Black and white thinking limits our perception.Knowledge and theories play important roles regardless of our job and field. But as 'Intelligent' evolved beings we are also good at overdoing it, meaning we put more effort into our thoughts than into our actions. We often mean well, but lack the motivation, peers, teachers or environment to help us grow or change tactics. So we keep sticking to our black-and-white perceptions, never taking a step outside the box. But the one thing horses often ask from us, is to step outside and destroy the box because this particular case and horse needs a whole other approach. But if we're only comfortable with doing what we've always done, our methods will start to atrophy. Comfort only takes you so far. We become blind to the slivers of information that horses provide us in those moments in between: The Gray Area, the fundament of exchanging information. 'Before there's fear, there is distrust, then trust Before there is anger, there is hurt, then peace Before the storm came, there was silence and before that, there was play' We often only notice the Black or White, the present or missing element. We let things escalate into a full blown storm, do nothing when there is play and often don't even notice a horse getting quiet. But it is in that silence that we find our answers, the truth we've been looking for that is only perceivable through an attuned mindset.To be aware of what our horse needs and if we can provide exactly that. We not only need to be comfortable with finding and working in the Gray Area, we also need to be comfortable to revisit it frequently. Don't be afraid to work on your fundamentals.
0 Comments
Weber's Law in Horsemanship Before I dedicated myself 100% to Horsemanship, I studied Marketing/Public Relations. It wasn’t necessarily my first choice, but I found it very interesting and since there were no proper studies about Horsemanship in The Netherlands, I chose something else entirely. Weber's Law is a big thing that research and Marketing companies use all the time, for instance when creating a new advertisement or campaign that we see on TV. 'Weber's law is the idea that the just noticeable difference (or JND) between two stimuli is a constant proportion of the intensity of the original stimulus'. Think about loud music or TV noise; it doesn't seem as loud if you've been in the room for a while, but it's loud for someone who just entered the room. The JND is sometimes called 'the difference treshold' since it's about the smallest stimuli that a person (or animal) will or can detect. In the World of Marketing this Law means gradually changing the ingredients of a product, or adding/reducing certain amounts or contents of a product. The change is so small, people don't notice the difference. In the World of Horsemanship, it gets slightly more complicated; horses aren't people, so Weber's Law applies a bit different to them. What we as humans wouldn't notice because the change is too insignificant, is what horses notice immediately. Our JND's are wired differently to observe and process things in different ways, depending on what's important to us and them. Body Language (Non-Verbal Communication) would probably be on top of the list: Where we humans foremost rely on our developed, spoken language, animals rely on their ability to read and express Non Verbal cues. Unless you practice this on a regular basis (like dancers do), non-verbal cues can be difficult to read or pick up on at first. To give you some insights, scroll down to read about 9 types of Non-Verbal Communication Types.      What's a Type that you've mastered, or having difficulties with? What's a JND your horse immediately picks up? Maybe it's when you're wearing perfume (when you normally don't) or when you're feeling tense in your body? What's something your horse always notices?  Love,
Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl  Why I sometimes still recommend the Parelli Program *short background story: I started with the Parelli program in 2013, in The Netherlands and after reaching level 4 in the US I decided to call it quits. The horses under my care were in desperate need of less stimuli instead of more movements, sounds and triggers. So I gave up on following fixed programs and instead tried to find my own way by following the horses themselves. The results were unbelievably mind-blowing, proof that my feelings were correct and more reasons to continue on this path. But: Parelli does have some aspects that makes it an easy-to-follow method (like the 7 Games), which is the whole reason Pat (and Linda, back when they ran the ranch together) earned his name and got so much attention worldwide. Their online program is very user-friendly and gives you the freedom to explore other levels and techniques within the program, which is very motivating. But overall, like all fixed programs, it's pretty much black-and-white and time constraint. My tip: swap out the notion of Reinforcement, Time Constraint and Levels. Applying NATO when doing the Parelli program is a significant game-changer for every horse and trainer; instead of focusing on a preferred outcome with preferred and subjective observations about behavior, we actually begin to see more input (E+) from the horse. More confidence, focus, even more happiness are direct results from simply giving your horse their space. Not just their physical space, but also some brain space to put things and information in perspective, in their own time and unique way. Are you ready to follow your horse? Love,
Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Monty Roberts is een bekende naam in de paardenwereld. Ook in Nederland zweren trainers bij de Join Up of het gebruik van dually halters. Maar waarom is de "Monty Method" inmiddels achterhaald? Allereerst is het onmogelijk om het juiste te doen als we niet over de juiste/alle informatie beschikken. Door de jaren heen zijn veel principes vanuit Natural Horsemanship methoden onder de loep genomen, met schrikbarende resultaten. Dankzij research, praktische en wetenschappelijke onderzoeken van deskundigen weten we steeds beter hoe de dynamiek tussen paarden onderling en tussen mens en paard wel werkt. 'Correct Roundpenning' is een belangrijk voorbeeld; iets dat in heel veel gevallen niet correct en niet paardvriendelijk of natuurgetrouw wordt uitgevoerd. Door het paard fysiek in ruimte te beperken, een onnatuurlijke/drijvende houding aan te nemen zonder respect voor de threshold van elk individueel paard, voeren we onnodig veel druk op bij paarden die daar toch al moeilijk mee om kunnen gaan. Stress, onbegrip en angst zijn 3 dingen die mij bij ieder paard in een sessie met Monty Roberts (en Linda en Pat Parelli) zijn opgevallen en bijgebleven. Nee, het is NIET normaal dat een paard in èèn enkele sessie gerehabiliteerd is. Het is NIET normaal om een paard in stress eindeloos rondjes te laten rennen. Het is NIET normaal om zo veel onnodige druk te blijven gebruiken, laat staan continue op te voeren. Het is NIET normaal dat we onze paarden pesten om maar tot het gewenste resultaat te komen, binnen een bepaald tijdsframe en dit alles slechts "voor de show"... Om ze hun natuurlijke omgeving af te nemen en te verwachten of zelfs eisen dat zij ons leiderschap accepteren. Leiderschap = Partnerschap, plain and simple; voor een paard is er geen verschil. Bij het opvolgen van methodes als die van Monty hebben we het dus niet over deze natuurgetrouwe dynamiek. In zo'n geval hebben we het over "Bullying Into Submission". Meer lees je in het originele artikel: https://phys.org/news/2012-07-urge-rethink-monty-roberts-horse.html?fbclid=IwAR3enh-XF71O_fAvOyu38rO3lcxbRa5GOfv6mok5LTx_ADAQb8QO1u2XlqM  "Volg het Paard, niet de Methode"
Love, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Case Study
Zeus werd in 2018 naar de opvang gebracht nadat zijn eigenaar bang voor hem was geworden. Hij liep iedereen omver, vaak met een flinke vaart en zette soms zijn tanden in je arm of nek. Onder het zadel was hij onrustig en kroop snel in een valse knik, waardoor zijn rug hol werd en zijn achterhand ook niet goed mee kwam. Zijn kaken en schouders zette hij ook snel vast; werk aan de winkel dus! Nadat de eigenaars van de opvang zelf een assessment met hem hadden uitgevoerd mocht ik het werk verder oppakken. Grondwerk was al snel geen probleem meer, bekijk in de video hieronder hoe ik met Zeus werk aan zijn zogenaamde "dominantie-problemen" zoals bijten. Een bodyworker was inmiddels langs geweest om wat misalignments te corrigeren en met mij werkte Zeus aan o.a. rechtrichten. Het rijden pakten we vervolgens rustig op, te beginnen met zijn anxiety. Doordat hij al snel zo veel beter in zijn lijf zat was zijn niveau van spanning en stress direct een stuk minder! āā "Balans is voor een prooidier als een paard ontzettend belangrijk; dit vergroot namelijk de kans op succesvol kunnen vluchten van potentieel gevaar, oftewel zelfbescherming. Onbalans in het paard kan dus voor anxiety, stress, schrik-/ groot gedrag, vluchtgedrag maar ook voor fysieke problemen zorgen." In de bak was hij gewillig, alert en ontspannen. Hierdoor voelde het al snel vertrouwd om onder het zadel het terrein van de opvang eens te verlaten, om te werken aan het volgende probleem: Buddy & Barn Sourness, oftewel Verlatingsangst. ā Op de foto's hieronder zie je het verloop van onze 1e rit naar buiten, halverwege kreeg Zeus het toch even moeilijk en begon te staken midden op een kruispunt. Gelukkig was dit een rustige straat/wijk en kon ik in alle rust Zeus helpen met zijn opspelende anxiety. Waar hij eerder zou zijn gaan steigeren, achteruit rennen en/of naar huis rennen, hoefde ik maar 2 keer de One Rein Stop toe te passen om hem fysiek en emotioneel spanning te laten afvloeien! 
