DIsregulatie Deel 4

Disregulatie deel 4: Zelf-Regulatie

Zelf-Regulatie is dus belangrijk, dit zorgt ervoor dat paarden ook in onze afwezigheid in staat zijn om stress weer af te vloeien. Dit bevordert niet alleen het individuele paard maar ook de kudde waarin het leeft.

Of, hoe en wanneer een paard weer in staat is om zelf spanning af te vloeien is afhankelijk van omgevingsfactoren en het individuele paard: Nature versus Nurture, Genen versus Omgeving. Rehabilitatie en training hebben alleen nut als management (leefomstandigheden) ook in dit plaatje wordt meegenomen, wat in de praktijk vaak maatwerk betekent en niet op elke grote/pensionstal mogelijk is.

Emotioneel trauma tijdens formatieve jaren kan ook in het volwassen leven van een paard terug blijven komen, in een eventueel mildere vorm. Dit soort paarden zijn tijdens bepaalde situaties en omstandigheden erg alert (hypervigilance) waarna ze uit het niets lijken te ontploffen, of sluiten zich mentaal af (apathie) met alsnog een uiteindelijke explosie als gevolg.

Het zenuwstelsel is in zo'n geval niet meer in staat tot Zelf-Regulatie waardoor het (emotionele) emmertje vol blijft lopen en zich weer leegt tijdens zo'n hevige uitbarsting. Vermoeidheid, (s)loomheid en slapen kunnen vervolgens ook voorkomen; het systeem komt bij van de intense opbouw en release.

Homeostase is het sleutelwoord bij Disregulatie; 'Het optimale evenwicht van een levend organisme' (Walter Bradford Cannon, 1926). Maar hoe bereiken we deze optimale staat van zijn? Hoe elimineren we triggers en impulses van het zenuwstelsel die stammen uit emotioneel trauma? Dit doen we door middel van Co-Regulatie; we geven het paard de kans zich af te stemmen op onze geaarde aanwezigheid tijdens heftige prikkels en spannende situaties.


Lees verder: Disregulatie Deel 5, Het Zelfhelend Vermogen

​

---

Love,

Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist
​
​www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl