"Too often we underestimate the power of a touch, a smile, a kind word, a listening ear, an honest accomplishment or the smallest act of caring, All of which have the potential to turn a life around." 🐎

Caring for a horse and their physical and emotional needs is not just an act of kindness, it is also our duty. When a horse becomes domesticated/rescued/sold/seized, a lot of things (can) happen: being separated from other horses, being moved to a different location, learning how to deal with humans and lots of other new things. I've witnessed a lot of horses arriving at some place, coming out of the trailer looking like zombies. Horses that seem fine to some people, but are actually mentally shut down. A typical outcome of a horse that has been under a lot of pressure with no way to (positively) release it or get away from it. With some horses, time will eventually heal most of their wounds. All they need is lots of time to figure out that they are safe and loved and taken care for. That there are no more threats.


Others might have more problems to just settle down and feel like a horse again. This can be due to extreme emotional trauma, lack of interaction with any human or simply the nature of the horse itself. Horses have the ability to turn a lot of negative energy inward, where they store stress in their connective tissue. Over time, the horse's tissue/fascia will become more tense. Physical ailments like increased neck tension or stiffness/resistance to movement are just waiting to happen.


Integrated Energy Therapy gives me the tools to help restore the energy flow in the horse's cells and support normal functioning of nerves, muscles, lymphatic cells and organs of that area. A non-invasive way to help relieve stress and blockages and to restore the right energy🙏🏽

Horses can feel extremely tired after their first energy healing, it's completely normal to find them sleeping for a while to recharge and maybe catch up on some good REM sleep - feeling safe naturally leads to a healthy sleep cycle, which also benefits the horse's emotional and physical state. ​

Love, Zoë

Wat is het koud!!
 
De eerste zin die ik op Nederlandse bodem uitriep, tijdens het slepen met 6 koffers, 4 tassen 2 honden en een heleboel rommel. Alles ging de taxi in en met een dike jetlag begonnen we aan het laatste stuk van onze reis, richting Friesland.
 
Inmiddels is het alweer 2.5 maand geleden dat ik afscheid nam van mijn leven in Californië, waar vrienden en natuurlijk Walter nog steeds wachten op onze terugkeer. Hopelijk laat dat niet te lang op zich wachten, want hoewel het fijn is om tijd door te brengen in Nederland met vrienden en familie -zo goed en kwaad als dat gaat te midden van de Corona pandemie- zijn er ook veel dingen die ik mis. Dingen die ik eigenlijk altijd voor lief nam; de mooie palmbomen overal, de bergen, wilde paarden en mijn werk.
 
Terugkeren naar Nederland heeft me laten zien hoe veel mooie dingen er eigenlijk in 2020 gebeurd zijn, waar ik zo dankbaar voor ben. Momenten en ervaringen die me hebben helpen groeien, mensen die me bijstonden en van wie ik mocht leren. Zelfs toen ik mijn knie brak afgelopen zomer wist ik “this is a blessing in disguise”. Het laatste wat ik toen wilde was thuis zitten en niksen, maar paarden trainen zat er uiteraard niet in. Energy Therapy was zowat het enige dat ik nog wèl kon doen, dus daar stortte ik me volledig in. Ik vond ineens mijn “flow” weer terug, een sterk gevoel van waar ik naartoe wil en waar ik al langer over nadacht.
 
Het behandelen en trainen van dieren (en voornamelijk paarden) Is altijd mijn passie geweest, het laat me niet los. Voordat ik me specialiseerde in Energy Therapy voor paarden ben ik opgeleid als practitioner voor mensen. Handig, want wellicht wil ik daar later iets mee, zei mijn Instructor nog. Nu -jaren later- ben ik eindelijk klaar om precies die stap te nemen en mijn praktijk de naam te geven die ik al die tijd voor ogen had:
 
ZOË (horse & healing)
 
Behalve mijn naam staat ‘Zoē’ ook voor iets anders. In de Bijbel komt “Zoë” meerdere keren voor; een Grieks woord dat verwijst naar het eeuwige leven of “The God-kind of life”. Het is een uitnodiging om te leven in overvloed en de belofte van niet alleen een hemel, maar een hemel op aarde. Het is een “inner fire” dat aangewakkerd kan worden in iedereen die maar genoeg in zichzelf en in “the Greater Good” geloofd. En als je het moeilijk vind om te geloven in (een) God, geloof dan in jezelf.
 
Want hoe chaotisch en veranderlijk 2020 ook was, er zijn altijd dingen om dankbaar voor te zijn en dit jaar te meer redenen om uit te kijken naar het nieuwe jaar. Laten we er een jaar vol liefde, heling en persoonlijke groei van maken.
 
Samen met Henny geef ik daarom aan het begin van het nieuwe jaar een uniek pakket weg, bestaande uit een toilettas, draagtas, pet, reversspeld, armband, bedeltje èn een uur les (Horsemanship Coaching) van mij! Je kunt voor jezelf meedoen aan deze winactie of een geliefde, vriend(in) of college dit pakket cadeau doen. Kijk voor de voorwaarden op de website van IFM Heemstede en kijk hier hoe je kans maakt om te winnen!
 

 
Bedankt voor het lezen van alweer de laatste nieuwsbrief van dit jaar, alle steun en leuke berichtjes aan Henny en mij. Hopelijk zien we jullie aankomend jaar weer in real life tijdens evenementen, bij jou op stal of in mijn praktijk. Ter afsluiting een van mijn favoriete quotes, die ons hopelijk kan inspireren om sterker uit onze donkere dagen te komen:
 
 
“Although the world is full of suffering, it is full also of the overcoming of it. My optimism, then, does not rest on the absence of evil, but on a glad belief in the preponderance of good and a willing effort always to cooperate with the good, that it may prevail.” – Helen Keller
 
 
Liefs, Zoë
​P.S. klik HIER voor alle Kerst-cadeaubonnen! Geldig tot 1 oktober 2021 

​Asking your Spirit Guide questions is a powerful way to discover more about certain aspects of your life and yourself. I'd like to share some questions that you could ask your Spirit Guide, in meditation or in prayer. Communicating with your Guide frequently strengthens your connection, I advise to always have a journal at hand while meditating or inner journeying to write down all the answers your Guide has provided. ​

​☯️Questions 1 and 2 are important to determine that the deity you are communicating with is indeed your Spirit Guide. You only have to ask these questions once; the first time you seek to contact your Guide.