Er kwam een enorme zucht los bij Zeus en we hebben nog even rustig zo op het kruispunt gestaan, tot ik merkte dat zijn aandacht naar iets nieuws ging. Op dit precieze moment nam ik licht de teugels aan (Zeus werd Engels gereden) en vroeg ik om 1 enkele stap naar voren. Zeus voelde zich zo relaxed dat hij direct dapper naar voren stapte, bleef stappen en relaxed genieten van onze rit. Wat een verschil! Een paar maanden later was Zeus nog bij de opvang, maar klaar voor adoptie. Ook tijdens deze periodes blijf ik doorwerken met een paard, om hun kans op succes bij een nieuwe eigenaar te vergroten. Ik besloot hem om te scholen naar bitloos, via een simpele en handmade sidepull. Tijdens het rijden in de bak wilde Zeus nog wel eens terugvallen in oude patronen, door stug en hard in zijn lijf te worden en weer de valse knik houding aan te nemen. In de video hieronder zie je hoe ik Zeus help met licht contact aannemen; neurologische pathways zorgden er soms voor dat Zeus mentaal in het oude verviel en dus een valse knik liet zien. Om deze pathways te doorbreken probeerde ik iets anders: Telkens wanneer Zeus een interne/mentale struggle had om contact te accepteren via de teugels, vroeg ik hem met behulp van mijn lijf (en/of voice cues) te verzachten, groot door te stappen en recht te blijven. Zodra de verzachting kwam gaf ik het teken om links- of rechtsaf te gaan en verlengde direct de teugels om Zeus zijn hals te laten strekken. ā Hiermee probeerde ik Zeus te laten zien dat ik: A. Slechts ontspanning en samenwerking vraag B. Dat hij zich daar aan kan overgeven en C. Dat er daarna nĆ²g meer ontspanning komt, in plaats van inspanning. Veel paarden zijn gewend dat cues en vragen van de mens niet bij 1 enkele vraag blijven. We willen vaak te snel en te veel; en, en, en, en... āBij overgestimuleerde paarden (wat eruit kan zien van freeze/fawn tot schijnaanvallen) zit het emmertje al/nog te vol om dingen toe te voegen. Een observatie die ik tijdens mijn 1e jaar in Amerika deed en waarom ik fan geworden ben van MINDER doen, in plaats van MEER. Als je nu al met zo min mogelijk ruis en poespas samen uit de voeten kunt, stel jezelf eens voor hoe jullie samenwerking en resultaten er over een paar jaar uit kunnen zien! ā'Follow the Horse, not the Method' āāā 
ā āLove, ZoĆ« van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist ā āwww.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Is Your Horse Aggressive? Or Are You Intimidated? *recent conversation turned into a blog*  Horses are big (flight) animals, so it makes sense why people would be scared or at least intimidated by their presence alone. But being scared isn't the problem; not acknowledging it is! Because if we don't or can't admit and then control our own emotions, it becomes too easy to judge a horse and anthropomorphize their behavior. Two other important things to consider are; A: Horses are energy-conservers, being 'aggressive' or 'naughty' takes up a lot of energy! B: Aggression or Anger are secondary emotions, so when a horse is threatening to strike, bite or attack (and there are no physical ailments to be found!) you aren't dealing with 'bad behavior' but self-preservation. Blaming or punishing them for their behavior instead of holding space for their repressed emotions is one example of how these horses eventually do become aggressive. They have learned how to protect themselves and by then, humans have too often proved that that is in fact necessary. It's an undesirable but inevitable outcome of not dealing with the emotions of the horse, and the emotions we are keeping trapped inside ourselves. Do you hold space for emotions? For your horse(s), and for yourself? Are you able to correctly read what emotion goes behind the behavior?  Above: gentling feral filly Freya, who is standing with her butt towards me. This is NOT a sign of aggression, but a sign of self-preservation Love, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl When Life gives you Lemons, you Squeeze 'em!
