Het paardengezicht & De Oren

Communicatie is de belangrijkste vaardigheid van paarden; het snel en goed kunnen opmerken van potentieel gevaar én dit doorspelen naar de kudde kan voor een wild paard het verschil tussen leven en dood betekenen. Het gedomesticeerde paard heeft geleerd om zijn oren voor nog iets anders te gebruiken: namelijk het kunnen horen en opvolgen van aanwijzingen van de mens. Oren spelen dus een belangrijke rol voor paarden in het proces van Communiceren en zijn over miljoenen jaren heen gefinetuned tot perfecte instrumenten.

Het gedrag van een paard is het resultaat van wat (en hoe) het zenuwstelsel informatie verwerkt en daarmee het paardenlichaam aanstuurt. Het sensorisch systeem pikt externe, zoals zintuigelijke, prikkels op maar ook interne informatie zoals lichaamstemperatuur wordt meegenomen, verwerkt en doorgegeven aan spieren die hier vervolgens op twee manieren op kunnen reageren (als reflex of voluntary respons).

》Wat info over (de werking van) het paardenoor op een rijtje:

Het paard gebruikt zijn oren voor 2 dingen:
1. Zintuiglijke waarneming (horen)
2 Uiten van Gemoedstoestand (blij, boos, pijn)

Het paardenoor kan 180 graden vrij bewegen. Er zijn 16 oorschelpspieren nodig om deze bewegingen te kunnen maken (wij mensen hebben er maar 3!)

Het paard gebruikt zijn oren om zijn gemoedstoestand aan te geven en om te communiceren
​
Wanneer een paard zijn oren bijdraait of plotseling spitst om een geluid beter te kunnen horen, heet dit de "Pryer reflex". Een spier reflex die het paard dient om geluid en de bron snel te kunnen pinpointen

Wind, regen of geluid van een drukke weg kan het voor een paard moeilijker maken om zich bewust te zijn van geluiden om zich heen. Maar soms leert een paard dat het geluid van een auto, voertijd betekent of wordt het paard bij slecht weer binnen gezet met wat lekkers. Op welke geluiden een paard wel/niet of positief/negatief reageert is dus afhankelijk van o.a. genen en welke anticipatie of motivatie erachter schuilgaat.

Tot slot: niet ieder paard vindt het logischerwijs fijn als mensen aan zijn hoofd zitten: zo is het namelijk ontzettend moeilijk om nog goed aanspraak te maken op zintuigen als zicht en gehoor. Er wordt in zo'n geval al snel gesproken van "Kopschuwheid" terwijl het in de meeste gevallen gaat om niet voldoende vertrouwen tussen paard en mens. Geduldig observeren waar het tempo van dit paard ligt en je hier vervolgens aan houden, zal het probleem vaak al doen verdwijnen.



Liefs,


Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist
​
" Follow the Horse, not the Method"

www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 

---