1️⃣ Ask about their names
2️⃣ Ask if they are your Spirit Guide
3️⃣ Ask for protection
4️⃣ Ask for help/advice with difficult situations
5️⃣ Ask why certain difficulties happened and what you can learn from them
6️⃣ Ask how they can help your spiritual development
7️⃣ Ask how you can reclaim your intuitive gifts
8️⃣ Ask about your true life's purpose
9️⃣ Ask how you will know that they are around (signs)
🔟 Ask what you need to release in order to move forward
1️⃣1️⃣ Ask what part of your (shadow)self needs more inner work

Remember that communicating with your Guide should be like a conversation in your head. You can increase your meditative state by using a drum, burning Sage or Frankincense or by using crystals🔮

Make sure that you're always respectful; thank your Guide for meeting you and for their advice and guidance before ending your meditation. Read through your notes in your journal 2 to 3 days after communicating with your Guide to see if things are starting to make (more) sense or fall into place. If you're having trouble connecting or asking questions to your Guide, please contact me so I can help.
​
​Good luck!🧘🏻‍♀️🌠 

How important is your inner voice to you? Do you listen to it? Do you honor your feelings, needs, concerns and emotions? How aware are you of what you are experiencing emotionally, mentally, physically and spiritually in your work- and personal life?
​

We have all been blessed with a voice, a beautiful and unique sound that defines our inner person. We use that sound when we are angry, happy, sad and it's been like that since the day that we were born. During our developing years we learn more words and more ways to communicate and express ourself, but at the same time we forget how important it is to honor what is happening inside of us. We talk more, but communicate less. So what is the difference?

True and authentic communication goes deeper than light conversations such as small talk; it happens on a different, deeper level where we not just express words but also link them to certain emotions and beliefs. It's how we express ourself in a very authentic and powerful way. But when your feelings aren't empowering or uplifting but heavy, sad and overwhelming it can become more and more difficult to express what you're feeling and what you want to do about it. Even asking for help (from someone close to you or a professional) can feel like too big of a deal. Eventually we build up all these unspoken issues, which causes tensions in our body and energetic field. Eventually (a) physical discomfort(s) will become a reality, ranging from simple pains to severe complaints like ulcers, lung infections or even tumors.
​
​Your body is telling you to listen.

The 5th chakra is our throat chakra and is located in between our collar bones. It is related to everything that's connected to communication and expressing ourself through words and creating. Imbalances in the 5th chakra therefore directly affect our hands, throat, tongue, arms, lungs, spine, mouth, ears, voice and respiratory system.

If you experience (common or severe) colds multiple times through the year, then you might benefit from strengthening your throat chakra before serious imbalances like swollen glands or viruses happen. The latter is what happened to me; during my lifetime I experienced weird, violent colds that would take away my ability to speak for days, gave me a sore throat and eventually it escalated from colds to viruses. I sometimes could barely breathe which made me feel even more anxious, which made me hyperventilate and almost pass out numerous times. My throat, mouth ànd tongue have had been under attack from about age 7 to 27 and doctors had no idea where it came from or what to do.

After dedicating my time and energy to myself and my healing, I experienced wonderful things related to my health. After 27 years I no longer have a cold every January (I rarely get colds now!) and I haven't had any weird viruses attacking my throat chakra since 5 years. I also noticed a big shift when I eventually healed my throat chakra, but decided to also strengthen and empower it; I just kept going with my exercises and beliefs because it worked and felt good.

​I now feel the difference between 'not feeling sick' and 'actually feeling good'. It's a huge deal!

Other frequently occurring issues related to imbalances in the 5th chakra are clogged ears, irritated ears, concentration problems and panic attacks.

In the Throat Chakra files at the top of this blog you'll find tips and exercises to try while strengthening your 5th chakra. These are all easy to try, just remember to take it step by step and feel what works for you. When there's an imbalance it might take time and dedication to truly heal and restore the authentic energy. Here's a Golden Rule: whatever you invest, comes back to you threefold. The more time, energy and love you put into your own healing, the more Life will reward you, in many unexpected ways. These are all gifts, which you have absolutely earned after putting in the work and sitting with your inner voice. Listen to what it wants, what you want or your inner child needs. Maybe there are some unresolved issues you'd like to revisit, so you can heal them. Sit with your discomfort for as long as it takes for you to figure out where it comes from and where it's trying to guide you. 

It's never too late to start listening to yourself

Love, Zoë

🌳​​De Beer staat symbool voor (innerlijke) kracht, heling, aarden, wijsheid, zelfreflectie, vrede, begrip en wederopstanding. Het is èèn van de krachtigste totems; praktisch maar met een machtig hart. Hij is onze leraar en beschermer.


🌳Wanneer De Beer in ons leven opduikt is het tijd voor "inner work", emotionele heling, het stellen van grenzen en tijd doorbrengen met jezelf. Wees minder kritisch over je eigen leven en dat van anderen. Dit is het moment om actie te ondernemen, neem het heft in eigen hand en herpak de regie over je leven. Je bent er klaar voor.
​Bij De Beer hoort het element Aarde, een extra reminder om jezelf opnieuw te verbinden met Moeder Aarde en daardoor met jezelf. Restorative Yoga sluit tevens aan bij de boodschap van De Beer: aarden en heling. ​🪔


🌳Tijd doorbrengen met geliefden is wat De Beer ook graag doet, vrienden en partners vinden hem loyaal terwijl hij tegenover een vreemde wat afstandelijk kan overkomen. Hun zelfstandigheid wordt vaak verward met een gebrek aan empathie, niets is echter minder waar. De Beer is humble; nederig en toont zijn emoties niet snel. Hij wordt gevreesd en bemind om zijn innerlijke kracht.
Een unieke en krachtige dualiteit die hoort bij de Beer Spirit en welke aanduiding is voor het vermogen om niet alleen jezelf, maar ook anderen te helpen helen. Rust en maak opnieuw contact met jezelf, het is tijd voor transformatie.​🦋
​

🦅 Benieuwd naar je eigen krachtdier? Stuur me een berichtje! ​

Wat is een Spirituele Gids? Wie is mijn persoonlijke gids? Hoe maak ik contact met hem of haar en welke vragen kan ik stellen? Hoe helpt dit mij in de fysieke wereld en het "gewone" leven?

Lees verder onder de foto

Een Spirituele Gids of  Spirit Guide is iemand die jou persoonlijke boodschappen, tekenen of advies geeft. Deze gedaante is gedurende je leven nooit hetzelfde; afhankelijk van wat je op dat moment nodig hebt introduceert zich vanzelf weer een nieuwe Gids, met nieuwe boodschappen.

Net als bij je persoonlijke Krachtdier is je Gids geen bekende uit het huidige (of vorige) leven. Een dierbare overledene kan bijvoorbeeld wel verschijnen als gids, maar valt niet onder Spirituele Gidsen. Deze verschijnen in de vorm van Engelen, Magiërs of opgestegen (ascended) meesters en goden met elk hun unieke persoonlijkheden, talenten en uitdagingen die jou helpen het meeste uit je huidige bestaan te halen.

Misschien ben je je al bewust van de aanwezigheid van jouw Spirit Guide, door het ontvangen van subtiele boodschappen in het 'gewone' leven. Boodschappen als veren die plots op niet-logische plekken verschijnen, het regelmatig tegenkomen van een bepaalde naam, het horen van een hoge toon in je oren of zien van kleurrijke lichtpatronen of zelfs vormen. Het herhalend tegenkomen van dezelfde cijfers (zoals 11:11, 444 etc) of terugkerende dromen kunnen ook tekenen zijn dat jouw Spirit Guide contact probeert te maken. De meeste mensen kiezen er tegenwoordig voor om deze tekenen te negeren, of af te doen als "toeval" en dat terwijl jouw spiritueel gids veel te bieden heeft op het gebied van verschillende aspecten zoals je creatieve gaven, spirituele en persoonlijke ontwikkeling, gezondheid of familie en vriendenkwesties.