Video onder: de Squeeze Game volgens de NATO/E+ manier met Walter
Ondanks dat ik jaren geleden gestopt ben met het Parelli programma vind ik oefeningen als de Seven Games nog steeds heel waardevol om in te zetten. Zeker bij trailerladen gaat het nog wel eens mis, door te weinig/onduidelijke aanwijzingen van de handler en te veel gaten in de basis. De Squeeze Game is dan een handige oefening om toe te passen om juist die gaten te ontdekken, maar niet alleen aan de rechter- en linkerkant! ā De correcte uitvoering van de Squeeze Game is het werken voor, achter, links, rechts, onder en boven een paard en met gebruikmaking van zowel geluid, beweging als aanraking. En natuurlijk altijd binnen het proces van het paard / onder de individuele threshold. ĆĆØn van de redenen waarom ik destijds stopte met Parelli was het veelvuldig gebruik van druk, met een te snelle opbouw en weinig input voor "Follow the Horse". Zo werkt PNH met 4 levels van fysieke druk, waar je naar mijn mening ook al kunt beginnen met niet-fysieke druk (energie, lichaamstaal) en de laatste 2 levels zelfs achterwege kunt laten of geheel vervangen door kleinere en minder bedreigende stappen. Heel fijn voor zwaar getraumatiseerde paarden zoals Walter, die de combinaties van dingen om hem heen nog wel spannend vind. Ik focus me in de video daarom niet op de uitkomst van de Squeeze Game (het paard ergens onder, tussen, of over krijgen) maar op zijn gemoedstoestand en wat ik kan doen om die te verbeteren. ā ćMeer informatie en voorbeelden van het toepassen van de Seven Games volgens de NATO-wijze vind je later deze zomer in de leeromgeving! ā
𝘛𝘳𝘺𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘰 𝘥𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘦 𝘵𝘩𝘦 𝘧𝘦𝘦𝘭 𝘵𝘩𝘢𝘵 𝘐 𝘧𝘰𝘭𝘭𝘰𝘸 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘐'𝘮 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘢 𝘩𝘰𝘳𝘴𝘦.. 𝘢𝘯𝘥 𝘩𝘰𝘸 𝘵𝘰 𝘱𝘳𝘰𝘱𝘦𝘳𝘭𝘺 𝘥𝘦𝘴𝘤𝘳𝘪𝘣𝘦 𝘮𝘺 𝘳𝘦𝘩𝘢𝘣𝘪𝘭𝘪𝘵𝘢𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘱𝘳𝘪𝘯𝘤𝘪𝘱𝘭𝘦𝘴. 𝘛𝘩𝘢𝘯𝘬 𝘺𝘰𝘶 𝘧𝘰𝘳 𝘺𝘰𝘶𝘳 𝘴𝘶𝘱𝘱𝘰𝘳𝘵 When I'm asked to describe my work or methods I always have to think about how to properly explain, not what I am doing, but what I am feeling. Because to me, what we feel when we're with a horse is the best guideline to follow. They will tell us exactly how they feel and what they're ready for, as long as we are open to allow ourselves to feel and think outside the box. I do like horses to have their freedom. It is etched in their eternal hoofprints, transporting soldiers, families, supplies and fighting alongside humans to protect that freedom. But who is fighting for theirs? Emotional, Mental and Physical freedom are most important to me when I start rehabilitating. I'd like a horse to feel heard, seen and understood before I even ask for anything. And as soon as we've established that baseline, I implement more freedom. Instead of trying to get closer, using more tools and putting more stuff on the horse, I like to do less. If they run away, they run away. If they aren't ready to engage in our training, we can just hang out and do whatever they feel like. It's not a bootcamp, it's a partnership How wonderful it is to honor the horse, by allowing them to make their choices in complete Freedom and let them be in charge of their own process. To offer them emotional safety and ask for nothing in return. "Follow the Horse, Not the Method"
Vorige week deelde ik in mijn verhaal een update over de Equine Trauma & Behavior opleiding die ik aan het uitschrijven ben: "𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘪𝘯𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘶𝘪𝘵 𝘸𝘦𝘵𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘻𝘰𝘦𝘬𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘸𝘪𝘭 𝘪𝘬 𝘥𝘦 𝘳𝘦𝘴𝘶𝘭𝘵𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘯𝘢𝘢𝘴𝘵 𝘶𝘪𝘵𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯, 𝘰𝘰𝘬 𝘵𝘰𝘦𝘭𝘪𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘱𝘳𝘢𝘬𝘵𝘪𝘫𝘬𝘷𝘰𝘰𝘳𝘣𝘦𝘦𝘭𝘥𝘦𝘯 (𝘤𝘢𝘴𝘦𝘴). 