Vorige week deelde ik in mijn verhaal een update over de Equine Trauma & Behavior opleiding die ik aan het uitschrijven ben: "𝘖𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘪𝘯𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘶𝘪𝘵 𝘸𝘦𝘵𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱𝘱𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘻𝘰𝘦𝘬𝘦𝘯 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘸𝘪𝘭 𝘪𝘬 𝘥𝘦 𝘳𝘦𝘴𝘶𝘭𝘵𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘯𝘢𝘢𝘴𝘵 𝘶𝘪𝘵𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯, 𝘰𝘰𝘬 𝘵𝘰𝘦𝘭𝘪𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘵 𝘱𝘳𝘢𝘬𝘵𝘪𝘫𝘬𝘷𝘰𝘰𝘳𝘣𝘦𝘦𝘭𝘥𝘦𝘯 (𝘤𝘢𝘴𝘦𝘴). 𝘕𝘢𝘢𝘴𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘪𝘫 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘯𝘢𝘮𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘰𝘰𝘬 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘴𝘰𝘰𝘳𝘵𝘦𝘯 𝘪𝘯𝘧𝘰𝘳𝘮𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦𝘯, 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘻𝘰𝘦𝘬𝘴𝘳𝘦𝘴𝘶𝘭𝘵𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘴𝘦𝘯 𝘰𝘱 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘭𝘭𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘮𝘢𝘯𝘪𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘰𝘱𝘨𝘦𝘷𝘢𝘵." In een studie uit 2012 (door Dr. Heleski en Dr. Anthony) wordt dit fenomeen nog eens extra belicht: 1. “Researchers in equitation science have worked diligently to use objective measures in horse behavior and welfare studies, ones that colleagues will appreciate. This is appropriate. However, because equine welfare is not purely an empirical matter, we must recognize that science alone may not be enough when assessing equine treatment.” 2. ”The science community must realize, as does the public already, that different value assumptions will lead to different welfare emphases. Thus, there is an intimate interplay between science and values where the quality of life of both human and nonhuman animals are concerned. If certain training practices or aesthetic modifications are shown to the public and a majority finds them objectionable, the practices should be further scrutinized.” 3. ”There are still many that believe if a horse is healthy and performing competitively then its welfare is good. On closer scrutiny, equine welfare is conceptually more nuanced than this and includes an ethical/values-based component. Welfare is not only concerned with biological functioning, but also with “affective states” such as emotions, pain, suffering, and frustration when opportunities to express species-characteristic behaviors are thwarted. These emphases, informed by empirical insights, reflect value frameworks that influence the scientific study of equine welfare.” Samengevat ontbreekt het dus behoorlijk aan empathie wanneer het gaat om toegepaste wetenschap bij dieren. Zoals hierboven omschreven is de paardenwereld niet zwart/wit; er zijn grote grijze gebieden die wij als mens horen te leren begrijpen en mee te nemen in onze research maar ook in onze training. Het (bewust of onbewust) uit de weg gaan van deze gebieden betekent het ontkennen van delen van het paard zelf. Zolang we niet in staat zijn om het paard als geheel te kunnen observeren en begrijpen, blijft antropomorfisme (vermenselijken) voor de hand liggen. Hoe wij mensen onderzoeksresultaten opvatten is dus grotendeels afhankelijk van onze eigen overtuigingen en dagelijkse waarnemingen in ons eigen leven en dat van onze paarden. Maar hoe kunnen we vermenselijken effectief verminderen en uiteindelijk zelfs voorkomen? In Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior Opleiding (dat steeds meer vorm begint te krijgen!) vind je later dit jaar een praktische oefening die je kunt toepassen bij jezelf en je eigen paard(en) maar ook bij trainingspaarden en/of lesklanten; een waardevolle oefening die onze mindset van Oordelen helpt veranderen in Observeren zodat we gedrag maar ook onderzoeksresultaten correct kunnen waarnemen en hier effectief naar kunnen handelen. 𝐇𝐞𝐭 𝐛𝐞𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐄𝐪𝐮𝐢𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐒𝐜𝐢𝐞𝐧𝐜𝐞 Tot slot kan het ook voorkomen dat wetenschappelijke informatie wordt vermenselijkt dankzij de moeilijkheidsgraad van bijvoorbeeld het onderwerp. Hierdoor staat de stof gevoelsmatig direct verder van mensen vandaan (ondanks dat ze interesse in het onderwerp hebben!). Het te bespreken onderwerp, zoals een presentatie, in kleinere stukken verdelen of het gebruiken van audiovisuele tools zoals beelden uit de praktijk kunnen al voor opheldering zorgen. Wees je ook bewust van je publiek en pas waar nodig de overdracht van informatie (je speech, presentatie of seminar) aan. Zo blijft de informatie intact en precies hetzelfde, maar benader je elk publiek met een persoonlijke tintje zodat het voor hen niet alleen interessant is maar ook leuk blijft. Een stukje uit een review over bovenstaand artikel door Journal of Veterinary Behavior in 2018, die ditzelfde belang nog eens onderstreept: “𝘖𝘯𝘦 𝘰𝘧 𝘵𝘩𝘦 𝘢𝘪𝘮𝘴 𝘰𝘧 𝘦𝘲𝘶𝘪𝘵𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘴𝘤𝘪𝘦𝘯𝘤𝘦 (𝘌𝘚) 𝘪𝘴 𝘵𝘰 𝘪𝘮𝘱𝘳𝘰𝘷𝘦 𝘩𝘰𝘳𝘴𝘦 𝘸𝘦𝘭𝘧𝘢𝘳𝘦 𝘵𝘩𝘳𝘰𝘶𝘨𝘩 𝘢 𝘴𝘤𝘪𝘦𝘯𝘵𝘪𝘧𝘪𝘤 𝘢𝘱𝘱𝘳𝘰𝘢𝘤𝘩. 𝘏𝘰𝘸𝘦𝘷𝘦𝘳, 𝘭𝘪𝘵𝘵𝘭𝘦 𝘪𝘴 𝘬𝘯𝘰𝘸𝘯 𝘢𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘩𝘰𝘸 𝘦𝘲𝘶𝘦𝘴𝘵𝘳𝘪𝘢𝘯𝘴 𝘱𝘦𝘳𝘤𝘦𝘪𝘷𝘦 𝘌𝘚. >> De praktische oefening 'Leren Omdenken'; Een Mindset Challenge voor Ruiters vind je binnenkort in Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior Opleiding! "Follow the Horse, not the Method" Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl
0 Comments
Your Trainer Works Hard So You Don't Have To What makes a 'Trainer'? Riding horses all day? Being overpaid for doing seemingly simple things? But at the same time having trouble to make ends meet every month? There are many contradictions out there but unfortunately, some of them are true. And we should absolutely talk about that. Because we are so much more than just 'a trainer'. We are the ones who gradually expose your horse to certain troubled areas, so you can have safe rides. We are the ones who carefully swing our leg over their backs for the first time, giving them a strong foundation for you to work with. Our job description ranges from crash-dummy to being a social worker. Why? Because we don't believe in fixed approaches; we believe in the process of every individual horse. Because ultimately we want to give you a 'ready' and reliable horse with said foundation. We enjoy our present rides with them just as much as we want you to enjoy your future ones, together. Building such a foundation takes time. Transferring all of this information to a horse’s owner also takes time. We as trainers know the emotional investment it takes, which often makes the financial investment pale in comparison. Meaning lots of good trainers will actually give you more than just your money's worth. No matter the future discipline of your horse; a good foundation can help get you there, so always invest in good trainers. They are your horse's building blocks. Be Grateful For Your Trainer(s) Today by Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 》Tip: Lees ook de blog "De Financiële en Emotionele waarde van een Paard met een verleden" Een ander topic dat tijdens sessies met klanten en collega's regelmatig voorbij komt is de aanschafprocedure van een getraumatiseerd/verwaarloosd paard, via bijvoorbeeld een opvang. Want waar komen deze prijzen vandaan? Waarom zit er zo'n verschil in die prijzen? Is dat niet te veel voor een adoptiepaard? Allereerst is het verstandig om na te gaan waaròm je een adoptiepaard wil. Maak je deze keuze uit financiële overwegingen, omdat je denkt dat je zo goedkoper uit bent? Of wil je een paard een betere toekomst bieden? Er is hier eigenlijk maar 1 goed antwoord.. Een dier aanschaffen en onderhouden is namelijk nooit goedkoop. En onderhoud (zoals ziekten) kun je niet vooraf bepalen, zoals bij de aanschafprijs wel het geval is. Het is dus een fabel dat een duur paard nooit ziek is, of een adoptiepaard altijd in de lappenmand zit. Maar hoe wordt die aanschafprijs nou bepaald? Daar komen verschillende factoren bij kijken, te beginnen met wat je doel is met dit paard, wat je eigen skill level is. Een goed getraind en op wedstrijd uitgebracht adoptiepaard is logischerwijs duurder dan een wat ouder recreatiepaard. Trainingskosten dus. Andere zaken waar veel geld naartoe gaat voordat een paard geadopteerd is, zijn (in de US) het betalen van een fee bij o.a. veilingen, transportkosten, quarantainekosten, stallingskosten, voeding (extra nutrition), basis zorg, speciale zorg (na bijvoorbeeld een fysiek trauma of ziekte) en uiteindelijk training. De gemiddelde prijs van een adoptiepaard dekt vaak nog niet eens de helft van al deze onkosten..! Een adoptiepaard kost in de 1e week na aankomst bij een opvang gemiddeld € 1000,-. In alleen de eerste week! Iets om over na te denken... Houd bovenstaande informatie zeker in je achterhoofd wanneer je adoptie overweegt. Heb je vragen? Stel ze gerust! Wil je een paard adopteren en heb je behoefte aan een extra paar ogen/handen? Ik ga graag met je mee om dit proces helder en eerlijk te doorlopen, zodat je met het juiste paard en een goed gevoel naar huis gaat.
Set yourself up for success! Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Proprioceptie (zelfwaarneming) is een zintuig dat van belang is voor onze balans en motoriek. Door te weinig/verkeerd bewegen, stress of andere oorzaken kan ons proprioceptieve systeem overprikkeld raken en kunnen we onze reacties op prikkels (onze emoties) minder goed reguleren. Dit kan zich uiteindelijk uiten in bijvoorbeeld; - handen niet stil kunnen houden - onhandigheid - verminderde concentratie - een slechte houding - scheefheid/onrustige houding in het zadel - & meer Om het belang van 'Aarden' en even landen in je eigen lijf en bubbel te onderstrepen begint elke Gedragscursus met een lichaamsbewustwordingsoefening. Zonder paard, om even te voelen hoe het met jou gaat. Hoe voel je je? Hoe adem je? Waar voel je spanning? Niets is goed of fout; het gaat om de bewustwording. Door met deze informatie over ons eigen zijn de training/cursus te beginnen, is het al gemakkelijker om in jouw flow te blijven en uit je hoofd. Probeer je minder bezig te houden met oordelen en meer met observeren en ervaren; dit lijkt simpel, maar durven doen in plaats van denken is voor veel van ons een behoorlijke stap! Een oefening als deze helpt je dus om een betere connectie met jezelf en je lijf aan te gaan, iets waar een paard ook sterk op reageert en behoefte aan heeft. Uiteindelijk zul je zien dat jouw mindset/level van zelfbewustzijn en observeren ook overslaat op het kunnen (h)erkennen van onderdrukte emoties/een gespannen gemoedstoestand van een paard, in plaats van gedrag te blijven redirecten of vermenselijken. Proprioceptie is dus voor zowel paard als mens belangrijk Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 'De Decompressing Period is een term die de periode aanduidt waarin een paard emotioneel weer tot zichzelf kan komen' Een (voor mij) geheel nieuw begrip toen ik in Amerika met wilde en getraumatiseerde paarden ging werken; decompressen. Tijdens zo'n periode -die weken tot jaren kan duren- kan het paard tot zichzelf komen in een paardvriendelijke setting. Het beleefd weinig tot geen interactie met mensen -behalve tijdens bijvoorbeeld het voeren, uitmesten- en staat met soortgenoten, of alleen maar in het zicht van soortgenoten (zoals Walter). • 𝘞𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘥 𝘞𝘢𝘭𝘵𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯?' Walter was zo onrustig dat hij andere ruinen bleef aanvallen of de merries probeerde te dekken. Hij stopte niet en gaf zichzelf zo alleen maar meer stress. Elke Decompressing Period is dus anders en 'op maat gemaakt'. Walter stond al 1.5 te decompressen voordat ik met hem ging werken. Afhankelijk van de stress responses/releases die je observeert tijdens het voeren en uitmesten kun je bepalen wanneer het tijd is om de rehabilitatie en training te starten en op welke manier. Op afstand beginnen is vaak een fijne en veilige start voor zowel paard als mens en kun je afhankelijk van het paard steeds verder uitbouwen tot benaderen, aanraken, halsteren, etc. 