen zijn altijd frustrerend maar het geeft je ook tijd en ruimte om even stil te staan, om alles (misschien voor de 100e keer) uit elkaar te halen, in kleine stukjes op te breken tot je ziet welk stukje van de puzzel mist.
Deze weg inslaan samen met JP heeft me veel nieuwe inzichten gegeven over mijzelf, mijn leven en de mensen daarin en wat ik eigenlijk wil. Ik kan JP niet dwingen om mij te vertrouwen of zich veilig en gerespecteerd te voelen in mijn aanwezigheid. Ik kan haar niet dwingen om te ontspannen of zelfs een poging tot doen, als ik zelf degene ben die gespannen is of nerveus.
Paarden met een traumatisch verleden hebben vaak negatieve "triggers", objecten/geluiden/geuren/situaties die werken als een soort schakelaar, het paard schiet direct terug in zijn oude ik, als beschermingsmechanisme vanuit bijvoorbeeld angst of wantrouwen.
Dit soort paarden geef ik ALTIJD de kans, tijd en ruimte om dit soort triggers opnieuw te ontdekken en onderzoeken. Samen ontdekken we de Wereld van Ontspanning, het paard onderzoekt en jij begeleidt, tot je typische signalen ziet van linkerhersenhelft gebruik zoals kauwen, likken, gapen, knipperen of rollen met de ogen, plassen, gapen. Signalen dat ze in een state of mind zijn waarin ze kunnen leren en deze nieuwe informatie kunnen opslaan in plaats van ervoor op de vlucht slaan. Equine Emotion Regulation dus.
Probeer er zelf mee te spelen! Je kunt je paard aan vreemde/nieuwe objecten introduceren zoals een ton, zet die in de round pen en kijk of je je paard (uit zichzelf of met een beetje aanmoediging) zover krijgt eraan te snuffelen, het aan te raken, te onderzoeken, omver te gooien, rollen, etc.
Dwing je paard nergens toe, probeer je voor te stellen dat je een beleefd gesprek voert met iemand, zonder woorden te gebruiken en je wil dat diegene zich comfortable voelt bij het object. Hoe meer ontspannen je het paard kunt krijgen, hoe beter! Als je gespannen of onzeker gedrag in je paard spot kun je proberen eerst te werken vanaf een grotere afstand, verder weg van het object. Wanneer je paard daar ontspant, kun je je langzaam steeds dichter naar het object bewegen en het langzaam uitbouwen.
Ik realiseer me heel goed dat er nog een heleboel te winnen strijden voor ons liggen, dus verwacht alsjeblieft niet alleen nog maar mooie verhalen vanaf nu. Duimen mag, natuurlijk 😁 Maar de weg naar succes/heling/je doelen bereiken en dromen waarmaken gaat nooit lineair. Het is een weg die je besluit te bewandelen, samen te creëren terwijl je uitvindt wat het beste bij jou past.
Tegenslagen en terugvallen zijn altijd frustrerend maar het geeft je ook tijd en ruimte om even stil te staan, om alles (misschien voor de 100e keer) uit elkaar te halen, in kleine stukjes op te breken tot je ziet welk stukje van de puzzel mist.
Deze weg inslaan samen met JP heeft me veel nieuwe inzichten gegeven over mijzelf, mijn leven en de mensen daarin en wat ik eigenlijk wil. Ik kan JP niet dwingen om mij te vertrouwen of zich veilig en gerespecteerd te voelen in mijn aanwezigheid. Ik kan haar niet dwingen om te ontspannen of zelfs een poging tot doen, als ik zelf degene ben die gespannen is of nerveus.
Paarden met een traumatisch verleden hebben vaak negatieve "triggers", objecten/geluiden/geuren/situaties die werken als een soort schakelaar, het paard schiet direct terug in zijn oude ik, als beschermingsmechanisme vanuit bijvoorbeeld angst of wantrouwen.
Dit soort paarden geef ik ALTIJD de kans, tijd en ruimte om dit soort triggers opnieuw te ontdekken en onderzoeken. Samen ontdekken we de Wereld van Ontspanning, het paard onderzoekt en jij begeleidt, tot je typische signalen ziet van linkerhersenhelft gebruik zoals kauwen, likken, gapen, knipperen of rollen met de ogen, plassen, gapen. Signalen dat ze in een state of mind zijn waarin ze kunnen leren en deze nieuwe informatie kunnen opslaan in plaats van ervoor op de vlucht slaan. Equine Emotion Regulation dus.
Probeer er zelf mee te spelen! Je kunt je paard aan vreemde/nieuwe objecten introduceren zoals een ton, zet die in de round pen en kijk of je je paard (uit zichzelf of met een beetje aanmoediging) zover krijgt eraan te snuffelen, het aan te raken, te onderzoeken, omver te gooien, rollen, etc.
Dwing je paard nergens toe, probeer je voor te stellen dat je een beleefd gesprek voert met iemand, zonder woorden te gebruiken en je wil dat diegene zich comfortable voelt bij het object. Hoe meer ontspannen je het paard kunt krijgen, hoe beter! Als je gespannen of onzeker gedrag in je paard spot kun je proberen eerst te werken vanaf een grotere afstand, verder weg van het object. Wanneer je paard daar ontspant, kun je je langzaam steeds dichter naar het object bewegen en het langzaam uitbouwen.
Vervolg: Woorden ter inspiratie
|
Liefs, Zoë & JP |