𝘕𝘢𝘢𝘴𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘫 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘰𝘰𝘬 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘴𝘰𝘰𝘳𝘵𝘦𝘯 𝘪𝘯𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦𝘯, 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘻𝘰𝘦𝘬𝘴𝘳𝘦𝘴𝘶𝘭𝘵𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘰𝘱 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘮𝘢𝘯𝘪𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘰𝘱𝘨𝘦𝘷𝘢𝘵." In een studie uit 2012 (door Dr. Heleski en Dr. Anthony) wordt dit fenomeen nog eens extra belicht: 1. “Researchers in equitation science have worked diligently to use objective measures in horse behavior and welfare studies, ones that colleagues will appreciate. This is appropriate. However, because equine welfare is not purely an empirical matter, we must recognize that science alone may not be enough when assessing equine treatment.” 2. ”The science community must realize, as does the public already, that different value assumptions will lead to different welfare emphases. Thus, there is an intimate interplay between science and values where the quality of life of both human and nonhuman animals are concerned. If certain training practices or aesthetic modifications are shown to the public and a majority finds them objectionable, the practices should be further scrutinized.” 3. ”There are still many that believe if a horse is healthy and performing competitively then its welfare is good. On closer scrutiny, equine welfare is conceptually more nuanced than this and includes an ethical/values-based component. Welfare is not only concerned with biological functioning, but also with “affective states” such as emotions, pain, suffering, and frustration when opportunities to express species-characteristic behaviors are thwarted. These emphases, informed by empirical insights, reflect value frameworks that influence the scientific study of equine welfare.” Samengevat ontbreekt het dus behoorlijk aan empathie wanneer het gaat om toegepaste wetenschap bij dieren. Zoals hierboven omschreven is de paardenwereld niet zwart/wit; er zijn grote grijze gebieden die wij als mens horen te leren begrijpen en mee te nemen in onze research maar ook in onze training. Het (bewust of onbewust) uit de weg gaan van deze gebieden betekent het ontkennen van delen van het paard zelf. Zolang we niet in staat zijn om het paard als geheel te kunnen observeren en begrijpen, blijft antropomorfisme (vermenselijken) voor de hand liggen. Hoe wij mensen onderzoeksresultaten opvatten is dus grotendeels afhankelijk van onze eigen overtuigingen en dagelijkse waarnemingen in ons eigen leven en dat van onze paarden. Maar hoe kunnen we vermenselijken effectief verminderen en uiteindelijk zelfs voorkomen? In Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior Opleiding (dat steeds meer vorm begint te krijgen!) vind je later dit jaar een praktische oefening die je kunt toepassen bij jezelf en je eigen paard(en) maar ook bij trainingspaarden en/of lesklanten; een waardevolle oefening die onze mindset van Oordelen helpt veranderen in Observeren zodat we gedrag maar ook onderzoeksresultaten correct kunnen waarnemen en hier effectief naar kunnen handelen.  𝐇𝐞𝐭 𝐛𝐞𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐄𝐪𝐮𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐒𝐜𝐢𝐞𝐧𝐜𝐞 Tot slot kan het ook voorkomen dat wetenschappelijke informatie wordt vermenselijkt dankzij de moeilijkheidsgraad van bijvoorbeeld het onderwerp. Hierdoor staat de stof gevoelsmatig direct verder van mensen vandaan (ondanks dat ze interesse in het onderwerp hebben!). Het te bespreken onderwerp, zoals een presentatie, in kleinere stukken verdelen of het gebruiken van audiovisuele tools zoals beelden uit de praktijk kunnen al voor opheldering zorgen. Wees je ook bewust van je publiek en pas waar nodig de overdracht van informatie (je speech, presentatie of seminar) aan. Zo blijft de informatie intact en precies hetzelfde, maar benader je elk publiek met een persoonlijke tintje zodat het voor hen niet alleen interessant is maar ook leuk blijft. Een stukje uit een review over bovenstaand artikel door Journal of Veterinary Behavior in 2018, die ditzelfde belang nog eens onderstreept: “𝘖𝘯𝘦 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘢𝘪𝘮𝘴 𝘰𝘧 𝘦𝘲𝘶𝘪𝘵𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘴𝘤𝘪𝘦𝘯𝘤𝘦 (𝘌𝘚) 𝘪𝘴 𝘵𝘰 𝘪𝘮𝘱𝘳𝘰𝘷𝘦 𝘩𝘰𝘳𝘴𝘦 𝘸𝘦𝘭𝘧𝘢𝘳𝘦 𝘵𝘩𝘳𝘰𝘶𝘨𝘩 𝘢 𝘴𝘤𝘪𝘦𝘯𝘵𝘪𝘧𝘪𝘤 𝘢𝘱𝘱𝘳𝘰𝘢𝘤𝘩. 