Voordat het opstijgen (ascending) naar de Upper World kan beginnen is het belangrijk om al een connectie gemaakt te hebben met jouw persoonlijke Krachtdier, in de Lower World. Het is van belang om eerst te aarden, om onze connectie met Moeder Aarde te hervinden voordat we opstijgen naar de Upper World, waar onze gids op ons wacht.

Net als bij de Krachtdier Retrieval maak ik tijdens de Spirit Guide sessie gebruik van een drum. Hiermee begeleid ik je dieper de meditatie en Upper World in, dankzij het ritme van de drum (220 beats per minuut) wordt je brein geprikkeld om wakker en lucid te blijven, het ondersteunt de natuurlijke staat van hypnose zonder dat je in slaap valt; jij blijft in controle over de meditatie en jouw persoonlijke reis naar de Upper World, waar je jouw Spirit Guide ontmoet.

*Het drummen van 220 beats per minuut heeft een frequentie van 3.8 Hz, welke resoneert met de EEG (Elektro-encefalografie) theta golven in het menselijk brein welke geactiveerd worden wanneer we diepe fysieke ontspanning ervaren, dromen, of onder hypnose zijn. Je bent je als het ware aan het loskoppelen van de fysieke wereld.

*Theta golven worden ook wel de "pathways to the subconscious mind" genoemd.

Na het ontmoeten van jouw Spirit Guide haal ik je met behulp van de sjamanen-drum na 15 minuten weer rustig uit de Upper World, land je weer in je fysieke lijf en bespreken we samen jouw persoonlijke ervaring. Wat zag je? In wat voor landschap bevond je je? Welke geuren, kleuren of vormen zijn er tot je gekomen? Wie heb je mogen ontmoeten? Hoe verliep deze eerste ontmoeting? Heb je om advies gevraagd, of vragen gesteld? Wat was zijn/haar persoonlijke boodschap aan jou? Hoe voel je je daarover?

Het bijhouden van een dagboek voor Shamanic Journeying is belangrijk huiswerk; hier houd je bij welke tekenen je in het dagelijks leven ontvangt, tegen welke kwesties je aanloopt of vragen die je wilt stellen, antwoorden en advies van jouw Spiritueel Gids en zijn/haar validatie in jouw fysieke leven (vindt plaats binnen ca. 3 dagen na de Retrieval). Na de eerste ontmoeting met jouw Spirit Guide zal het steeds makkelijker worden om de connectie opnieuw te maken en vast te houden. Het is dan niet (altijd) nodig om in meditatieve staat te communiceren met jouw Spirit Guide, maar ook hier geldt: oefening baart kunst. 

In liefde, 
Zoë

Al voordat ik kon lopen of praten was er een duidelijke rode draad in mijn leven. Altijd en overal doken er paarden op, waar ik als baby zonder angst en vastberaden naartoe kroop om dichterbij ze te kunnen zijn. Er was iets magisch, iets geheimzinnigs en iets puurs aan deze enorme en krachtige dieren. Een kracht zo sterk dat ik er stil van werd. Rustig. Ik voelde me thuis.

​Pas veel later kwam ik in aanraking met 'Animal Medicine'; dierensymboliek vanuit het Sjamanisme. Toen pas begreep ik wat al die paarden om mij heen deden, al bijna 30 jaar lang en welke boodschap ze mij zo graag wilde geven. Alles viel eindelijk op zijn plek.

Het paard symboliseert vrijheid. In Sjamanistische rituelen is het het paard dat reizen naar de Great Spirit voor de Sjamaan mogelijk maakt. Er bestaan talloze legenden over de helderziendheid van paarden en hun vermogen om magie te herkennen en ons op dit gebied te helpen groeien. Als een paard je toe laat op haar rug is geen plaats te ver, in het fysieke en metafysische leven staat het paard daarom symbool voor (veilig) reizen en transporteren, waar je ook maar naartoe wilt.

Het paard verschijnt wanneer we behoefte hebben aan ondersteuning op het gebied van persoonlijke groei, passie en een honger naar vrijheid. Het paard daagt ons uit te onderzoeken waar we naar streven, wat onze dromen zijn. Het laat ons de instinctieve en getemde kanten van onze persoonlijkheid zien en nodigt ons uit ze in balans te brengen.

Seksualiteit behoort ook tot de representatie van het paard; zowel onze mannelijke als vrouwelijke kant zouden in harmonie naast en met elkaar moeten kunnen bestaan. Ervaar je weerstand op dit gebied, dan is het verstandig te onderzoeken waar deze gevoelens vandaan komen.

Sterke emoties en (passievolle) verlangens kunnen tevens naar de oppervlakte komen na het in contact zijn geweest met het paard (fysiek of spiritueel). Het is van belang om ook deze gevoelens te onderzoeken, ze te proberen te begrijpen door niet de symptomen maar de oorzaak aan te pakken.

​Stop niets weg, maar omarm de onzekerheid die je voelt; je bent niet meer alleen. Het paard biedt kracht, doorzettingsvermogen, inzicht en groei. Persoonlijk is het èèn van mijn meest geliefde Power Animals en reden om mijn verantwoordelijkheidsgevoel over paarden altijd na te blijven streven. Dat is wel het minste wat ik kan doen, na alles wat talloze paarden mij in mijn leven gegeven hebben; de juiste inzichten, en een flinke dosis moed en zelfexpressie om te werken aan het leven dat ìk voor ogen had: authentiek, gelukkig en vrij van onderdrukking en geweld.

​In liefde, 
Zoë

🌾"Vanuit het lange, groene, stengelige struikgewas maakte zich een paar ogen zichtbaar. Langzaam maar in een regelmatig tempo hoorde ze vier sterke poten dichterbij komen. Nieuwsgierig -of misschien wel naīef- bleef ze staan, in het droge wilde gras, grenzend aan de steeds langer lijken te worden struikgewassen die het wilde en scherpe geluid van de wind moeiteloos door haar zwierige stengels leidde.


🌾Het wordt steeds stiller. Het geluid van de wind en geritsel van de struiken neemt af, plaats makend voor een andere Aardse kracht. De meester van leven in de schaduwen, verstoppen en camouflage (leven met een masker op), maakt zich kenbaar."
(Uit èèn van mijn Krachtdier Retrieval sessies)


🐅 Zonder nog maar een woord gewisseld te hebben (want met je Krachtdier kun je communiceren!) is de eerste boodschap al duidelijk; De Tijger verschijnt in ons leven wanneer we ons onzeker voelen over èèn of meerdere aspecten van ons leven. We willen (een deel van ons) liever verstoppen, in plaats van omarmen. Opgaan in de menigte, verdwijnen naar de achtergrond waarmee we onze passies en emoties niet alleen negeren en onderdrukken, maar ook een deel van onszelf verliezen. De Tijger's strepen symboliseren onze lichte en onze donkere/schaduw kant.