》Meer over de Decompressing Period lees je binnenkort in Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior opleiding! Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Ask yourself often: 'Am I observing the situation accurately or am I projecting how I feel onto what is happening?' - Yung Pueblo 𝐎𝐩𝐥𝐞𝐢𝐝𝐢𝐧𝐠su𝐩𝐝𝐚𝐭𝐞 Voor het hoofdstuk 'Human Behaviorism' ben ik een beetje terug in de tijd gegaan, door in mijn Zelf-Ontwikkelingsmap te duiken die ik zo'n 15 jaar geleden heb aangemaakt. Over de jaren heen heb ik er van alles in verzameld: therapie-oefeningen, mental health challenges, numerologie, persoonlijkheidstesten, emotionele intelligentietesten, The Law of Attraction, ademhalingsoefeningen (Tummo) en stukjes die ik hier en daar heb toegevoegd. Een heel naslagwerk dus, dat mij geholpen heeft om beter met mezelf en daardoor ook met (getraumatiseerde) paarden om te kunnen gaan. Omdat Zelf-Ontwikkeling bij paarden nooit stopt, zou dat bij ons ook het geval moeten zijn. In het Human Behaviorism hoofdstuk zal er daarom aandacht geschonken worden aan o.a.; - cognitive distortions - shadow & inner child work - emotionele intelligentie - boundary assessments - (co)dependency - Toxic Positivity vs Validation - ACE score - DISC-training - meer! Zo ga je naast de breedte, ook de diepte in waardoor je vanuit je eigen kracht en authenticiteit mag slagen en kan gaan werken vanuit je eigen vaardigheden en overtuigen die je tijdens de opleiding hebt leren finetunen. Brick by brick, my friend, brick by brick Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl "Follow the Horse, not the Method" It's not how you start the day. It's how you finish it. "You’ll have some horses in trouble that have been that way for a long time. It’s too bad, but most of it is due to the human and what they’ve exposed the horse to. At the end of a session working with them (the horse), you feel like you really got something accomplished; you feel real good about things. And you go out first thing in the morning, and the way he responds to you, you feel like you didn’t do a damn thing the day before, like you’re starting over from nothing, and it didn’t carry over. And you think, 'Why did I even do it yesterday?' But under those circumstances, if you’re not willing to go back every day and start over, you shouldn’t have started to begin with, because you might have to start over a lot of days in a row before it carries over from one day to the next, or one month to the next or one year to the next. But one day it will, if you’re willing to start over enough times from zero. One day it’ll surprise you, and it’ll start off maybe farther ahead than you left it the day before. And that’s quite a thing for both of you. But you have to be willing to wait that out. Having had a lot of experience at doing this, I could start over 500 days in a row, and it doesn’t bother me a bit. I’m going to be the same guy at the beginning of the day each day as what I was the day before. Not everybody has that in them. I often tell people, it doesn’t make any difference to me where I start my day, it makes a difference to me where I finish my day. Did I leave things a little better off than how I started? It doesn’t have to be perfect, but if it’s just a little better off than how I started, I got along just fine." -'Behind The Scenes With Buck Brannaman' by Kelly Sanchez - http://www.chronofhorse.com/article/interview-buck-brannaman Kelsey Mc Neal Photography, Me & Luke Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 'Follow the Horse, not the Method' NATO is een term uit de sportpsychologie en staat voor 𝙉𝙤𝙩 𝘼𝙩𝙩𝙖𝙘𝙝𝙚𝙙 𝙏𝙤 𝙊𝙪𝙩𝙘𝙤𝙢𝙚, oftewel niet gericht op een bepaalde uitkomst. Deze benadering en uitvoering van een oefening of training zorgt voor betere verwerking van de opgedane informatie en legt de focus op niet een gewenste uitkomst, maar op de gemoedstoestand van paard en ruiter. De focus ligt hierbij dus niet op 'Wat' we doen, maar op 'Hoe' we het doen. Over het algemeen zijn mijn rehabilitatie- en trainingstrajecten allemaal NATO, ook wanneer het gaat om het verminderen of verhelpen van een bepaald gedragsprobleem of tijdens het aanleren van nieuwe elementen. In zulke gevallen blijft de focus op gemoedstoestand hetzelfde, maar voeg ik daar specifieke elementen aan toe om te zien of, hoe en wanneer het paard deze nieuwe situatie niet 𝘵𝘰𝘭𝘦𝘳𝘦𝘦𝘳𝘵 maar volledig 𝘢𝘤𝘤𝘦𝘱𝘵𝘦𝘦𝘳𝘵. Wat mij betreft weer een heel mooi voorbeeld van niet een methode volgen, maar het paard! Een ander mooi voorbeeld is trailerladen, waarbij ik dezelfde NATO-aanpak hanteer. De fout die veelal gemaakt wordt tijdens het werken aan een trailerlaadprobleem is de gedachte dat het paard zo snel mogelijk in de trailer moet staan en er zo min mogelijk rustmomenten geboden mogen worden, uit angst dat het paard dan 'gewonnen heeft'. Maar wat is de winst waar je op uit bent? Is dat een positieve ervaring voor het paard waar je uiteindelijk op verder kunt breien, of wil je koste wat het kost dit paard direct kunnen laden, met kans dat het de volgende keer nog moeilijker is of zelfs onmogelijk? Even helemaal niets doen kan dus heel veel betekenen voor een paard; we brengen de focus en intentie van 'Doen' naar 'Zijn'. >> Meer over de toepassing van NATO tijdens het trainen van paarden lees je binnenkort in Boek 1 van de Equine Trauma & Behavior Opleiding! Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Onderstaande stelling komt in de paardenwereld meer en meer voorbij, maar is dit eigenlijk wel waar? "Door het hoofd van het paard omlaag te vragen, raken ze meer ontspannen, doordat ze een rustgevend stofje aanmaken." Deze uitspraak is niet waar!