𝘏𝘰𝘸𝘦𝘷𝘦𝘳, 𝘭𝘪𝘵𝘵𝘭𝘦 𝘪𝘴 𝘬𝘯𝘰𝘸𝘯 𝘢𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘩𝘰𝘸 𝘦𝘲𝘶𝘦𝘴𝘵𝘳𝘪𝘢𝘯𝘴 𝘱𝘦𝘳𝘤𝘦𝘪𝘷𝘦 𝘌𝘚. >> De praktische oefening 'Leren Omdenken'; Een Mindset Challenge voor Ruiters vind je binnenkort in Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior Opleiding! "Follow the Horse, not the Method" Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 'De Decompressing Period is een term die de periode aanduidt waarin een paard emotioneel weer tot zichzelf kan komen'  Een (voor mij) geheel nieuw begrip toen ik in Amerika met wilde en getraumatiseerde paarden ging werken; decompressen. Tijdens zo'n periode -die weken tot jaren kan duren- kan het paard tot zichzelf komen in een paardvriendelijke setting. Het beleefd weinig tot geen interactie met mensen -behalve tijdens bijvoorbeeld het voeren, uitmesten- en staat met soortgenoten, of alleen maar in het zicht van soortgenoten (zoals Walter). • 𝘞𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘥 𝘞𝘢𝘭𝘵𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯?' Walter was zo onrustig dat hij andere ruinen bleef aanvallen of de merries probeerde te dekken. Hij stopte niet en gaf zichzelf zo alleen maar meer stress. Elke Decompressing Period is dus anders en 'op maat gemaakt'. Walter stond al 1.5 te decompressen voordat ik met hem ging werken. Afhankelijk van de stress responses/releases die je observeert tijdens het voeren en uitmesten kun je bepalen wanneer het tijd is om de rehabilitatie en training te starten en op welke manier. Op afstand beginnen is vaak een fijne en veilige start voor zowel paard als mens en kun je afhankelijk van het paard steeds verder uitbouwen tot benaderen, aanraken, halsteren, etc.  》Meer over de Decompressing Period lees je binnenkort in Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior opleiding! Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Iets om over na te denken, uit "The Art of War":  - "There are not more than five musical notes, yet the combinations of these five give rise to more melodies than can ever be heard" - "There are not more than five primary colors, yet in combination they produce more hues than can ever be seen" - "There are not more than five cardinal tastes, yet combinations of them yield more flavors than can ever be tasted" - "In battle, there are not more than two methods of attack - the direct and indirect: yet these two in combination give rise to an endless series of maneuvers" Deze inzichten van Sun Tzu vertalen zich ook naar het werken met en trainen van paarden. Vaak staren we ons blind op èèn methode, wellicht omdat die ons in het verleden succes gebracht heeft of omdat we ons er erg comfortabel bij voelen. Wanneer deze methode dan een keer faalt voelen we ons inadequaat, we gaan twijfelen aan onszelf of zelfs aan het paard. Geen enkel paard is (elke dag) hetzelfde, dus waarom zou je training dat wel zijn? Uiteindelijk is het de bedoeling jezelf als eigenaar/trainer uit te blijven dagen, uit je comfort zone te stappen zodat je daar kan ontdekken wat er nog meer bij jou en je paard past. Mijn werk bestaat bijvoorbeeld uit combinaties van Parelli, Bedouin, Vaquero/NH, Metaphysics en natuurlijk Energie. Allemaal heel verschillend en toch versterken ze elkaar. Along the way vul je je rugzak met informatie, methodes en toepassingen die je eindeloos kunt combineren en die aansluiten op je eigen basis en inzichten. Als er dan iets mis gaat of jij/je paard heeft een mindere dag, dan heb je altijd nog die rugzak boordevol informatie en technieken die je eindeloos kunt combineren en aangepast kunt toepassen op ieder paard. 'Follow the Horse, not the Method' Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 'Dit paard is het niet waard'; Over de financiële en emotionele waarde van een paard met een verleden'Veel eigenaars weten waar ze naar op zoek zijn als ze naar een paard gaan kijken. Dingen als budget, leeftijd, scholing en niveau zijn 3 dingen die iemand vaak al standaard voor zichzelf vooraf bepaalt. Maar ook aan andere zaken wordt gedacht, zoals ras, kleur, geslacht en of dit specifieke paard een verleden heeft, zoals een trauma of verwaarlozing. Is het laatste geval van toepassing, dan zakt het paard voor de meeste mensen direct in waarde. 