Het is tijd voor zelf-transformatie en heling en je krachtdier weet hoe; stap uit je schaduw en claim je plek in het licht ✨
​Ook jij mag er zijn 🧡

🦅 Benieuwd naar je eigen krachtdier? Stuur me een berichtje! ​

I've been working with horses literally all my life, professionally for about 15 years with experience in European countries and the United States. Still I am told by others trainers, instructors or owners that all(!!) of these horses are;
❌dangerous
❌showing "bad horse behavior"
❌getting away with stuff
❌spoiled and need to be taught a lesson

Even the bigger, tougher men in the industry have often told me to "Stick to dolls and ponies and leave the real work to the cowboys"... who eventually got bucked off or worse and made the horse even more traumatized. It's terrible to witness when there's simply nothing you can do but leave that place and those people behind and team up with others who do share your beliefs.

After graduating from my IET Intermediate and -later- Pets, I finally felt like I now had all the tools to not only help heal the horses, I can now also explain better why they sometimes act like they do.

Why horses needs things like;
⚡letting go of their trauma, what's preventing them from moving forward
⚡finding their buried feelings of freedom and safety
⚡exploring those feelings of freedom and safety
⚡reconnecting with humans, our tools and training

And we need to be able to physically and emotionally give them that space. The Spirit of a Horse is a powerful one, so it makes sense that when they are out of balance it tends to get a bit chaotic. So embrace that chaos! Embrace the eruption, the dance that we call "Life" and just witness this transformation in authenticity and with patience. Be with them, but don't hold them back. Show them that with you, the horse can feel so safe, so authentic and so at home that with you he can let his guard down.

Authenticity at work 💖🐎

We zijn er vast allemaal wel schuldig aan: het vermenselijken van paardengedrag. Hoe werkt dit precies, waarom doen we dit en waarom is dit negatief?

1️⃣ Met vermenselijken wordt bedoeld dat we de uiting van bepaalde emoties van het paard verkeerd opvatten. Denk aan het (preventief) opleggen van dekens zodra de herfst is doorgekomen want "hij heeft het koud", terwijl (de meeste, gezonde) paarden zichzelf prima kunnen weren tegen de kou door middel van thermoregulatie; de haren van de (winter)vacht gaan overeind staan en houden op deze manier een laag warmte vast.


2️⃣ Dit vermenselijken doen we niet expres, het is een automatisme waarin we ongemak/disbalans herkennen en willen verhelpen. Nog een reden waarom goede intenties alleen niet genoeg zijn: we hebben ook regels nodig en morelen, richtlijnen gebaseerd op Waarom we iets doen en minder gefocust op Hoe we het doen.
​

3️⃣ Vaak denkt men dat vermenselijken geen kwaad kan, we denken immers dat we een paard helpen en voor ze zorgen. Het grote gevaar hier is, is dat het na verloop van tijd een gewoonte wordt. Het verkeerd opvatten van en omgaan met paardengedrag kan snel gevaarlijk worden: voor je het weet slaat het om en sta je met je handen in het haar omdat je paard "ineens" bijt, bokt, steigert, wegrent, etc. Dit gedrag komt heel zelden echt uit het niets, meestal is het een opeenstapeling van opgekropte emoties wat er toch een keer uit zal moeten, in de vorm van sprintjes trekken, bokken. En ook dat is 100% normaal!! Paarden zijn grote dieren, die -in vergelijking met bijvoorbeeld een hond- nog heel dicht bij de natuur staan. Wanneer zo'n enorme kracht uit balans is kunnen we eigenlijk wel verwachten dat een eventuele disbalans ontzettend chaotisch kan zijn

⚡En toch vinden we het raar, eng of bestempelen het als "gevaarlijk".

ℹLeren Observeren in plaats van Kijken is hier het sleutelwoord. Zonder te oordelen of het een naam te geven: breng eens wat meer tijd door met je paard zonder fysiek actief te zijn. Observeer zijn/haar gedrag in de kudde, met vriendjes of in de rij/longeerbak met wat (onbekende) voorwerpen, of observeer je paard in een voor hem/haar bekende en onbekende omgeving en ervaar de verschillen in emoties, energie en manier van omgaan met de situatie.
​

🖊Schrijf op wat je ziet, eventuele vragen die je hebt en dingen die je al geleerd hebt. Beetje bij beetje zul je zien dat je mindset gaat focussen op heel andere dingen, je ziet dingen die je eerder niet zag! Oefening baart kunst en deze hoef je niet perse met je eigen paard te doen: je kunt zo veel leren van zo veel paarden!


📸 Energy Healing met Major, die niet wist wat te doen met zijn opgekropte emoties van onderdrukking en schaamte dat hij het zelfs fysiek tot uiting moest brengen. Voor een leek lijkt het op een "vals" paard, terwijl ook dit gedrag compleet normaal is 🐴 ​

•Flooding versus Doing Nothing 📖

When we find an animal, other person or ourselves to be out of balance, we tend to "do more". We try more rules, more experiments, more food/supplements and more training. We try to get the situation back onder control. WE want to be in control, and it's completely normal.

Taking a step back (and maybe another) will not only help put things in perspective, it also relieves some pressure off the animal which is important for their next step: dealing with more freedom 🐎

⚡When a horse is out of balance physically/emotionally/spiritually it can become very chaotic and challenging very fast. This is also very normal; considering the horse's strong connection with Mother Earth and its representation of strength and freedom: if all this gets out of balance, you will see a lot of power coming out the negative way.

☯️Restoring the right balance in a horse is a beautiful but challenging concept. It takes a lot to be the one to guide the horse back to his authentic self, to observe what is too little or too much and to win back their trust❤

🐴Over the years I got to deal with horses who had seen other professional trainers but were written off as "dangerous". To me it was obvious that they just couldn't handle any more physical and emotional pressure, so I listened. Even when haltering them and getting them out of their stall, I'd always make sure that they were up for it. Thèy needed to make contact first.

And if at first we do nothing but just Be Here together, then that's fine with me too. Sometimes that what they need the most; someone who just sits with them and asks nothing but companionship.

​It means the World to them❤🐴

This beautiful lady (in the picture below) lost her mom when she was only 8 weeks old Since then, she's had to say goodbye to her horse friends, who either died, were sold or moved away.
All this time she was living with feelings of being unsafe, helplessness and unloved until she met her current owner, who asked me to come and help her release (some of) the negative emotions and trauma.

The owner of the horse told me that she'd never seen such a bad case of separation anxiety/barn sourness. In the horse's world there's really no such thing as barn sourness or buddy sourness. Either the horse is feeling anxious, or he is not. What we call it is up to us, but for the horse and my assessment it doesn't really matter. What does matter is the fact that even the simplest things can become a disaster when a horse is not feeling safe, about the environment or about the future. Horses that have endured trauma are more susceptible for changes in their lives and surroundings, they're always triple-checking everything before they can truly settle in or down.

But this horse had attached herself to her friends, looking for safety and stability after losing so many of her horse friends and family members. It was almost impossible to even make a connection with her when she wasn't near her equine friends, she always had to make sure she could hear, see and smell them. Even during our healing session, she occasionally walked over to (one of) her friends to ask for support while I helped her release some trauma. 