Je ziet het veel trainers doen: via lichte druk op de poll (achter de oren) of op een andere manier, het paard vragen zijn hoofd steeds dichter naar de grond te brengen. Deze oefening resulteert in zulke videos vaak in een meer ontspannen en rustig paard. Voor het ongetrainde oog is het net een transformatie. Voor het getrainde oog is er duidelijk meer aan de hand. De ontspanning die ontstaat tijdens deze oefeningen heeft namelijk niets te maken met het aanmaken van een rustgevende stof (zoals endorfinen). Was bovenstaande uitspraak waarheid geweest, dan zou dit betekenen dat paarden tijdens bijvoorbeeld het grazen, òòk deze rustgevende stof aan zouden maken. Ze zouden zichzelf dan in constant gevaar brengen; een ontspannen en half verdoofde prooi is natuurlijk makkelijk te vangen! Wat er dan wel gebeurt tijdens deze oefening? We stimuleren fysieke en emotionele balans en ontspanning, door invloed uit te oefenen op het makkelijkst bereikbare vlak: het fysieke paard. Door eerst fysieke ontspanning te mimieken door dingen als het hoofd naar beneden te vragen, stimuleren we het paard om Hier & Nu ontspanning te vinden en te houden. Net als wanneer je zelf gestresst of angstig bent, kan een fysieke aanpassing al veel doen voor je mindset. Je even uit rekken, gapen, diep en goed ademhalen, een rondje lopen of je schouders naar beneden laten zakken; dit is allemaal vergelijkbaar met deze oefening voor het paard. >>Meer, aanvullende informatie over dit onderwerp lezen? In onze Facebook Groep vind je een document over een studie over dit onderwerp, met uitgebreide onderzoeksresultaten; "The use of Head-Lowering in Horses as a Method of Inducing Calmness". Sluit je aan via: https://www.facebook.com/groups/equinecommunityzoe Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Iets om over na te denken, uit "The Art of War": - "There are not more than five musical notes, yet the combinations of these five give rise to more melodies than can ever be heard" - "There are not more than five primary colors, yet in combination they produce more hues than can ever be seen" - "There are not more than five cardinal tastes, yet combinations of them yield more flavors than can ever be tasted" - "In battle, there are not more than two methods of attack - the direct and indirect: yet these two in combination give rise to an endless series of maneuvers" Deze inzichten van Sun Tzu vertalen zich ook naar het werken met en trainen van paarden. Vaak staren we ons blind op èèn methode, wellicht omdat die ons in het verleden succes gebracht heeft of omdat we ons er erg comfortabel bij voelen. Wanneer deze methode dan een keer faalt voelen we ons inadequaat, we gaan twijfelen aan onszelf of zelfs aan het paard. Geen enkel paard is (elke dag) hetzelfde, dus waarom zou je training dat wel zijn? Uiteindelijk is het de bedoeling jezelf als eigenaar/trainer uit te blijven dagen, uit je comfort zone te stappen zodat je daar kan ontdekken wat er nog meer bij jou en je paard past. Mijn werk bestaat bijvoorbeeld uit combinaties van Parelli, Bedouin, Vaquero/NH, Metaphysics en natuurlijk Energie. Allemaal heel verschillend en toch versterken ze elkaar. Along the way vul je je rugzak met informatie, methodes en toepassingen die je eindeloos kunt combineren en die aansluiten op je eigen basis en inzichten. Als er dan iets mis gaat of jij/je paard heeft een mindere dag, dan heb je altijd nog die rugzak boordevol informatie en technieken die je eindeloos kunt combineren en aangepast kunt toepassen op ieder paard. 'Follow the Horse, not the Method' Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl ‘Mijn paard vindt het niet leuk om stil te staan”, “Mijn paard is van zichzelf zo onrustig”, “Het zit in zijn/haar genen” Bovenstaande uitspraken zijn voorbeelden van hoe we door middel van vermenselijken, bepaalde gedragsproblemen en/of afwijkingen verbloemen of afschuiven op het paard. In plaats van onszelf de vraag te stellen wat er in ons leiderschap en/of onze training mist waardoor het paard überhaupt de behoefte voelt om op high alert te functioneren, schuiven we het af op de bloedlijn, het ras van het paard, leeftijd of op het feit dat dit al zo lang “normaal” is dat we eigenlijk niet beter weten/willen. We raken een beetje blind voor kleine gedragsafwijkingen die hoe dan ook hun tol gaan eisen, one way or the other. “Genes are the gun, the environment is the trigger” Het klopt dat sommige paarden wat gevoeliger en expressiever zijn, denk bijvoorbeeld aan Arabische paarden. Maar ook in zulke gevallen hebben bovengenoemde uitspraken meer met de mens, dan met het paard te maken. Bekijk maar eens in mijn posts, videos en blogs hoe mijn trainingspaarden bij Love This Horse (een opvang gespecialiseerd in Arabische paarden) stuk voor stuk een ontspannen en gewillige gemoedstoestand ontwikkelen (zonder hun authenticiteit en expressie te verliezen); een absolute must voordat ze geadopteerd kunnen worden. Het is dus een fabeltje dat dit soort paarden altijd wat onrustiger zijn, alleen doordat ze bepaalde bloedlijnen hebben. Genetisch gezien is er inderdaad al een hoop bepaald maar dit zegt niets over het uiteindelijke karakter van het paard: invloedsfactoren zoals verwaarlozing of te jong te veel moeten presteren kunnen zorgen voor een bezorgd tot nerveus paard met alle gevolgen van dien wanneer deze emoties escaleren. Maar ook wij als mens, trainer, eigenaar en liefhebber zijn een invloedsfactor. Onze paarden zijn een reflectie van ons Inner Being, waardoor ze resoneren met wat wij uitstralen en spiegelen wat we doen. Als jouw paard onrustig/ongeduldig is kan dit dus ook empathisch