'Het is immers niets meer waard'.. Bekijk hieronder foto's van het verhaal van Snowman, gekocht door Harry DeLeyer (een Nederlander die voor zijn werk met paarden in de US ging werken) toen het paard al in de slachttrailer stond, voor $ 80,-. In de jaren 50 werd Snowman bekend dankzij de vele prijzen (300!) die hij in de wacht wist te slepen als Showjumping Horse. Op Netflix staat overigens de Documentaire.   Het verleden van een paard zegt dus niks over zijn toekomst, het succes wat met zo'n paard te behalen valt is grotendeels afhankelijk van de mens! Van onze begeleiding en vaardigheid om aan de fysieke, mentale en emotionele behoeften van het dier te voldoen. Om zaken als paniek, angst en stress niet alleen tijdig te kunnen opmerken, maar ook bewust te kunnen verminderen. Falen wij, dan faalt het paard. De vraag is dus niet of zo'n paard de prijs wel waard is, maar of wij ons bekwaam genoeg voelen om dit bedrag, deze tijd èn moeite te investeren. Of je bekwaam genoeg bent om niet de littekens en geschiedenis van dit paard te zien, maar wat daar aan persoonlijke en stille kracht onder schuilt, klaar om aangeraakt en geheeld te worden. Kun jij verder kijken dan de muurtjes van een getraumatiseerd paard?  De reis (werken aan wat je gaandeweg tegenkomt) is dus belangrijker dan je eindbestemming (wat/hoe jij het uiteindelijk wil). Hoe meer aandacht we besteden aan wat we onderweg tegenkomen bij onze paarden, hoe meer en langer we van het uiteindelijke uitzicht kunnen genieten. Samen en altijd met ondersteuning van een ijzersterke basis, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en dus Partnerschap.
Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Wat is Natural Horsemanship? "Natural Horsemanship is doen wat het beste is voor je paard, in plaats van doen wat het beste is voor jou."  Mijn visie en passieAls jong meisje raakte ik geïnspireerd door "oude meesters" als Ray Hunt, Mark Rashid, Buck Brannaman, Monty Roberts. Hun manier van niet "werken" maar een connectie maken met hun paarden voelde zo puur en oprecht, ik kreeg regelmatig kippenvel. Ik dacht: 'Dit wil ik ook leren, dit wil ik kunnen!' Nu - meer dan 10 jaar later - heb ik mijn passie gevonden. Paarden zijn te puur en te spiritueel om ze zo uit de wei te plukken, op hun rug te klimmen en ze eindeloos te vragen dingen voor ons te doen zonder ooit iets voor hen te doen. Dingen als partnerschap, comfort, respect en vertrouwen en een geschikte omgeving voor een paard om in te leven. Empathie. Op de een of andere manier heeft de mens in de loop der jaren (onbewust) geleerd om ons empathisch vermogen te onderdrukken, of te negeren. We vergeten soms te geven om een ander, dan onszelf. Wanneer we kinderen krijgen realiseren we ons dit echter wel, we zetten zo nodig ons hele leven op pauze, enkel en alleen uit liefde voor ons nageslacht. Maar waarom is het dan zo anders met dieren? Met paarden? Terug naar jou; als jij denkt aan de dromen die je hebt voor jou en je paard en alle plannen die je gemaakt hebt, doelen die je gesteld hebt, hoe lang duurt het dan voor je toekomt aan de dingen die er écht toe doen? Ik heb het dus niet over de lessen die je volgt, het tuig dat je gebruikt of je splinternieuwe outfit en bijbehorende trailer. Het gaat om het daadwerkelijk zorg dragen voor je paard, ervoor zorgen dat hij gewillig én in staat is om de dingen te doen die jij van hem vraagt. Niet bang voor de consequenties als hij faalt, maar zoekend naar het juiste antwoord onder jouw begeleiding - ook als dingen uit de hand dreigen te lopen. Als echte partners.  Wonen en werken met getraumatiseerde paarden In de loop der jaren - terwijl ik werkte met allerlei verschillende soorten paarden in zowel Nederland als Amerika - heb ik verschillende theorieën kunnen testen over partnerschap als het hoofdingrediënt in mijn trainingen/sessies met getraumatiseerde paarden. Al deze paarden hadden verschillende achtergronden; renpaarden, springpaarden, reining paarden, warmbloeden, koudbloeden, volbloeden, jong/oud etc. Allemaal met vaak één ding in gemeen; een gecompliceerde en hartverscheurende geschiedenis, dat ze of boos op - of bang voor mensen heeft gemaakt. Alleen fysieke training en zorg is dus niet genoeg voor dit soort paarden. Ondersteuning en begeleiding in de emotionele en spirituele laag is van even groot belang. Net als mensen en andere dieren, hebben paarden verschillende energievelden. Mensen hebben er vier (fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel), paarden hebben er drie: fysiek, emotioneel en spiritueel. Elke laag heeft een cellulair geheugen, waarin allerlei vormen van impressies worden opgeslagen gedurende ons leven. De fysieke laag is het fysieke lijf, met het cellulair geheugen van wonden, trauma en ziekten. De emotionele laag bestaat net buiten het fysieke lijf en draagt gevoelens, emoties en emotioneel trauma. De Spirituele laag is de laag die zich het verst van de fysieke laag bevindt, bij mensen is dit de laag die onze karmische lessen en trauma van vorige levens draagt.  "The Human possesses the one thing that means more to the horse than anything in the world, and that is peace and comfort." - Buck Brannaman Aangezien paarden niets met zich meebrengen uit vorige levens, representeert de Spirituele laag in paarden de Ziel zelf, het geschenk van het paard aan de wereld. Dit is het paard in zijn hoogste en meest pure vorm. Zoals je kunt zien hebben paarden geen mentale laag. Waarom is dat? Paarden zijn niet in staat om negatieve/beperkende gedachten of gevoelens over zichzelf te hebben. Ze koesteren geen wrok, ze vergeven en laten het gaan. Maar. Paarden zijn wel degelijk in staat om gevoelens als schuld of angst bij zich te dragen, gevoelens die door het paard zijn overgenomen van de mens die hij heeft 'gediend'. Wat betekent dat wanneer je een nieuw paard koopt, hij of zij mogelijk blokkades heeft in de emotionele of spirituele laag, veroorzaakt door het empathisch overnemen en opslaan van de negatieve gevoelens van de mens. Omdat paarden - zoals de meeste dieren - beter gegrond zijn/een diepere connectie hebben met de Aarde, zijn ze meesters in het overnemen van andermans emoties, om ze vervolgens vrij snel los te laten en het gebied weer in balans te brengen. Maar als aan de behoeften van het paard ZELF niet wordt voldaan - zoals te weinig sociaal contact, verkeerde voeding of zelfs mishandeling/verwaarlozing - wordt het voor het paard steeds moeilijker om al die negatieve energie te "channelen". Uiteindelijk zal dit paard fysiek, emotioneel of spiritueel uit balans raken. Dit soort paarden laten typisch gedrag zien als kribbebijten, weven, luchtzuigen, bijten, op hol slaan, niet uit je ruimte blijven, niet willen meewerken, sloom zijn, steigeren, bokken of zelfs aanvallen. Integrated Energy Therapy Een fijne manier om toe te passen bij het werken met dit soort paarden, is Integrated Energy Therapy (IET). Een prachtige en veilige (aangezien het ook op afstand kan) manier om de energie in hun cellulair geheugen weer te kunnen laten stromen. Ter inzicht een kort stukje uit een van mijn IET studieboeken; "Het cellulair geheugen van het gebied van de keel en longen is waar gevoelens van schaamte over zelf-expressie worden onderdrukt. Het keelgebied is een krachtig gebied bij een paard. Dit wordt weergegeven door een archetypische afbeelding van een paard, in een trotse en vorstelijke houding, zonder besef van trots of opschepperij. Paarden hebben het enorme vermogen om expressief en spontaan te zijn. Ze hebben een wijde keten van expressie." "Energie kan onderdrukt zijn in het keelgebied van het paard, wanneer het besluit 'gedomesticeerd' te worden, leven met en werken voor de mens. Een deel van de energie van het authentieke paard/ziel (wild) zelf wordt dan onderdrukt in het keelgebied. Als het paard de mens niet hoeft te dienen en een vrij leven kan leiden, kan alle energie door het cellulair geheugen van dit gebied stromen en zal de wilde, authentieke ziel van het paard geuit kunnen worden. Typische oorzaken van energie blokkades in het keelgebied; - Gehouden worden in een omgeving waarin het paard zijn authentieke zelf niet of niet genoeg tot uiting kan brengen; - Schaamte, empathisch overgenomen van de mens die het dient."  Door het cellulair geheugen van het paard te stimuleren en integreren, zijn we in staat om de juiste energie in te prenten en te herstellen, wat ervoor zorgt dat het paard krachtig en authentiek kan blijven. Voor mij een essentieel onderdeel, bij het werken met paarden. " Follow the Horse, not the Method" Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl |
AuthorZoë van Mourik: Equine Trauma Specialist, Behaviorist Archives
October 2024
Categories
All
|
RSS Feed
|
KvK
81860277 BTW NL003612667B82 IBAN NL75KNAB0416741983 |