*scroll down to watch video
We don't use this approach often enough when we're working with horses. Too often it's about what WE want, what WE would like to accomplish.. we take into consideration what holds us back, like our fears & our limited thoughts.

❓Why do we pressure or sometimes even bully the horse into working with us, into submission? The concept of partnership sometimes only seems to apply when riding, when instead it should start in the pasture or stall, working your way towards the roundpen, arena and eventually trails or competitions. But we can't expect to have a calm, relaxed horse after putting so much pressure on them, after deliberately telling them "YES" so many times when they've told us "NO". Where is their freedom? Their choice? Their voice?

​It's really no wonder that abused horses often carry a lot of trauma in their throat area, it's where they store feelings of suppression. The lack of experiencing true freedom can be devastating for any equine.

For 🐴Fin "The Devil's Horse" (the horse in the video) I wanted to do better, to show him his options and find better ways to communicate than running towards or away from stuff when he feels overwhelmed. He soon figured out that there were no lines, no ropes and no tools, just him & me. He spoke and I listened. That's the important thing of waiting: you got to have patience. The patience to let them explore, figure things out. The patience to say "it's ok, we can do your thing first but we'll do it together".

To me it seems like the more time we take with horses, the faster we get -better- results from them. Instead of wearing them out during training, I like to leave them feeling better than when we first started our session. I want to leave them with a sense of renowned freedom, which is a Big Deal for any horse (spiritual pride). Lots of people fear horses that show lots of pride and confidence, maybe that's how Arabians got their reputation as being too hyper, too hysterical etc. If we just learned to not take their behavior personally but rather observe their and our own behavior, we can accomplish whatever we dare to dream of, without the use of force. Vibrate higher 🌠

​P.S. I can confidently and honestly say that Fin is not dangerous, mean or possessed by the Devil. He is sensitive, yes but if you don't know what you're doing then it might feel like he's a bit much. He simply needs guidance and is very straightforward with his answers. Not a mean bone in his body❤️

*scroll naar beneden om de video te bekijken
Fin kwam terug naar de opvang dit jaar, want hij was gevaarlijk, dominant en "possessed by the Devil". Alsof ik een exorcisme kon gaan uitvoeren..

Zoals bij elk assessment die ik uitvoer begon ik de sessie in Liberty, geen touw, geen halster en geen stick of zweep. Als Fin ècht was bezeten door de duivel, dan was dit hèt moment om mij aan te vallen. Instead, Fin was zo blij verrast dat hij vrij kon bewegen dat hij zichzelf even helemaal verloor in zijn gevoelens van vrijheid en veiligheid 🐎🍃

Tijdens het halsteren en opzadelen bood ik Fin alle fysieke en emotionele ruimte om "Nee" te zeggen. Pas toen ik met het hoofdstel naar hem toe liep, kreeg ik de eerste "Nee"⛔ Resoluut beëindigde hij onze connectie en creërde bewust wat meer afstand tussen ons terwijl hij gehaast door de roundpen stapte en stopte, stapte en weer stopte. Ik voelde zijn onzekerheid, de opbouwende spanning in zijn spieren om weg te kunnen schieten als ik toch dichterbij zou komen. Maar dat deed ik niet. Ik volgde hem, op zijn tempo en in dezelfde richting. Tijd bestond even niet meer, alleen Fin en ik en het hervinden van onze connectie ❤ Samen.
​Na ongeveer 10 minuten al had Fin door dat hij zelf ook een stem heeft, sterker nog: die wil ik horen! Hij begon langzamer te stappen en tijdens het stoppen snuffelde hij aan zand, mest of een touw voordat hij weer verder sjokte. Een enorm verschil: zijn "mind" was al aan het terugkomen naar het Hier&Nu. Niet lang daarna volgde ook zijn lijf en stapte hij verzekerd en kalm op mij af; Laat dat hoofdstel maar komen!💪🏽

Needless to say: Fin is niet gevaarlijk en bleef de rest van de sessie ontspannen en liet zelfs wat releases zien onder het zadel (bekijk de complete video op IGTV/Facebook😊🌠). Thanks for watching!❤

🌟Walter: van gewond en doodsbang gevonden worden op de snelweg van Los Angeles (voor nieuwsbericht zie laatste foto's), naar een nieuw paardwaardig leven
​

In januari 2020 leerde ik Walter kennen. Eind juni 2018 was hij naar Love This Horse gekomen en had al die tijd de rust en ruimte gekregen die hij zo hard nodig had. Tijd om alle trauma te kunnen verwerken, verhuizen naar een nieuwe plek en fysiek te kunnen aansterken. Tijd die veel dieren op veel rescues niet krijgen, waardoor ze worden afgeschreven en afgedankt of ingeslapen. Vera (de eigenaresse van de rescue) weet gelukkig hoe belangrijk het is om zwaar getraumatiseerde paarden  te laten "decompressen" voordat er met ze gewerkt wordt.

Na anderhalf jaar alleen of met een maatje in een speciale (waar hij niet uit kan springen!) roundpen geleefd te hebben en mensen van een afstand te hebben bestudeerd, was hij klaar voor de volgende stap.

Toen ik de eerste keer bij Walter in de roundpen stapte had ik geen idee waar de tijd ons heen zou leiden. Zou hij emotioneel in staat zijn mensen weer te kunnen vertrouwen? En in hoeverre is dat eigenlijk nog mogelijk? Hoe veel kan ik van hem vragen? Het was bijna onmogelijk om niet constant te denken aan wat hij heeft meegemaakt, littekens en oude wonden bedekten zijn hoofd, benen en lijf en hij was bang. Zo ontzettend bang.

Behalve stapje voor stapje steeds iets verder komen met Walter, wilde ik het ook leuk maken voor hem. Vera had inmiddels het vertrouwen van Walter gewonnen waardoor ze hem wortels kon voeren. Na iets meer dan een halfuur tijdens onze tweede sessie durfde Walter te blijven staan en een wortel uit mijn hand te pakken. ❤️
Dankzij zijn liefde voor eten kon ik gemakkelijk wat druppels Ashwagandha tinctuur verdelen over wat brokjes/wortels, zo'n 15 minuten voor ik met de training begon. Deze tinctuur (via De Groene Os) helpt op lange termijn het emotioneel en fysiek herstel van het paard te verbeteren. Het helpt negatieve emoties zoals stress en angst naar de oppervlakte te brengen, zodat ik hem kan helpen het laten afvloeiien. 

Van januari tot februari werkten we in de roundpen, in vrijheid. Dankzij mijn werk op een andere rescue was ik inmiddels aardig gevorderd in Liberty Horsemanship, waardoor Vera vroeg of ik dit met Walter wilde doen zodat er (voorlopig) geen halsters of touwen aan te pas kwamen.
Deze fysieke en mentale vrijheid gaf Walter de kans om "nee" te zeggen en van mij weg te rennen wanneer hij het toch te spannend vond. Om te voorkomen dat hij in "freeze" mode zou blijven (van de spanning niet meer durven/kunnen bewegen) liet ik hem veel bewegen, in stap of draf en van richting veranderen door met zijn voorhand naar binnen te draaien -iets dat hij al na vier sessies snapte! Samen bewogen we in harmonie door de roundpen, soms volgde ik hem, soms volgde Walter mij.