overgenomen zijn. Ieder paard kan dus in rust en kalmte stilstaan, of het nu een Haflinger of Arabier is: de verantwoording van het kunnen bieden van zo’n fijne omgeving begint altijd bij jou. Zit je zelf niet lekker in je vel, heb je moeite met geduldig zijn, zie je nog veel (marginale) gedragsveranderingen over het hoofd of word je zenuwachtig van onrustige, nerveuze paarden? Dan is er in de eerste plaats werk aan de winkel bij jezelf; compleet normaal en iets waar niemand onderuit komt. Je leven lang blijven leren is iets wat bij paarden natuurlijk komt en wij kunnen niet achterblijven. Door beter te observeren en durven voelen wat wij zelf wel en niet prettig vinden, hier bewust en actief aan te werken en vervolgens toe te passen in ons leven zoals tijdens het trainen van paarden, kun je al een wereld van verschil maken in de basis gemoedstoestand van je paard. Set yourself up for success! P.S: Bekijk in de diavoorstelling hieronder hoe ik werk met Arabische merrie Rahma, die met/onder het zadel snel en veel spanning opbouwde en dit vervolgens losliet door te gaan rennen. Dit is niet typisch/normaal voor Arabische paarden en er zal consequent aan gewerkt moeten worden om het probleem te verhelpen door de oorzaak aan te pakken: in dit geval het bieden van vertrouwen, werken vanuit respect en extra tijd besteden aan communicatie en cues bevestigen waardoor de merrie weer vertrouwen in haar handler en ruiter kreeg. Rahma is de merrie die met een half-afgerukt oor op een low-end veiling terechtkwam en vervolgens bij Love This Horse èèn van mijn trainingspaarden werd in 2020. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl De One Rein Stop in 3 stappen Op aanvraag deel ik in dit blog de opbouw van de One Rein Stop. Want hoe begin je nou, waar let je op, wat zijn de 3 stappen en hoe weet je of je de oefening goed hebt uitgevoerd? Wat is ook alweer de One Rein Stop (ORS)? De One Rein Stop is een extra noodrem die je stapsgewijs ‘installeert’. Je begint met lateraal flexen op de grond, waarna je de oefening uitbouwt naar onder het zadel, vanuit stilstand en uiteindelijk vanuit stap, draf en galop. Practice until you can’t get it wrong! Het aanleren en de opbouw van de ORS In de video hieronder kun je meekijken met hoe mijn man de ORS leert terwijl hij dit tegelijkertijd leert aan zijn paard Cody. Het is dus niet nodig om deze oefening eigen te maken op een paard dat de oefening al kent. Stap 1 is het optillen van het midden van de teugels met 1 hand, de hand waarmee je uiteindelijk het minste doet. Houd hier rekening mee als je (zoals ik) zwakker bent in 1 hand/arm of als het paard geen ruimte heeft om naar een bepaalde kant te draaien. Train jezelf om correct te kunnen bepalen wat op dat moment wijsheid is, uiteindelijk neemt je muscle memory dit vanzelf over. Stap 2 is het naar beneden laten glijden van je andere hand, tot ongeveer halverwege de teugel, richting het bit/het hoofdstel. Stap 3 is het hoofd van het paard rustig en langzaam naar je toe vragen, waarna je je gesloten hand met de teugel op je bovenbeen plant. Dit zorgt ervoor dat je meer houvast hebt, je het paard niet per ongeluk lastigvalt of pijn doet met je hand/teugel/bit en dat je meer leverage hebt. Release de teugel wanneer het paard zowel fysiek als mentaal weer in het Hier & Nu is: ‘It’s not about stopping the Feet, it’s about stopping the Mind.’ Observeer dus tijdens het oefenen hoe (snel) het paard ontspant en weer terugkomt bij jou. Zaken om rekening mee te houden zijn bijvoorbeeld:
Je kunt de ORS dus ook bitloos en zelfs zonder hoofdstel ‘installeren’! Neem hiervoor een kijkje tussen mijn blogs zoals de vijfdelige Freestyle Riding serie, waarin je leest hoe ik basis cues maar ook de ORS link aan de neckrope, in plaats van aan de teugel. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar zorg er altijd voor dat je basis goed is: maandenlang oefenen op de ORS is geen uitzondering; eerder de regel. Maar je hebt er jarenlang profijt van! Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Abu sloot zich in Mei 2020 aan bij de rest van mijn trainingspaarden. Een jonge Arabische ruin die eerder dat jaar terugkwam naar de opvang in verband met persoonlijke problemen van zijn adoptant. We ontdekten dat Abu een wolkje in zijn oog had; overgehouden aan een ongeluk bij zijn vorige trainers waarbij Abu ging steigeren en met zijn nek en gezicht bovenop de rails van de round pen terechtkwam. De dierenarts controleerde het oog gelukkig regelmatig en constateerde dat het wolkje steeds kleiner werd. Uiteindelijk is deze helemaal verdwenen. Tijdens de Under Saddle Training stuitte ik echter op nieuwe problemen: Abu was teugelkreupel en verdroeg geen teugelcontact aan 1 zijde: buigen naar die kant was simpelweg onmogelijk. Ik stapte af en verwisselde het zadel en hoofdstel voor een kaptoom, om vanaf de grond beter te kunnen observeren waar het in zijn lichaam verkeerd ging. Al snel kon ik het pijnlijke/misaligned gebied bij Abu pinpointen en legde ik het verhaal neer bij eigenaresse Vera. Samen kwamen we tot de conclusie dat Abu dit waarschijnlijk opgelopen heeft toen hij zo hard neerkwam op de rails; zijn oog was duidelijk licht beschadigd en daar werd meteen naar gekeken maar ook nekproblemen zijn een logisch gevolg van zo'n klap. Rijden schoof ik even op de lange baan, ik behandelde Abu via de Masterson Method (zie video) en Dr Darrow kwam langs voor chiropractor en acupuncture + laser sessies. Erna (Vera's dochter) raakte gek op Abu en nam hem later dat jaar vaak van mij over, zodat ik tijd had voor de rest van de paarden. Ze gingen naar buiten of namen een les van mij en Abu's nekproblemen verdwenen uiteindelijk naar de achtergrond, waardoor hij in de zomer geadopteerd werd. Moraal van het verhaal: Paarden gaan niet 'zomaar' uit protest, staken, steigeren of erger. In dit geval liet Abu merken dat hij pijn had, luisterde ik direct door af te stappen en ging aan het werk om zowel het juiste gebied te vinden als de oorzaak achterhalen, om te voorkomen dat het probleem weer terugkomt. Samen met de dierenarts kon ik Abu weer back on track krijgen, waardoor ook hij een liefdevol thuis vond. "Follow the Horse, not the Method" Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 𝗝𝗮𝘄 𝗖𝗹𝗲𝗻𝗰𝗵𝗶𝗻𝗴 (𝗜𝗻𝘃𝗼𝗹𝘂𝗻𝘁𝗮𝗿𝘆) & 𝗕𝗿𝘂𝘅𝗶𝘀𝗺 In mijn Instagram Story vroeg ik afgelopen weekend aan jullie wat jullie denken dat het paard in een filmpje aan het doen was; Spelen, of is er iets anders aan de hand?
In het filmpje (te zien in onze FB groep!) zie je een groep paarden waarvan èèn met een stuk zeil tussen zijn tanden, achter de rest aan rende. Voor veel mensen ziet het er "grappig" uit, alsof het paard zijn vriendjes aan het opjagen/pesten is met een stuk plastic. Een soort spelletje. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘴 𝘥𝘢𝘵 𝘸𝘦𝘭 𝘻𝘰? Het antwoord is Nee Als je het gedrag van dit paard beter observeert zie je een aantal dingen, die duidelijk weergeven wat er dan wel aan de hand is. Let bijvoorbeeld op wanneer het plastic het paard fysiek aanraakt en zijn reactie hierop, of hoe het paard ervan wegrent zodra hij het zeil heeft losgelaten. Indicaties dat er geen plezier, maar angst in het spel is. '𝘐𝘯𝘷𝘰𝘭𝘶𝘯𝘵𝘢𝘳𝘺 𝘑𝘢𝘸 𝘊𝘭𝘦𝘯𝘤𝘩𝘪𝘯𝘨' gebeurt wanneer een paard stress zoals angst ervaart en zich voorbereidt op het ergste, zoals een aanval. De achterhand maakt zich klaar en spant zich aan om te rennen/verdedigen, maar dit effect beperkt zich niet tot alleen de achterhand. Van staartwortel tot poll spannen spieren zich aan, wat direct invloed heeft op bijvoorbeeld de kaak. Het paard wìl in dit geval wel loslaten, maar kan het niet. In het geval van dit filmpje kon het paard het plastic uiteindelijk loslaten en ervan wegkomen. Maar er zijn ook situaties waarin het paard niet weg kan komen en zich overgeeft aan de stress/druk tijdens bijvoorbeeld de training. 𝘉𝘳𝘶𝘹𝘪𝘴𝘮 (teeth grinding) kan vervolgens een manier zijn waarop het paard stress probeert af te vloeien of redirecten, door middel van tandenknarsen of een verbeten, harde kaak. Dit gedrag verergert vaak wanneer eigenaars het paard straffen of juist belonen (proberen te 𝘤𝘰𝘮𝘧𝘰𝘳𝘵𝘦𝘯) voor deze uiting, waardoor ze nog meer de behoefte voelen om dit gedrag te laten zien. Het kan dus ook een coping mechanism worden. Fysieke oorzaken kunnen overigens ook de boosdoener zijn, denk hierbij aan maagzweren of wisselen van tanden bij jonge paarden. Vergeet dus niet om correct te observeren wat de achterliggende emotie van dit gedrag is, voor je op zoek gaat naar de oorzaak. Train jezelf om te leren begrijpen wat wel normaal paardengedrag is, en wat absoluut niet. Werk aan je observational skills en blijf jezelf vragen stellen: Waarom doen ze dit? Hoe vaak? Hoe lang? Met welke andere paarden? Wanneer doen ze dit niet? Wat doet de rest? Is er iets aangepast in omgeving/voeding/kudde dynamiek? Antwoorden op deze vragen zullen je helpen om gedrag en emotie bij paarden beter van elkaar te kunnen onderscheiden, wat vermenselijken voorkomt en zorgt dat je sneller en effectiever de oorzaak kunt aanpakken. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl 'Dit paard is het niet waard'; Over de financiële en emotionele waarde van een paard met een verleden'Veel eigenaars weten waar ze naar op zoek zijn als ze naar een paard gaan kijken. Dingen als budget, leeftijd, scholing en niveau zijn 3 dingen die iemand vaak al standaard voor zichzelf vooraf bepaalt. Maar ook aan andere zaken wordt gedacht, zoals ras, kleur, geslacht en of dit specifieke paard een verleden heeft, zoals een trauma of verwaarlozing. Is het laatste geval van toepassing, dan zakt het paard voor de meeste mensen direct in waarde. 'Het is immers niets meer waard'.. Bekijk hieronder foto's van het verhaal van Snowman, gekocht door Harry DeLeyer (een Nederlander die voor zijn werk met paarden in de US ging werken) toen het paard al in de slachttrailer stond, voor $ 80,-. In de jaren 50 werd Snowman bekend dankzij de vele prijzen (300!) die hij in de wacht wist te slepen als Showjumping Horse. Op Netflix staat overigens de Documentaire. Het verleden van een paard zegt dus niks over zijn toekomst, het succes wat met zo'n paard te behalen valt is grotendeels afhankelijk van de mens! Van onze begeleiding en vaardigheid om aan de fysieke, mentale en emotionele behoeften van het dier te voldoen. Om zaken als paniek, angst en stress niet alleen tijdig te kunnen opmerken, maar ook bewust te kunnen verminderen. Falen wij, dan faalt het paard. De vraag is dus niet of zo'n paard de prijs wel waard is, maar of wij ons bekwaam genoeg voelen om dit bedrag, deze tijd èn moeite te investeren. Of je bekwaam genoeg bent om niet de littekens en geschiedenis van dit paard te zien, maar wat daar aan persoonlijke en stille kracht onder schuilt, klaar om aangeraakt en geheeld te worden. Kun jij verder kijken dan de muurtjes van een getraumatiseerd paard? De reis (werken aan wat je gaandeweg tegenkomt) is dus belangrijker dan je eindbestemming (wat/hoe jij het uiteindelijk wil). Hoe meer aandacht we besteden aan wat we onderweg tegenkomen bij onze paarden, hoe meer en langer we van het uiteindelijke uitzicht kunnen genieten. Samen en altijd met ondersteuning van een ijzersterke basis, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en dus Partnerschap.
Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Veilig buitenrijden; dat willen we natuurlijk allemaal! Maar wat zijn belangrijke zaken om te checken voor je begint aan je rit buiten de vertrouwde omgeving? Bekijk hieronder mijn 'Trail Riding Checklist for Safety and Independence': '𝘌𝘦𝘯 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘣𝘦𝘨𝘪𝘯 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘭𝘷𝘦 𝘸𝘦𝘳𝘬'; 𝘥𝘦 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘣𝘦𝘳𝘦𝘪𝘥𝘪𝘯𝘨
- controleer je tack/tools zoals de singel, teugels, je cap etc. - poetsen + hoefverzorging: zijn er afwijkingen in gedrag of in het lichaam? - grondwerk: observeer de gemoedstoestand en het reactievermogen van het paard en werk aan wat je tegenkomt - opzadelen in vrijheid: let op (marginale) veranderingen in gemoedstoestand - water, hoof pick en bear spray aan het zadel bevestigen - lateraal flexen vanaf de grond - toestemming vragen om op te stappen (zie post van een paar weken terug!) 𝘌𝘦𝘯𝘮𝘢𝘢𝘭 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘻𝘢𝘥𝘦𝘭 - lateraal flexen (stilstand) - One Rein Stop vanuit stap - achterwaarts - kiezen van 1 oefening waarbij je gebruikmaakt van 2 cues, bijvoorbeeld; Seat + Voice, Rein + Voice, Seat + Rein, etc. Eenmaal op buitenrit - halt + achterwaarts - One Rein Stops (de laatste bij het naderen van stal) - combineren van cues + toepassen op verschillende situaties (bijv. aangalopperen op Voice Cue en terug naar stap op Seat Cue) - zijwaarts/side passing, bijvoorbeeld over of voor een boomstronk - en natuurlijk genieten van de rit! Deze checklist gebruik ik bij lessen naar buiten, om studenten te wijzen op hoe je problemen en zelfs ongelukken kunt voorkomen zolang je weet waar je naar moet kijken en wat belangrijk is om op te lossen voordat je aan de rit begint. Bij veel combinaties komen halverwege de checklist typische problemen naar voren, zoals weglopen bij het opzadelen of opstappen: iets wat veel ruiters tot dat moment gemist hadden doordat ze het paard altijd vastzetten en pas problemen merkten onder het zadel wanneer het paard gaat bokken, steigeren of op hol slaat. Wacht dus niet tot het te laat is - bij je studenten en jezelf! Door stapsgewijs te leren jezelf èn je paard beter voor te bereiden, kun je uiteindelijk weer zorgeloos samen op pad. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Heb jij de afgelopen Lentestorm ook goed doorstaan? En hoe zit het met jouw paard? De wind en regen maakt het voor een paard een stuk moeilijker om zintuiglijk dingen waar te nemen. Door de lang aanhoudende storm kunnen paarden in een staat van 'hypervigilance' verkeren; ze staan dan eigenlijk constant 'aan' en scannen de omgeving extra oplettend. Hierdoor vervallen ze uit hun slaapritme, kunnen hun eetgewoontes veranderen en krijgen ze niet genoeg REM-slaap. 𝘏𝘺𝘱𝘦𝘳𝘷𝘪𝘨𝘪𝘭𝘢𝘯𝘤𝘦: '𝘵𝘩𝘦 𝘦𝘭𝘦𝘷𝘢𝘵𝘦𝘥 𝘴𝘵𝘢𝘵𝘦 𝘰𝘧 𝘤𝘰𝘯𝘴𝘵𝘢𝘯𝘵𝘭𝘺 𝘢𝘴𝘴𝘦𝘴𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘱𝘰𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘢𝘭 𝘵𝘩𝘳𝘦𝘢𝘵𝘴 𝘢𝘳𝘰𝘶𝘯𝘥 𝘺𝘰𝘶' Paarden die tijdens zulke weersomstandigheden op een open vlakte leven, zijn doorgaans eerder hersteld van zo'n hevige storm dan de paarden die bijvoorbeeld gestald staan. Op een open vlakte heeft een paard namelijk 1 groot voordeel: er is veel meer zicht op gevaar dan in een afgesloten paddock of stal. Deze kuddes houden in de nacht vaak een 'wisseling van de wacht' waar twee of meer paarden de wacht houden en de rest met hun billen in de wind (soms zelfs liggend, er tussenin!) kunnen slapen. Op die manier blijft er enige regelmaat in hun leefpatronen. Paarden die gestald staan in een kleinere omgeving, kunnen ook constant geprikkeld worden of afgeleid raken door geluiden of bewegingen van plastic zeilen, wapperende dingen, andere paarden die schrikken, dingen die omvallen, etc. Het gevolg is vaak een paard dat erg moe, prikkelbaar of nog steeds erg nerveus/'fris' is. Dus: is jouw paard ineens een beetje 'anders' na zo'n storm? Geef hem vooral zo veel mogelijk rust! Begin je training met iets makkelijks en leuks als je ziet dat je paard zijn oude regelmaat weer heeft gevonden en verwacht niet direct teveel. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl Communicatie is de belangrijkste vaardigheid van paarden; het snel en goed kunnen opmerken van potentieel gevaar én dit doorspelen naar de kudde kan voor een wild paard het verschil tussen leven en dood betekenen. Het gedomesticeerde paard heeft geleerd om zijn oren voor nog iets anders te gebruiken: namelijk het kunnen horen en opvolgen van aanwijzingen van de mens. Oren spelen dus een belangrijke rol voor paarden in het proces van Communiceren en zijn over miljoenen jaren heen gefinetuned tot perfecte instrumenten. Het gedrag van een paard is het resultaat van wat (en hoe) het zenuwstelsel informatie verwerkt en daarmee het paardenlichaam aanstuurt. Het sensorisch systeem pikt externe, zoals zintuigelijke, prikkels op maar ook interne informatie zoals lichaamstemperatuur wordt meegenomen, verwerkt en doorgegeven aan spieren die hier vervolgens op twee manieren op kunnen reageren (als reflex of voluntary respons). 