Veel sneller dan ik verwachtte kon ik hem binnen anderhalve maand aanraken en aaien op zijn schouder, hals en hoofd. 

Many abused horses arrive at rescues underweight and scared. It will probably come as no surprise to learn that it's often hard work or seemingly impossible to put weight on them. 

Feelings of being unsure, not knowing what will happen to them next weakens their stomach. Even if they are able to chew down -some of- their food, when it's to be digested in an out-of-balance body it can still lead to ulcers, cribbing or eventually biting. 

🐴Whiskey (in the pictures) has received a couple of IET sessions from me, which helped him greatly with expressing himself and confidently be with me in the roundpen. He still needs more time, work and love to become a well-balanced horse again. But it's absolutely great to see and feel Whiskey happy chomping on his breakfast while I treat him.

He is feeling safe ❤
​

Nog 3 weken en dan is het zover.. terug verhuizen naar Nederland!

Na twee heerlijke weken vakantie op Freedom Ranch (zie foto onder) begint de realiteit steeds meer door te dringen. Ik probeer de tijd die ik hier nog heb te verdelen tussen werken met paarden en de verhuizing regelen. Makkelijker gezegd dan gedaan.

Mijn (gebroken) knie heelt goed, maar pas mid-December kan ik weer fulltime aan het werk met paarden. Gelukkig kan ik veel grondwerk en energie heling doen, activiteiten waar ik mijn been niet te veel mee belast. Op dit moment heb ik drie trainingspaarden onder mijn hoede, alledrie rescues bij Love This Horse, Equine Rescue.
Twee ervan kampen met anxiety issues en knapten al op na de eerste energie heling maar ook het derde paard (een Mustang) heeft al veel baat gehad bij een IET sessie, bekijk hier een filmpje van onze laatste training.

​

Lees meer over mijn leven als paardentrainer in Amerika:

The next morning -after a good night's sleep- Posh acted like her normal self again. We tried to eliminate most of the Fire Ants by pouring a mixture of water and lemon juice (and peels) over their nest, to prevent them from biting any more dogs or (small) animals.

For more information about De Groene Os & the Green Clay, please visit www.degroeneos.nl


Love, Zoë & Posh

In Januari 2019 ontving ik een email van Stephanie, eigenaresse van Freedom Ranch Equestrian Connections in Pearblossom (ca. 40 minuten rijden vanaf Palmdale). Ze heeft een ranch waar ze paarden, geiten, schapen, varkens en honden op een zo natuurlijk mogelijke manier houdt en -in het geval van de honden- ook fokt (deze honden worden uiteindelijk therapie- of drug sniffing honden).

Al haar paarden (op dat moment vijf + een aantal mini's) zijn allemaal rescues, waaronder een drachtige Mustang. Ze is aangesloten bij een openbare school en zocht voor studenten een Natural Horsemanship & Riding instructrice, bij haar op de ranch en op een grotere locatie dichterbij Palmdale. Na mijn interview waren we beiden heel enthousiast en mocht ik nadat mijn achtergrondonderzoek compleet was, beginnen.

In Februari begon ik met meekijken met haar grondwerk en rijlessen en maakte ik kennis met mijn toekomstige studenten. Een van hen was een meisje met mentale en fysieke beperkingen, die ondanks haar tegenslagen toch wilde leren paardrijden en op een dag (dat is inmiddels gelukt!) haar eigen paard zou willen. Een heel andere manier van lesgeven, waardoor ik mijn studie HBO Life Coach weer oppakte en kon afronden in de zomer van 2020. Ik wilde graag zo veel mogelijk tools ter beschikking hebben om ook dit soort ruiters te helpen.

Gemiddeld 5 keer per week gaf ik les, Stephanie was een aantal keren met mij en haar kinderen op buitenrit geweest zodat ik de omgeving leerde kennen en zelf ook op pad kon met studenten. Ik voelde me al snel helemaal thuis.

Stephanie en haar familie maken zich duidelijk hard voor het welzijn van dieren. Maar ze doneren ook veel van hun geld en tijd aan acties tegen Human Trafficking en Slavery. Zo gaat 20% van hun opbrengsten naar een organisatie die actief dit soort praktijken tegengaat.

​De kennis over het houden van en werken met dieren deelt Freedom Ranch graag, met bijvoorbeeld leerlingen van scholen uit de buurt die langskomen voor een schooluitje en leren over van alles, van Merino Wool tot kijken naar een demonstratie van Stephanie of mij met de paarden. 

In totaal hebben we drie keer op deze mooie plek en dieren mogen passen, vakanties om nooit meer te vergeten. Tussen het lesgeven door werkte ik geregeld met de paarden, voornamelijk met Lucky -een Quarter Horse merrie die vermoedelijk mishandeld is en een aantal traumatische ervaringen heeft in trailers, wat resulteerde in flinke verwondingen. 

Het duurde drie middagen voordat Lucky kalm in de trailer stond. Ook met haar maakte ik dankbaar gebruik van een tinctuur van De Groene Os, dit keer de Relax Compositum. Een aantal druppels over wat brokjes ca 15minuten voor de training zorgt ervoor dat Lucky's angsten sneller naar boven komen maar ook makkelijker te zijn af te vloeiien met mijn begeleiding. Het geeft ze wat meer emotionele ademruimte.

Ik ben ontzettend blij en dankbaar voor alles dat ik heb geleerd en beleefd bij Stephanie en haar familie. Een dankbare change of scene na zo veel leed te hebben gezien hier in Californië. Het voelt soms als een strijd die niet te winnen is, voor elk paard dat gered wordt vind je er vervolgens vaak twee in nog ergere staat. Op deze plek krijgen dieren een echte tweede kans, mogen ze indien nodig jaren bijkomen voordat er gewerkt wordt en het vinden van een geschikt nieuw thuis wordt heel serieus genomen.

Het was fijn en stiekem ook wel gaaf om te leren van weer iemand anders, om te zien hoe Stephanie haar heel eigen technieken heeft gevonden en toepast op paarden die zo veelzijdig kunnen worden ingezet. Engelengeduld heeft een heel nieuwe betekenis voor mij, sinds ik Stephanie ken. Maar het maakt het verschil tussen dag en nacht.

In September 2018 vertrok ik in mijn eentje naar Silver Horse Retreat in Ranchita (San Diego) zo'n 170km verderop, waar ik een week als assistente verbleef tijdens een Nature Constellation Retreat.

Sara (de eigenaresse en van oorsprong Engels) heeft haar retreat vernoemd naar haar eerste paard, Silver (nu 33 jaar oud) het paard dat mensen in dromen bezoekt en ze naar het retreat begeleidt..!
Naast Silver heeft ze nog vijf andere paarden die allemaal helpen tijdens
​en deel uitmaken van de familie opstellingen therapie.
​
Ik leerde Sara in 2015 kennen toen ik haar retreat voor het eerst bezocht en deelnam aan een intensief weekend Familie Opstellingen. ​

Haar retreat ligt tussen de bergen van San Diego, vlakbij Indianenreservaten en compleet in de wildernis. 's Nachts wordt je geconfronteerd met hoe klein en weerloos je als mens eigenlijk bent, dankzij de aanwezigheid van beren, puma's, bobcats en enorme vogels rondom het retreat.