》Wat info over (de werking van) het paardenoor op een rijtje: Het paard gebruikt zijn oren voor 2 dingen: 1. Zintuiglijke waarneming (horen) 2 Uiten van Gemoedstoestand (blij, boos, pijn) Het paardenoor kan 180 graden vrij bewegen. Er zijn 16 oorschelpspieren nodig om deze bewegingen te kunnen maken (wij mensen hebben er maar 3!) Het paard gebruikt zijn oren om zijn gemoedstoestand aan te geven en om te communiceren Wanneer een paard zijn oren bijdraait of plotseling spitst om een geluid beter te kunnen horen, heet dit de "Pryer reflex". Een spier reflex die het paard dient om geluid en de bron snel te kunnen pinpointen Wind, regen of geluid van een drukke weg kan het voor een paard moeilijker maken om zich bewust te zijn van geluiden om zich heen. Maar soms leert een paard dat het geluid van een auto, voertijd betekent of wordt het paard bij slecht weer binnen gezet met wat lekkers. Op welke geluiden een paard wel/niet of positief/negatief reageert is dus afhankelijk van o.a. genen en welke anticipatie of motivatie erachter schuilgaat. Tot slot: niet ieder paard vindt het logischerwijs fijn als mensen aan zijn hoofd zitten: zo is het namelijk ontzettend moeilijk om nog goed aanspraak te maken op zintuigen als zicht en gehoor. Er wordt in zo'n geval al snel gesproken van "Kopschuwheid" terwijl het in de meeste gevallen gaat om niet voldoende vertrouwen tussen paard en mens. Geduldig observeren waar het tempo van dit paard ligt en je hier vervolgens aan houden, zal het probleem vaak al doen verdwijnen. Liefs, Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist " Follow the Horse, not the Method" www.zoevanmourik.com & www.houseofhorsemanship.nl When we find an animal, other person or ourselves to be out of balance, we tend to "do more". We try more rules, more experiments, more food/supplements and more training. We try to get the situation back onder control. WE want to be in control, and it's completely normal. Taking a step back (and maybe another) will not only help put things in perspective, it also relieves some pressure off the animal which is important for their next step: dealing with more freedom. When a horse is out of balance physically/emotionally/spiritually it can become very chaotic and challenging very fast. This is also very normal; considering the horse's strong connection with Mother Earth and its representation of strength and freedom: if all this gets out of balance, you will see a lot of power coming out the negative way. Restoring the right balance in a horse is a beautiful but challenging concept. It takes a lot to be the one to guide the horse back to his authentic self, to observe what is too little or too much and to win back their trust. Over the years I got to deal with horses who had seen other professional trainers but were written off as "dangerous". To me it was obvious that they just couldn't handle any more physical and emotional pressure, so I listened. Even when haltering them and getting them out of their stall, I'd always make sure that they were up for it. Thèy needed to make contact first. And if at first we do nothing but just Be Here together, then that's fine with me too. Sometimes that what they need the most; someone who just sits with them and asks nothing but companionship. It means the World to them. Sitting here next to you, doing absolutely nothing, means absolutely everything to me " Follow the Horse, not the Method" Zoë van Mourik | Equine Trauma & Behavior Specialist www.zoevanmourik & www.houseofhorsemanship.nl Something to think about, one of my favorite pieces about leadership
and what it means to a horse. "Every horse, every member of a herd, asks one question of the leader: Are you in charge or am I? Each horse is looking for someone to lead the herd -even just a herd of two. The horse needs an answer. If you exhibit the four C's (Command, Control, Compassion, Communication), then the horse will accept you as "otancan" - the leader. If not, the horse must assume leadership over you. Otancan is the Lakota word for "leader, the greatest". Once the horse recognizes you as otancan, he has two obligations to fulfill. The first is to follow you. In return for this, the horse expects you to look after him by exhibiting the four Cs. The horse's second duty - one many humans find difficult to accept - is to repeatedly challenge you as otancan. As the trainer, you are not permitted to remain otancan unless you consistently prove you deserve to be. That's the octancan's burden. If you accept becoming otancan, being worthy in the eyes of your horse, you must rise to the challenge by bringing impeccability into your relationship. You develop a partnership with the horse that is free from your personal agenda, your private needs. Instead, you listen and look for the needs of your horse.' Otancan: The Leader ( 'Zen Mind, Zen Horse - Allan J. Hamilton, 2011) |
Details
AuthorZoë van Mourik: Equine Trauma Specialist, Behaviorist Archives
April 2024
Categories
All
|