Water wordt uit een oude put gehaald -wat verrassend lekker smaakt!- en alles is solar-powered. Er is een verhoogde (op een plateau) buitenkeuken met een barbecue, gasfornuis, wasbak en rekken met bakken waarin we ons eten opslaan. Een paar kleine koelkastjes draait onder de yurt (een soort enorme, ronde tent) waar Sara woont en in de "gypsy camper" is een werkende magnetron en grote koelkast. 
Naast de oprit (een wandeling van ongeveer 4 minuten vanaf de keuken) bevindt zich "the outhouse", a.k.a. mijn toilet voor de komende 7 dagen. Al met al viel het reuze mee, Sara liet zien hoe ze alles later als compost weer gebruikt. 

De badkamer is net als de keuken buiten, tegen een rotswand en omringd door beschutting voor de privacy. Via de gasbrander is er warm water maar de zon verwarmt het water in de slang lang genoeg om te douchen in de badkuip.

Naast natuurlijk Sara zelf verbleven ook de groep deelnemers en ik een week lang "off the grid". Dag 1 begon met het toewijzen van tenten aan alle deelnemers, zo'n 5 tenten waren verspreid over het terrein en ook een enorme wigwam was beschikbaar. Ik heb niemand gedurende het verblijf horen klagen over het slapen in een tent, integendeel. Elke ochtend was iedereen weer verbluft over hoe mooi de lucht hier 's nachts is en hoe fijn en diep ze sliepen. 

Ik kreeg van Sara een (zelfgebouwd) houten huisje toegewezen, waar een verhoogd bed, een bankje en een stoel in stonden. Vanuit mijn bed keek ik elke avond en ochtend naar de paarden die naast mijn huisje in hun paddock hun eigen ding aan het doen waren.

Elke ochtend gedurende de 7 dagen stond ik om half 6 op om de paarden te voeren, de waterbakken te vullen en om de paddocks uit te mesten. Nicio (een Native American Indian, goede vriend van Sara en onderdeel van de 7daagse Constellation) kwam vaak al vroeg opdagen en hielp met de kruiwagen over de steile helling trekken. 
Nicio woont in een van de reservaten vlakbij, waar hij is opgegroeid en zijn familie nog woont. Hij is de laatste van zijn stam en vertelde elke dag de meest bijzondere, gekke of diepzinnige verhalen. 

Nicio was ook degene die een workshop Sage bundelen gaf, voorafgaand gingen we de wildernis in om zelf Sage (salie) te plukken en de natuur te bedanken en te zegenen. In Julian (een dorpje vlakbij) overziet Nicio een appelboomgaard. Hier mochten we zelf appels plukken en leerden we aan het eind de Native agricultural/healing
ceremony die al generaties lang uitgevoerd wordt tijdens het begin van de jaarlijkse corn harvest. 

Om 7 uur zat iedereen in het zonnetje aan het ontbijt, sommigen waren al vroeg opgestaan om een Sunrise-meditatie te doen op èèn van de enorme rotsen op de berg naast het retreat.

Vanwege de hitte werden er alleen familie opstellingen sessies gedaan in de ochtenden. We begonnen in een cirkel en deden onze ochtendrituelen, met bijvoorbeeld een Eagle feather als praatstok.

De deelnemers (8 uit Japan en èèn uit Canada) werden verdeeld in groepen zodat iedereen gedurende de week aan de beurt kwam. Om de privacy van de deelnemers te beschermen en uit respect naar "the greater good" deel ik weinig over wat er zich precies allemaal heeft afgespeeld tijdens de helende sessies. Mijn persoonlijke ervaringen deel ik graag, maar liever in real life.
​
Wat ik wel kan zeggen is dat op plekken als deze het "doek" tussen Aarde en Universum dun is, bijna doorzichtig. Je voelt je klein en groots tegelijk.

In de middag gingen we op excursie (appels plukken, hiken, mediteren in een oude goudmijn, zwemmen in een hot springs) in de omgeving, waar we zelfs een man leerde kennen die al jaren in de wildernis woont en ons alles kon vertellen over edelstenen en slangen. Iets later gingen we bijna op een ratelslang staan en moesten we een andere weg kiezen. Respect Nature, after all. 

Vlak voor het avondeten had iedereen even wat vrije tijd en hielp ik met koken, opruimen, afruimen en de paarden voeren. De Japanse deelnemers hadden 1 middag alles uit de kast gehaald om traditioneel Japans voor ons te koken, vergezeld door -uiteraard- traditionele, eeuwenoude verhalen uit hun geboorteland.

Een van de Japanse deelnemers bleek een echte "Japanese Tea Master" en hield speciaal voor ons een traditionele tea ceremony met Matcha tea en Japanse lekkernijen.

Na het eten gingen we uitbuiken onder de sterren, luisterend naar Sara (zingend en op haar gitaar) vaak samen met Chris Murray (bekend van zijn muziek voor The OC) ook op zijn gitaar. JD (een astroloog die op het terrein van het retreat woont) en Sara nodigde ons op een avond uit in de yurt, waar we gezamenlijk gingen dansen, lachen en uiteindelijk bijna in slaap vielen tijdens een klankschalen-(en andere instrumenten)meditatie. 

Veel te snel brak de laatste dag aan. Bovenop een enorme rots in de paddock tussen de paarden deden we onze laatste sessie Nature/Family Constellations, waarna we allemaal onze spullen gingen pakken.

Voor mij was het een reis van maar 3,5 uur, voor de meeste deelnemers veel langer (helemaal terug naar Japan)!

Nicio kwam in de kleding van zijn tribe de afscheidsceremonie houden, waarin we allemaal gezegend werden en -natuurlijk- na afloop allemaal op de foto gingen. 

Deze fysieke en emotionele en spirituele reis was by far de meest inspirerende en confronterende die ik ooit beleefd heb. In een week tijd groeide we als groep enorm snel naar elkaar toe en ondanks de taalbarrière (Engels met handen en voeten) deelden we lief en leed. Er heerste gevoel van eenheid, saamhorigheid en dankbaarheid. 

Dat de paarden hier dagelijks deel van uitmaakte maakte het natuurlijk alleen maar meer bijzonder. Hoe subtiel - of soms juist niet- ze iets kunnen communiceren in een therapie sessie en er voor je zijn op moment dat je je verloren en eenzaam voelt. Ze fungeerden als een soort tolk voor Sara, die vervolgens aan ons vertelde wat de paarden zien en voelen en waar het (vaak diepgewortelde) probleem zit. 

"Ancestors" was net als tijdens mijn eerste bezoek een belangrijk thema, hoe belangrijk het is te weten waar je vandaan komt en hoe keuzes van jouw voorouders jouw bestaan mogelijk gemaakt hebben.

Dit alles heeft helemaal niets met paarden te maken, maar mede dankzij de transformaties die ik op deze plek heb mogen doorgaan ben ik verder het spirituele pad op gegaan, wat me uiteindelijk op het pad van zwaar getraumatiseerde paarden bracht. Allemaal kleine puzzelstukjes die uiteindelijk bijdragen aan het grotere geheel, aan onze eigen highest self​.
​

"Horse Tripping"

In Nederland een vrij onbekende term (gelukkig), maar in Amerika word ik er regelmatig mee geconfronteerd via getraumatiseerde paarden die via de opvang binnenkomen.

Horse Tripping is een illegale "sport" die veelal populair is bij "Charro's", oftewel ruwe, Mexicaanse paardenmensen. 
​

In de afgelopen drie jaar in Amerika heb ik een paar keer met paarden die dit horrortafereel hebben overleefd mogen werken. Mensen die mijn posts zagen vroegen zich af wat horse tripping is, of gingen het zelf opzoeken waarna ze enorm geschrokken waren. 
Vandaar mijn keuze om via deze weg wat meer informatie te geven over deze onmenselijke praktijken, die we in Nederland (gelukkig) helemaal niet kennen.

Over Horse Tripping

Tijdens een horse tripping rodeo worden paarden èèn voor èèn apart gezet in een soort kleine stal. Bij het startsein gaat deze open en wordt het paard eruit gejaagd, tot het in volle galop door de arena rent.

Aan weerszijden van de arena staan Charro's met touwen, die ze als lasso om (èèn van) de benen van het paard proberen te krijgen om ze vervolgens onderuit te trekken. Arabische paarden zijn populair vanwege hun extreme beweging en expressie, wat voor meer punten zorgt tijdens de "sport".

Waarschijnlijk is het overbodig erbij te vermelden, maar veel paarden overleven dit niet. De kans dat ze er zonder fysieke of mentale schade uitkomen is eigenlijk niet aanwezig. 
​
Gelukkig worden er ook veel paarden op tijd gered (soms via een kill-pen of veiling) en komen ze terecht bij een opvang waar ze indien nodig jaren de tijd krijgen om tot zichzelf te komen, voor ze aan hun rehabilitatie beginnen.

Ik werkte 2 dagen aaneengesloten met hem in zijn stal en op de tweede dag - na in totaal ca. 3.5 uur - kon ik zijn halster om doen. 
Wegens gebrek aan een breakaway halter gebruikte ik een nylon halter, zonder de gesp volledig te sluiten in het geval hij vast komt te zitten. 

Uiteindelijk kwam zijn breakaway touwhalster aan en kon hij die omhouden, dit keer kostte het maar een halfuurtje om die om te krijgen! Ik werkte een paar keer per week met hem om hem klaar te maken voor de korte trip naar zijn nieuwe stal, waar hij ongeveer een maand later veilig aankwam. ​

Bekijk in het filmpje hieronder hoe ik werk met Freedom

Hopelijk heeft dit verhaal iets meer inzicht gegeven in wat paarden door kunnen maken in hun leven. Ik vind het fantastisch om te werken bij een opvang waar dit soort paarden ook een kans krijgen en uiteindelijk net zo veel kans hebben op een nieuwe toekomst als de rest. 


Liefs, Zoë

2020 is een bijzonder jaar tot nu toe. In januari begon ik met mijn nieuwe baan bij Love This Horse Equine Rescue, de grootste Arabische rescue van Amerika. Eind februari tot begin maart was ik even in Nederland en op de avond nadat ik thuis was gekomen stelde president Trump de travel-ban tussen Amerika en Europa in
vanwege het cororonavirus.

In april zag ik op de rescue al dingen veranderen; De non-profit draait dankzij donaties, giften en maandelijkse sponsoren zodat er funds zijn voor hooi, de dierenarts, hoefsmid, etc. Voor de opvang zelf (even) lastige en onzekere tijden dus. Maar voor paardeneigenaren geldt hetzelfde.

In april en mei kwamen er verschillende paarden terug. Hun eigenaars (die het paard eerder van de opvang geadopteerd hadden) konden even geen paard betalen, hun eigen huishouden was al lastig genoeg nu ze geen werk hadden. Ontzettend verdrietig, want sommige paarden waren al jaren bij hun nieuwe thuis en werden nu dus teruggebracht.

Omdat een paardenopvang onder essentiële beroepen valt in onze staat mag ik gewoon blijven werken. Gelukkig maar, want in mei werden de hoofdtrainer en zijn twee helpers ontslagen en had ik plots als hoofdtrainer alle paarden onder mijn hoede. Het doel was om gewoon door te blijven trainen met de paarden die bijna klaar voor adoptie zijn. Alle jonge en “trauma” paarden moesten maar even wachten. Het was een hele uitdaging om niet alleen de paarden klaar te krijgen, maar ook om op een veilige manier om te gaan met adoptiedagen.

Meestal op Zaterdagen komen adopters vanuit het hele land om paarden te bezichtigen, rijden en uiteindelijk adopteren. Vera (de eigenaresse van de rescue) zorgde ervoor dat er altijd hand-sanitizer aanwezig was, het toilet was altijd schoon en tijdens afspraken werd er 2 meter afstand gehouden.

Inmiddels zijn we 2 maanden verder en zijn er al meer dan 50 paarden geadopteerd sinds 1 januari 2020. Er komen al een tijdje geen paarden meer terug en er blijken ook genoeg mensen te zijn die juist doordat ze nu geen werk hebben, ineens tijd hebben voor de aanschaf van een paard. Daarnaast - dankzij het enorme netwerk van de opvang – schonk de ASPCA een vrachtwagen voor hooicubes aan Love This Horse. Niet om zelf te gebruiken (we hadden het zelf niet eens nodig) maar om zelf uit te delen als gift aan paardeneigenaren die het wel goed kunnen gebruiken. Zo haalden Stephanie (Freedom Ranch, waar ik lesgeef) en Salwa (Jeddah Ranch, waar ik clinics geef en trainingspaarden heb) ook twee trucks vol zakken voer op.

Het was een gaaf gezicht, de oprijlaan stond vol met mensen die hun trucks of zelfs trailers hadden meegenomen. Vrienden van Vera (die verderop hun eigen opvang runnen) zorgden ervoor dat de juiste aantallen met een heftruck ingeladen werden zodat niemand hun auto uit hoefde.

Al met al kan ik met zekerheid zeggen dat de afgelopen maanden zo’n enorm succes waren dankzij de “community effort”. Inmiddels zit ik al 4 weken met een gebroken knie thuis, maar op de opvang zijn drie nieuwe trainers begonnen en zelfs mijn man gaat regelmatig mee als klusjesman of zelfs trainer. We zijn inmiddels zo gewend en gehecht geraakt aan het leven en werken hier, we waren al een tijdje op zoek naar onze eigen ranch aangezien we hier tot 2022 zouden blijven.


Helaas gooide het coronavirus ook hier roet in het eten. Ons hele detachement gaat de Amerikaanse luchtbasis binnenkort verlaten... we komen weer terug naar Nederland!
Wanneer we precies vertrekken en waar in Friesland we terecht gaan komen is nog niet bekend, maar dat (en meer) lees je de volgende keer.

​